چــو زال سـپــهـبــد ز پــهـلـو بــرفـتدمـادم سـپــه روی بــنـهـاد و تــفـتبــه طـوس و بــه گـودرز فـرمـود شـاهکـشـیدن سـپـه سـر نـهـادن بـه راهچـو شب…
| چــو زال سـپــهـبــد ز پــهـلـو بــرفـت | دمـادم سـپــه روی بــنـهـاد و تــفـت |
| بــه طـوس و بــه گـودرز فـرمـود شـاه | کـشـیدن سـپـه سـر نـهـادن بـه راه |
| چـو شب روز شد شـاه و جـنگ آوران | نــهــادنــد ســـر ســوی مــازنــدران |
| بــه مــیـلــاد بــســپــرد ایـران زمـیـن | کــلــیــد در گــنــج و تــاج و نــگــیـن |
| بــدو گـفــت گــر دشــمـن آیـد پــدیـد | تــرا تــیـغ کــیـنـه بــبــایـد کــشــیـد |
| ز هـر بــد بــه زال و بــه رسـتـم پـنـاه | کـه پـشـت سـپـاهـنـد و زیبـای گـاه |
| دگــر روز بـــرخـــاســـت آوای کــوس | سـپـه را همـی راند گـودرز و طـوس |
| هـمـی رفــت کـاووس لـشــکـر فـروز | بــه زدگـاه بــر پــیـش کـوه اسـپــروز |
| بــه جـایـی کـه پـنـهـان شـود آفـتـاب | بـدان جـایـگـه سـاخـت آرام و خـواب |
| کــجـــا جـــای دیــوان دژخــیــم بـــود | بــدان جــایــگــه پــیـل را بــیـم بــود |
| بــگـسـتـرد زربــفـت بــر مـیـش سـار | هـوا پــر ز بــوی از مـی خــوشـگـوار |
| هـمــه پــهـلــوانــان فــرخــنــده پــی | نـشـسـتـنـد بـر تـخـت کـاووس کـی |
| همه شـب می و مـجـلـس آراسـتـند | بـه شـبـگـیر کـز خـواب بـرخـاسـتـند |
| پـــراگــنــده نــزدیــک شـــاه آمــدنــد | کــمـر بــســتــه و بــا کــلـاه آمـدنـد |
| بــفــرمــود پــس گــیـو را شــهــریــار | دوبـــاره ز لــشــکــر گــزیــدن هــزار |
| کــســی کــاو گــرایـد بــه گــرز گـران | گـــشـــایــنــده شـــهــر مــازنــدران |
| هـر آنـکـس کـه بـینـی ز پـیر و جـوان | تــنـی کـن کـه بــا او نـبــاشــد روان |
| وزو هـــرچ آبـــاد بـــیــنـــی بـــســـوز | شب آور بـه جایی که بـاشی به روز |
| چــنـیـن تــا بــه دیـوان رســد آگـهـی | جـهـان کـن سـراسـر ز دیـوان تـهـی |
| کـمـر بـسـت و رفـت از بـر شـاه گـیـو | ز لـشــکــر گـزیـن کــرد گــردان نـیـو |
| بـــشـــد تـــا در شـــهــر مـــازنــدران | بــبــاریـد شــمــشــیـر و گــرز گــران |
| زن و کـــودک و مـــرد بـــا دســـتـــوار | نــیــافــت از ســر تــیــغ او زیـنــهــار |
| همی کرد غارت همی سوخت شهر | بـــپــالــود بـــر جــای تــریــاک زهــر |
| یکـی چـون بـهشـت بـرین شـهـر دید | پــر از خــرمــی بــر درش بــهــر دیـد |
| بــه هــر بــرزنــی بــر فــزون از هــزار | پــرســتــار بــا طـوق و بــا گـوشــوار |
| پــرسـتـنـده زیـن بــیـشـتـر بــا کـلـاه | بــه چـهـره بــه کـردار تــابــنـده مـاه |
| بــه هـر جــای گـنـجــی پــراگـنـده زر | بــه یـک جــای دیـنـار ســرخ و گـهـر |
| بــی انــدازه گــرد انــدرش چــارپــای | بهشتیست گفتی همیدون به جای |
| بـــه کـــاووس بـــردنــد از او آگــهــی | ازان خــرمــی جـــای و آن فــرهــی |
| هـمـی گـفـت خـرم زیـاد آنـک گـفـت | که مازندران را بـهشـتـیسـت جـفت |
| همه شـهر گویی مگـر بـتـکـده سـت | ز دیـبـای چـین بـر گـل آذین زدسـت |
| بــتــان بــهـشــتــنـد گـویـی درســت | بـه گلنارشـان روی رضوان بـشسـت |
| چـو یـک هـفـتـه بـگـذشـت ایـرانـیـان | ز غــارت گـشــادنـد یـکــســر مـیـان |
| خــبــر شــد ســوی شــاه مـازنـدران | دلش گشت پـر درد و سـر شد گران |
| ز دیوان بـه پـیش اندرون سـنجـه بـود | که جان و تنش زان سخن رنجه بـود |
| بـــدو گــفــت رو نــزد دیــو ســپـــیــد | چـنان رو کـه بـر چـرخ گـردنده شـید |
| بــگــویــش کــه آمــد بــه مــازنــدران | بــغــارت از ایـران ســپــاهــی گــران |
| جـهـانـجـوی کـاووس شـان پـیـش رو | یـکـی لـشـگـری جــنـگ ســازان نـو |
| کــنـون گـر نـبــاشــی تــو فــریـادرس | نــبــیـنـی بــمــازنــدران زنـده کــس |
| چـو بـشـنـید پـیغـام سـنـجـه نـهفـت | بــر دیــو پــیــغــام شــه بــازگــفــت |
| چـنـیـن پــاسـخـش داد دیـو سـپــیـد | کــه از روزگــاران مــشـــو نــاامــیــد |
| بــیـایـم کــنـون بــا ســپــاهـی گـران | بـــــبـــــرم پـــــی او ز مــــازنــــدران |
| شـب آمـد یـکـی ابـر شـد بــا سـپـاه | جـهان کـرد چـون روی زنـگـی سـیاه |
| چـو دریـای قـارسـت گـفـتــی جـهـان | هـمـه روشـنـایـیـش گـشـتـه نـهـان |
| یکـی خـیمـه زد بـر سـر او دود و قـیر | سیه شد جـهان چـشمها خیره خیر |
| چـو بـگـذشـت شـب روز نـزدیک شـد | جـهـانـجـوی را چـشـم تــاریـک شـد |
| ز لشـکر دو بـهره شـده تـیره چـشـم | ســر نــامــداران ازو پـــر ز خـــشــم |
| از ایـشــان فــراوان تــبــه کــرد نــیــز | نــبــود از بــدبــخــت مــانـنـده چــیـز |
| چـو تـاریک شـد چـشم کاووس شـاه | بـــد آمــد ز کـــردار او بـــر ســـپـــاه |
| هـمـه گـنـج تــاراج و لـشـکـر اســیـر | جـوان دولـت و بـخـت بـرگـشـت پـیر |
| هـمــه داســتــان یـاد بــایـد گــرفــت | که خـیره نماید شـگفـت از شـگفـت |
| سـپـهبـد چـنین گـفـت چـون دید رنج | کـه دســتــور بــیـدار بــهـتــر ز گـنـج |
| بـه سختی چو یک هفتـه اندر کشید | بــه دیــده ز ایـرانــیــان کــس نــدیـد |
| بــهــشــتــم بــغــریــد دیـو ســپــیــد | کـه ای شـاه بـی بـر بـه کـردار بـیـد |
| هــمــی بـــرتــری را بـــیــاراســتــی | چـــراگــاه مــازنــدران خــواســتـــی |
| همی نیروی خویش چون پـیل مست | بـدیـدی و کـس را نـدادی تـو دسـت |
| چـو بـا تـاج و بـا تـخـت نـشـکـیفـتـی | خــرد را بــدیـن گـونـه بــفـریـفــتــی |
| کــنـون آنــچ انـدر خــور کــار تــســت | دلـت یـافـت آن آرزوهـا کـه جــسـت |
| ازان نـــره دیـــوان خــــنـــجــــرگـــذار | گــزیـن کــرد جــنـگــی ده و دوهـزار |
| بـــر ایــرانــیــان بـــر نــگــهــدار کـــرد | ســر سـرکـشـان پــر ز تــیـمـار کـرد |
| سـران را هـمـه بــنـدهـا سـاخــتــنـد | چـو از بـنـد و بــسـتـن بــپـرداخـتـنـد |
| خـورش دادشـان اندکی جـان سـپـوز | بـــدان تـــا گـــذارنـــد روزی بـــه روز |
| ازان پــس هـمـه گـنـج شــاه جــهـان | چـــه از تـــاج یــاقــوت و گــرز گــران |
| ســپــرد آنــچ دیـد از کــران تــا کــران | بــــه ارژنـــگ ســـالـــار مـــازنـــدران |
| بـــر شــاه رو گــفــت و او را بـــگــوی | کـه ز آهرمـن اکـنـون بـهانـه مـجـوی |
| هــمــه پـــهــلــوانــان ایــران و شــاه | نـه خـورشـید بـینـنـد روشـن نه مـاه |
| بـه کـشـتـن نـکـردم بــرو بــر نـهـیـب | بــدان تــا بــدانــد فــراز و نــشــیــب |
| بـه زاری و سـخـتـی بـرآیدش هـوش | کـسـی نـیز نـنـهـد بـرین کـار گـوش |
| چــو ارژنـگ بــشــنـیـد گــفــتــار اوی | ســوی شــاه مــازنــدران کــرد روی |
| هـمـی رفـت بـا لـشـکـر و خـواسـتـه | اســـیـــران و اســـپـــان آراســـتـــه |
| سپـرد او بـه شاه و سبـک بـازگشت | بــدان بــرز کـوه آمـد از پـهـن دشـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
