چوخراد بـر زین بـه خسرو رسیدبگفت آن کجا کرد و دید و شنیددل شــاه پــرویـز ازان شـاد شـدکـزان بـد گـهر دشـمن آزاد شـدبـه درویش بـخـشید چـندی درمز پـوشـ…
| چوخراد بـر زین بـه خسرو رسید | بگفت آن کجا کرد و دید و شنید |
| دل شــاه پــرویـز ازان شـاد شـد | کـزان بـد گـهر دشـمن آزاد شـد |
| بـه درویش بـخـشید چـندی درم | ز پـوشـیـدنـیهـا و از بـیـش وکـم |
| بـهر پـادشـاهی و خـودکامه یی | نـوشـتـنـد بـر پـهلـوی نـامـه یی |
| کـه دارای دارنده یزدان چـه کـرد | ز دشـمـن چــگـونـه بــرآورد گـرد |
| به قیصر یکی نامه بنوشت شاه | چـنـاچـون بـود درخـور پـیشـگـاه |
| بـه یک هفته مجلس بـیاراستـند | بـهر بـر زنی رود و می خواستند |
| بـه آتـشـکده هم فـرسـتـاد چـیز | بـران موبـدان خـلعـت افـگـند نیز |
| بـخـراد بـرزین چـنین گفـت شـاه | کـه زیبـد تـو راگر دهم تـاج و گاه |
| دهـانـش پــر از گـوهـر شـاهـوار | بـیاگـنـد و دینـار چـون صـد هـزار |
| همی ریخت گنجـور در پـای اوی | بـرین گونه تا تنگ شد جای اوی |
| بـدو گفت هرکس که پـیچد ز راه | شـود روز روشـن بـرو بـر سـیـاه |
| چو بـهرام بـاشد بـه دشت نبـرد | کــزو تــرک پــیـرش بــرآورد گـرد |
| هـمـه مـوبـدان خـوانـدنـد آفـرین | کـه بـی تـو مـبـیناد کـهتـر زمـین |
| چـو بـهـرام بـاد آنـک بـا مـهـر تـو | نخواهد که رخشان بـود چهر تـو |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
