بــه دل گــفــت مـوبــد کــه بــد روزگــارکـه فـرمـان چـنین آمـد از شـهریارهــمـــه مـــرگ رایــیــم بـــرنــا و پـــیــرنـدارد پــســر شــهـریـار ارد…
| بــه دل گــفــت مـوبــد کــه بــد روزگــار | کـه فـرمـان چـنین آمـد از شـهریار |
| هــمـــه مـــرگ رایــیــم بـــرنــا و پـــیــر | نـدارد پــســر شــهـریـار اردشــیـر |
| گــر او بــی عــدد ســالـیـان بــشــمـرد | بـه دشمن رسد تخت چون بـگذرد |
| هـمــان بــه کــزیـن کــار نــاســودمــنـد | بـه مـردی یکـی کـار سـازم بـلـنـد |
| ز کــشــتـــن رهــانــم مــر ایــن مــاه را | مـگـر زین پـشـیمـان کـنم شـاه را |
| هــرانــگـــه کـــزو بـــچـــه گـــردد جـــدا | بــه جـای آرم ایـن گـفـتـه پــادشـا |
| نـه کــاریـســت کــز دل هـمـی بــگـذرد | خـردمـنـد بــاشـم بـه از بـی خـرد |
| بــیـاراسـت جــایـی بــه ایـوان خــویـش | که دارد ورا چون تن و جان خویش |
| بـــه زن گــفــت اگــر هــیــچ بـــاد هــوا | بــــبـــیـــنـــد ورا مـــن نـــدارم روا |
| پس اندیشه کرد آنک دشمن بسیست | گـمان بـد و نیک بـا هرکـسـیسـت |
| یـکــی چــاره ســازم کــه بــدگـوی مـن | نـرانـد بـه زشـت آب در جـوی مـن |
| بـه خـانـه شـد و خـایـه بــبـریـد پـسـت | بــرو داغ و دارو نـهـاد و بــبــســت |
| بـــه خــایــه نــمــک بـــر پـــراگــنــد زود | بــه حــقـه در آگـنـد بــر سـان دود |
| هـم انــدر زمــان حــقــه را مــهــر کــرد | بــیـامـد خـروشـان و رخـسـاره زرد |
| چــو آمــد بــه نــزدیـک تــخــت بــلــنــد | همـان حـقـه بـنهاد بـا مـهر و بـنـد |
| چــنـیـن گـفـت بــا شــاه کـیـن زیـنـهـار | سـپـارد بـه گـنـجـور خـود شـهریار |
| نــوشـــتـــه بـــر آن حـــقــه تـــاریــخ آن | پـــدیــدار کـــرده بـــن و بـــیــخ آن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
