چـو پـیـدا شـد ازآسـمـان گـرد مـاهشـب تـیره بـفـشـاند گـرد سـیاهپـراکنده گشـتـند و مسـتـان شدندوز آنجای هرکس بـه ایوان شدندچـو پــیـداشـد آن فـرخـورشـ…
| چـو پـیـدا شـد ازآسـمـان گـرد مـاه | شـب تـیره بـفـشـاند گـرد سـیاه |
| پـراکنده گشـتـند و مسـتـان شدند | وز آنجای هرکس بـه ایوان شدند |
| چـو پــیـداشـد آن فـرخـورشـیـد زرد | بــه پــیـچــیـد زلـف شــب لـاژورد |
| قــژ آگــنــد پــوشــیـد بــهـرام گــرد | گرامی تـنش را بـه یزدان سـپـرد |
| کمند و کمان بـرد و شش چوبه تیر | یکـی نـیزه دو شـاخ نـخـچـیـرگـیر |
| چــوآمــد بــه نــزدیــک آن بــرزکــوه | بـــفــرمــود تـــا بـــازگــردد گــروه |
| بـران شـیـر کـپـی چـو نـزدیک شـد | تـو گـفـتـی بـرو کـوه تـاریک شـد |
| مـیـان انـدارن کـوه خــارا بــبــسـت | بـخـم کـمـند از بـر زین نشـسـت |
| کــمــان را بــمـالــیـد وبــر زه نـهـاد | ز یـزدان نـیـکـی دهـش کـرد بــاد |
| چــو بــر اژدهـا بــرشـدی مـوی تــر | نـبــودی بــرو تــیـر کــس کــارگـر |
| شد آن شیر کپی بـه چشمه درون | به غلتید و بـرخاست و آمد بـرون |
| بـغـرید و بـر زد بـران سـنگ دسـت | همی آتـش از کوه خارا بـجـست |
| کــمــان را بــمــالــیـد بــهـرام گــرد | بـه تـیـر از هـوا روشـنـایـی بـبـرد |
| خـدنـگـی بــیـنـداخـت شـیـر دلـیـر | بـرشیر کپـی شـد از جـنگ سـیر |
| دگــر تــیــر بــهــرام زد بــر ســرش | فرو ریخـت چـون آب خون ازبـرش |
| سـیوم تـیر و چـارم بـزد بـر دهانش | که بردوخت برهم دهان و زبانش |
| بـه پـنـجـم بـزد تـیـر بـر چـنـگ اوی | هـمـی دید نـیروی و آهـنـگ اوی |
| بـهشـتـم مـیانش گـشـاد از کـمـند | بـجـسـت از بـر کـوهـسـار بـلـنـد |
| بـــزد نــیــزه یــی بـــر مـــیــان دده | که شد سنگ خـارا بـه خون آژده |
| وزان پـس بـشـمـشـیـر یـازیـد مـرد | تــن اژدهــا را بـــه دونــیــم کــرد |
| سـر از تـن جـدا کند و بـفگند خـوار | ازان پـس فـرود آمـد از کـوهـسـار |
| ازان بـیشه خـاقان و خـاتـون بـرفت | دمـان و دنـان تــا بــرکــوه تــفــت |
| خــروشـی بــرآمـد ز گـردان چــیـن | کــز آواز گــفــت بـــلــرزد زمــیــن |
| بــه بــهـرام بــرآفــریـن خــوانــدنــد | بـسـی گـوهر و زر بـرافـشـانـدند |
| چو خاتون بـشد دست او بـوس داد | بـــرفـــتـــنــد گــردان فـــرخ نــژاد |
| هـمـه هـم زبــان آفـریـن خـوانـدنـد | ورا شـاه ایـران زمـیـن خــوانـدنـد |
| گـرفـتـش سـپـهـدار چـیـن در کـنـار | وزان پـس ورا خـوانـدی شـهـریـار |
| چـو خـاقـان چـینی بـه ایوان رسـید | فـرسـتـاده یی مـهـربـان بـرگـزیـد |
| فــرســتــاد ده بــدره گـنـجــی درم | همن به دره و بـرده از بیش و کم |
| کـه رو پـیش بـهرام جـنگـی بـگـوی | کـه نـزدیـک مـا یـافـتــی آب روی |
| پــس پــرده مـا یـکـی دخـتــرسـت | که بـر تـارک اخـتـران افسـرسـت |
| کـنـون گـر بـخـواهی ز مـن دخـتـرم | سـپـارم بــتـو لـشـکـر و کـشـورم |
| بــدو گـفـت بــهـرام کـاری رواسـت | جـهاندار بـر بـندگان پـادشـاسـت |
| بــه بــهـرام داد آن زمـان دخـتــرش | بـه فرمان او شـد همه کشـورش |
| بــفـرمـود تــا پــیـش او شـد دبــیـر | نـوشـتـنـد مـنـشـور نـو بـر حـریـر |
| بدو گفت هرکس کز ایران سرست | بـبـخشش نگر تا کرا در خورست |
| بـر آیـیـن چـیـن خـلـعـت آراسـتـنـد | فـراوان کـلـاه و کـمـر خـواسـتـنـد |
| جــزاز داد و خـورد شـکـارش نـبــود | غـــم گــردش روزگــارش نــبـــود |
| بــزرگـان چــیـنـی و گـردنـکــشــان | ز بــهـرام یـل داشـتـنـدی نـشـان |
| همه چـین همی گفت ما بـنده ایم | ز بــهـر تـو انـدر جـهـان زنـده ایـم |
| همی خـورد بـهرام و بـخـشید چـیز | بــرو بــر بــسـی آفـریـن بـود نـیـز |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
