مـبــاد از بــاده آن لـبــهـای خــون آشــام تــر گـرددکـه تـیغ از آبـداری تـشـنـه خـون بـیـشـتـر گـرددزنـاز و ســرگــرانـی آنـقــدر خــون در دل مــن ک…
| مـبــاد از بــاده آن لـبــهـای خــون آشــام تــر گـردد | کـه تـیغ از آبـداری تـشـنـه خـون بـیـشـتـر گـردد |
| زنـاز و ســرگــرانـی آنـقــدر خــون در دل مــن کــن | که یک ساغر توانی خورد از ان چون دور بر گردد |
| یکـی صـد شـد زسـنگ کـودکـان شـور جـنون مـن | که کـبـک مسـت را رطـل گران کـوه و کـمر گردد |
| زسـنگینی شـود سـرگـشـتـگی افـزون فـلاخـن را | جـنون عـاشـق از سـنگ ملـامـت بـیشـتـر گـردد |
| زطـوق قـمـریـان گـردد حـصـاری سـرو از خـجــلـت | بـه هر گلشن که آن شمشاد بـالا جلوه گر گردد |
| مـجـو بـر رهـروان پـیشـی اگـر آسـودگـی خـواهی | که در دنبـال بـاشـد چـشم هر کس راهبـر گردد |
| زبــی بـــال و پــری دود از نــهــاد مــن بـــرون آیــد | چـو بـینم شـمع را پـروانه ای بـر گـرد سـر گـردد |
| سیه گردد جهان در چشم حرص از خرده افشانی | کند خـاک سیه بـر سر چـو آتـش بـی شرر گردد |
| سـپـرداری کـن از دسـت حـمـایت بـی پـنـاهـان را | کـه فـردا تـیغ خـورشـیـد قـیـامـت را سـپـر گـردد |
| چـو از بـی حـاصلی سرو از درخـتـان اسـت رعناتـر | بـه امـیـد چـه نـخـل مـا گـرانـبــار از ثـمـر گـردد؟ |
| سفر صاحب بـصیرت می کند پـوشیده چـشمان را | بــه قــدر گـرم رفــتــاری قــدمـهـا دیـده ور گـردد |
| بــدان را صـحـبــت نـیـکـان بـه اصـلـاح آورد گـاهـی | کـه شـیـریـن کـام تــلـخ بــحــر از آب گـهـر گـردد |
| دهــان لــاف وا کــردن دهـد یـاد از تــهـیـدســتــی | که می بـندد لب خود را صدف چون پـر گهر گردد |
| دم تــیـغ قـضـا کـز سـنـگ جـوی خـون روان سـازد | در اقــلــیـم رضــا از گــردن تــســلــیـم بــرگــردد |
| نـمـایـد راسـت در آییـنـه هـر نـقـش کـجـی صـائب | بـه چـشـم پـاک بـینان عـیبـها یکـسـر هنر گـردد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
