چـو ابـلیس پـیوستـه دید آن سخـنیــکــی بـــنــد بـــد را نــو افـــگــنــد بـــنبــدو گـفـت گـر سـوی مـن تـافـتـیز گــیــتـــی هــمــه کــام دل یــافـ…
| چـو ابـلیس پـیوستـه دید آن سخـن | یــکــی بـــنــد بـــد را نــو افـــگــنــد بـــن |
| بــدو گـفـت گـر سـوی مـن تـافـتـی | ز گــیــتـــی هــمــه کــام دل یــافـــتـــی |
| اگـر هـمـچـنـین نـیـز پـیـمـان کـنـی | نــپــیـچــی ز گــفــتــار و فــرمــان کــنـی |
| جهان سربه سر پادشاهی تراست | دد و مــردم و مــرغ و مــاهــی تــراســت |
| چـو این کرده شـد سـاز دیگر گرفت | یـکـی چـاره کـرد از شـگـفـتـی شـگـفـت |
| جــوانـی بــرآراسـت از خـویـشـتــن | ســـخـــنـــگـــوی و بـــیــنـــادل و رایـــزن |
| هـمـیـدون بـه ضـحـاک بـنـهـاد روی | نـبــودش بــه جــز آفـریـن گـفــت و گـوی |
| بــدو گـفــت اگـر شــاه را در خــورم | یـــکـــی نـــامـــور پـــاک خـــوالـــیــگـــرم |
| چـو بــشـنـیـد ضـحـاک بـنـواخـتـش | ز بـــهــر خــورش جــایــگــه ســاخــتــش |
| کــلــیــد خــورش خـــانــه پـــادشــا | بـــــدو داد دســـــتـــــور فـــــرمــــانــــروا |
| فـــراوان نــبـــود آن زمــان پـــرورش | کــه کــمــتــر بــد از خــوردنـیـهـا خــورش |
| ز هـر گـوشـت از مـرغ و از چـارپـای | خــورشــگــر بــیـاورد یـک یـک بــه جــای |
| بـه خـویـش بــپـرورد بـرسـان شـیـر | بــــدان تـــا کـــنـــد پــــادشـــا را دلـــیـــر |
| سـخـن هر چـه گویدش فـرمان کند | بــــه فـــرمـــان او دل گـــروگـــان کـــنـــد |
| خـورش زرده خـایه دادش نـخـسـت | بــدان داشــتــش یـک زمـان تــنـدرســت |
| بــخـورد و بــرو آفـریـن کـرد سـخـت | مــزه یـافــت خــوانـدش ورا نـیـکــبــخــت |
| چـنـین گـفـت ابـلـیـس نـیـرنـگـسـاز | کــه شـــادان زی ای شـــاه گــردنــفـــراز |
| که فـردات ازان گونه سـازم خـورش | کــزو بـــاشــدت ســربـــه ســر پـــرورش |
| بـرفت و همه شب سـگالش گرفت | کـه فـردا ز خــوردن چــه سـازد شـگـفـت |
| خـورشـهـا ز کـبــک و تـذرو سـپــیـد | بــــســـازیـــد و آمـــد دلـــی پـــرامـــیـــد |
| شه تـازیان چـون بـه نان دست بـرد | ســـر کـــم خـــرد مـــهـــر او را ســـپـــرد |
| سـیـم روز خـوان را بــه مـرغ و بــره | بــیــاراســتــش گــونــه گــون یــکــســره |
| بــه روز چــهـارم چــو بــنـهـاد خـوان | خــورش ســاخــت از پــشـت گـاو جــوان |
| بـــدو انــدرون زعـــفـــران و گــلــاب | هـمـان سـالـخــورده مـی و مـشـک نـاب |
| چـو ضحـاک دست اندر آورد و خـورد | شــگــفــت آمــدش زان هــشــیـوار مــرد |
| بـــدو گــفــت بــنــگــر کــه از آرزوی | چـه خـواهـی بـگـو بـا مـن ای نـیـکـخـوی |
| خـورشـگـر بـدو گـفـت کـای پـادشـا | هــمــیــشــه بـــزی شـــاد و فــرمــانــروا |
| مـرا دل سـراسـر پـر از مـهر تـسـت | هـمــه تــوشــه جــانـم از چــهـرتــســت |
| یکی حـاجـتـسـتـم بـه نزدیک شـاه | و گــرچــه مــرا نــیــســت ایـن پــایــگــاه |
| کـه فـرمـان دهد تـا سـر کـتـف اوی | بــبــوسـم بــدو بــر نـهـم چــشـم و روی |
| چـو ضـحـاک بــشـنـیـد گـفـتـار اوی | نـــهـــانـــی نــــدانــــســــت بــــازار اوی |
| بــدو گـفــت دارم مـن ایـن کــام تــو | بـــلـــنـــدی بـــگـــیـــرد ازیـــن نـــام تـــو |
| بــفــرمـود تــا دیـو چــون جــفــت او | هــمــی بـــوســه داد از بـــر ســـفــت او |
| بـبـوسـیـد و شـد بـر زمـین نـاپـدیـد | کـس انـدر جـهـان ایـن شـگـفـتــی نـدیـد |
| دو مار سـیه از دو کـتـفـش بـرسـت | عمی گشت و از هر سویی چاره جست |
| سـرانـجـام بــبــریـد هـر دو ز کـفـت | ســزد گـر بــمـانـی بــدیـن در شــگـفــت |
| چــو شـاخ درخـت آن دو مـار سـیـاه | بــــرآمـــد دگـــر بــــاره از کـــتـــف شـــاه |
| پــزشــکــان فــرزانــه گــرد آمــدنــد | هـمــه یـک بــه یـک داســتــانــهــا زدنــد |
| ز هـر گـونـه نـیـرنـگـهـا سـاخــتــنـد | مـــر آن درد را چـــاره نــشـــنــاخـــتـــنــد |
| بـسـان پـزشکی پـس ابـلیس تـفت | بـــه فـــرزانــگــی نــزد ضـــحـــاک رفـــت |
| بــدو گـفـت کـیـن بــودنـی کـار بـود | بـــمـــان تـــا چـــه گـــردد نــبـــایــد درود |
| خورش ساز و آرامشان ده بـه خورد | نــبـــایــد جـــزیــن چـــاره ای نــیــز کـــرد |
| بـه جـز مغز مردم مده شان خـورش | مــگــر خــود بـــمــیــرنــد ازیــن پـــرورش |
| نگر تـا کـه ابـلیس ازین گفـت وگوی | چـه کردوچه خواست اندرین جـستـجـوی |
| مـگـر تــا یـکـی چــاره ســازد نـهـان | کــه پـــردخــتـــه گــردد ز مــردم جــهــان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
