بـه بـابـل هم ان روز شـد دردمندبـدانـسـت کـامـد بـه تـنگـی گـزنـددبـیر جـهـانـدیـده را پـیش خـوانـدهـرانـچـش بـه دل بـود بـا او بـرانـدبـه مادر یکی نا…
| بـه بـابـل هم ان روز شـد دردمند | بـدانـسـت کـامـد بـه تـنگـی گـزنـد |
| دبـیر جـهـانـدیـده را پـیش خـوانـد | هـرانـچـش بـه دل بـود بـا او بـرانـد |
| بـه مادر یکی نامه فرمود و گفـت | کـه آگـاهـی مـرگ نـتــوان نـهـفـت |
| ز گیتـی مرا بـهره این بـد که بـود | زمـان چـون نـکـاهـد نـشـایـد فـزود |
| تو از مرگ من هیچ غمگین مشو | که اندر جهان این سخن نیست نو |
| هرانـکـس کـه زاید بـبـایدش مـرد | اگـر شـهـریـارســت گـر مـرد خــرد |
| بــگـویـم کــنـون بــا بــزرگـان روم | کـه چـون بـازگـردند زین مـرز و بـوم |
| نـجــویـنـد جــز رای و فـرمـان تــو | کــســی بــرنـگــردد ز پــیـمـان تــو |
| هـرانـکـس کـه بـودنـد ز ایرانـیـان | کــزیـشــان بــدی رومــیـان را زیـان |
| سـپـردم بـه هر مهتـری کشوری | کـه گردد بـر آن پـادشـاهی سـری |
| هـمــانــا نـیـازش نـیـایـد بــه روم | بــرآسـایـد آن کـشـور و مـرز و بـوم |
| مـرا مـرده در خـاک مـصـر آگـنـیـد | ز گــفــتــار مـن هـیـچ مـپــراگـنـیـد |
| بـه سـالـی ز دینـار مـن صـدهـزار | بــبــخـشـیـد بـر مـردم خـیـش کـار |
| گـر آیـد یـکـی روشـنـک را پــسـر | بــود بــی گــمــان زنــده نــام پــدر |
| نـبـایـد کـه بـاشـد جـزو شـاه روم | کـه او تــازه گـردانـد آن مـرز و بــوم |
| وگـر دخـتـر آید بـه هـنـگـام بـوس | بــه پـیـونـد بــا تـخـمـه فـیـلـقـوس |
| تـو فـرزنـد خـوانـش نه دامـاد مـن | بــدو تــازه کـن در جــهـان یـاد مـن |
| دگــر دخــتــر کــیـد را بــی گـزنـد | فــرســتــیــد نــزد پــدر ارجــمــنــد |
| ابــا یــاره و بــرده و نــیــک خــواه | عــمــار بــســیـچــیـد بــااو بــه راه |
| همان افسـر و گوهر و سـیم و زر | کـــه آورده بـــود او ز پـــیــش پـــدر |
| بـه رفتـن چنو گشت همداستـان | فـرسـتـیـد بــا او بــه هـنـدوسـتـان |
| من ایدر همه کـار کـردم بـه بـرگ | بـه بـیچـارگـی دل نـهادم بـه مـرگ |
| نـخـسـت آنک تـابـوت زرین کـننـد | کـفـن بـر تـنـم عـنـبـر آگـین کـنـنـد |
| ز زربــفـت چــیـنـی ســزاوار مـن | کـسـی کـو بـپـیـچـد ز تـیـمـار مـن |
| در و بــنـد تـابــوت مـا را بــه قـیـر | بـگـیرند و کـافـور و مشـک و عـبـیر |
| نـخـسـت آگـنـنـد انـدرو انـگـبـیـن | زبــر انـگــبــیـن زیـر دیـبــای چــیـن |
| ازان پــس تـن مـن نـهـنـد انـدران | سـرآمـد سـخـن چـون بـرآمـد روان |
| تــو پــنـد مــن ای مــادر پــرخــرد | نـــگـــه دار تـــا روز مـــن بـــگـــذرد |
| ز چـیزی کـه آوردم از هند و چـین | ز تــوران و ایـران و مــکــران زمــیـن |
| بــدار و بــبــخـش آنـچ افـزون بـود | وز انــدازه خــویــش بـــیــرون بـــود |
| بـه تو حاجت آنستـم ای مهربـان | کـه بــیـدار بــاشـی و روشـن روان |
| نداری تـن خـویش را رنـجـه بـس | که اندر جـهان نیسـت جـاوید کس |
| روانـــم روان تـــرا بـــی گـــمـــان | بــبــیـنـد چـو تــنـگ انـدر آیـد زمـان |
| شکیبـایی از مهر نامی تـر اسـت | سـبـکسر بـود هرک او کهتـر است |
| تـرا مـهر بـد بـر تـنـم سـال و مـاه | کـنـون جـان پـاکـم ز یـزدان بــخـواه |
| بـدین خـواسـتـن بـاش فـریادرس | کـه فـریادرس بـاشـدم دسـت رس |
| نگـر تـا کـه بـینی بـه گـرد جـهان | که او نیسـت از مرگ خـستـه روان |
| چـو نامـه بـه مـهر اندر آورد و بـند | بــفــرمــود تــا بـــر ســتــور نــونــد |
| ز بــابــل بــه روم آورنــد آگــهــی | که تـیره شـد آن فـر شـاهنشـهی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
