ای (کـه) تـو جـان جـهانـی و جـهان جـانـیگــر بــجــان و بــجــهـانــت بــخــرنــد ارزانـیعـشـق تــو مـژده ور جــان بــحـیـات ابــدیوصــل تـــو لــذت ب…
ای (کـه) تـو جـان جـهانـی و جـهان جـانـی | گــر بــجــان و بــجــهـانــت بــخــرنــد ارزانـی |
عـشـق تــو مـژده ور جــان بــحـیـات ابــدی | وصــل تـــو لــذت بـــاقــی ز جــهــان فــانــی |
خـوب رویان جـهان کسب جـمال از تـو کنند | آفـــتـــاب ار نــبـــود مـــه نــشـــود نــورانــی |
زآسمان گر بـزمین در نگری چـون خـورشید | غـیر مـه هـیچ نـبـاشـد کـه بـدو مـی مـانـی |
مـاه در مـعـرض روی تـو بــرآیـد چـه عـجـب | شب روان را چو عسس سخت بود پیشانی |
ظاهر آنسـت که در بـاغ جـمال کس نیست | خوبـتـر زین گل حـسنی که تـواش بـستـانی |
از سـلـاطـیـن جــهـان هـمـت مـن دارد عـار | گـر تــو یـک روز گـدای در خــویـشـم خـوانـی |
شـرمسـارسـت تـوانگـر ز زرافـشـانی خـود | چـون گدای تـو کـند دسـت بـجـان افـشـانی |
از چنین داد و ستد سود چه باشد چو بمن | نـدهی بـوسـه، وگـر مـن بـدهـم نـسـتـانـی |
خـسـتـه تـیـغ غـمـت را بــبــلـا بــیـم مـکـن | کشـتـه را چـند بـشـمشـیر همی تـرسـانی |
سـیف فـرغـانـی از عـشـق بـپـرهیز و مـنـه | پـا در آن کـار کـه بــیـرون شـد از آن نـتـوانـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج