فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 3 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

فـرسـتـاده نـیـز چـون بــرق و رعـدفـرسـتـاد تـازان بــه نـزدیـک سـعـدیـکـی نـامـه یی بـر حـریـر سـپـیـدنویسـنده بـنوشـت تـابـان چـوشـیدبـه عـنـوان بـر…

فـرسـتـاده نـیـز چـون بــرق و رعـد فـرسـتـاد تـازان بــه نـزدیـک سـعـد
یـکـی نـامـه یی بـر حـریـر سـپـیـد نویسـنده بـنوشـت تـابـان چـوشـید
بـه عـنـوان بـر از پـور هـرمـزد شـاه جـهـان پـهـلـوان رسـتـم نـیک خـواه
سوی سـعد و قاص جـوینده جـنگ جهان کرده بـر خویشتـن تـار و تنگ
سـرنـامـه گـفـت از جـهـانـدار پـاک بـبـایـد کـه بـاشـیـم بـا بـیـم و بـاک
کـزویسـت بـر پـای گـردان سـپـهـر همـه پـادشـاهیش دادسـت و مـهر
ازو بـــاد بـــر شـــهــریــار آفـــریــن که زیبـای تـاجـست و تـخت و نگین
کـه دارد بــه فــر اهـرمـن رابــبــنـد خــداونـد شــمـشـیـر و تــاج بــلـنـد
بـه پـیش آمـد این ناپـسـندیده کـار بــه بـیـهـوده ایـن رنـج و ایـن کـارزار
به من بازگوی آنک شاه تو کیست چـه مردی و آیین و راه تـو چـیسـت
بـه نزد کـه جـویی همی دسـتـگاه بــرهـنـه سـپـهـبــد بـرهـنـه سـپـاه
بـنـانـی تـو سـیری و هم گـرسـنـه نـه پـیل و نـه تـخـت و نـه بـارو بـنـه
بـه ایران تـو را زندگانی بـس است که تاج و نگین بـهر دیگر کس است
که بـا پـیل و گنجست و بـا فروجاه پـــدر بـــر پـــدر نــامــبـــردار شـــاه
بـه دیـدار او بـر فـلـک مـاه نـیسـت بـه بـالـای او بـر زمین شـاه نیسـت
هر آن گه که در بـزم خـندان شـود گـشـاده لـب و سـیـم دنـدان شـود
بــه بــخـشـد بــهـای سـر تــازیـان کــه بــر گــنــج او زان نــیــایـد زیـان
سـگ و یـوز و بــازش ده و دو هـزار کـه بــا زنـگ و زرنـد و بــا گـوشــوار
بـه سـالـی هـم دشـت نـیـزه وران نـیـابــنــد خــورد از کــران تــا کــران
که او را بـه بـاید بـه یوز و بـه سگ کـه در دشـت نخـچـیر گیرد بـه تـگ
سـگ و یـوز او بــیـشـتـر زان خـورد که شاه آن به چیزی همی نشمرد
شما را بـه دیده درون شرم نیست ز راه خــرد مــهــر و آزرم نــیــســت
بـدان چـهره و زاد و آن مهر و خوی چــنـیـن تــاج و تــخـت آمـدت آرزوی
جـهان گـر بـر انـدازه جـویی همـی سـخـن بـر گـزافـه نـگـویـی هـمـی
سـخـن گـوی مردی بـر مـافـرسـت جــهـانـدیـده و گـرد و زیـبــافـرسـت
بـدان تـا بـگوید که رای تـو چیست بـه تـخـت کیان رهنمای تـو کیسـت
سـواری فـرســتــیـم نـزدیـک شـاه بـخـواهیم ازو هـرچ خـواهی بـخـواه
تـو جـنگ چـنان پـادشاهی مجـوی کــه فــرجــام کــارانــده آیــد بــروی
نــبــیـره جــهـانـدار نـوشــیـن روان کـــه بـــا داد او پـــیــرگــردد جـــوان
پـدر بـر پـدر شـاه و خـود شـهـریـار زمـــانـــه نـــدارد چـــنـــو یـــادگـــار
جـهانی مـکـن پـر ز نفـرین خـویش مـشـو بـد گـمـان انـدر آیین خـویش
بــه تـخـت کـیـان تـا نـبــاشـد نـژاد نــجــویـد خــداونــد فــرهـنـگ و داد
نـگـه کــن بــدیـن نـامـه پــنـدمـنـد مکن چـشم و گوش و خـرد را بـبـند
چـو نامـه بـه مـهر اندر آمـد بـه داد بـــه پـــیــروز شـــاپـــور فـــرخ نــژاد
بــر ســعــد وقـاص شــد پــهـلـوان از ایـــران بــــزرگـــان روشــــن روان
همه غرقه در جـوشن و سیم و زر ســپــرهــای زریــن و زریــن کــمــر

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج