چـو بـهرام بـا دخـت شنگل بـساخـتزن او همی شـاه گـیتـی شـناخـتشــب و روز گــریـان بــد از مـهـر اوینـهـاده دو چـشـم انـدران چـهر اویچـو از مـهـرشـان شـ…
| چـو بـهرام بـا دخـت شنگل بـساخـت | زن او همی شـاه گـیتـی شـناخـت |
| شــب و روز گــریـان بــد از مـهـر اوی | نـهـاده دو چـشـم انـدران چـهر اوی |
| چـو از مـهـرشـان شـنـگـل آگـاه شـد | ز بــدهـا گــمـانـیـش کــوتــاه شــد |
| نـشـســتــنـد یـک روز شـادان بــهـم | همی رفـت هرگـونه از بـیش و کـم |
| ســپــیـنـود را گــفــت بــهـرامــشــاه | که دانم که هستـی مرا نیک خـواه |
| یکـی راز خـواهم همـی بـا تـو گـفـت | چـنان کن که ماند سخـن در نهفت |
| هـمـی رفـت خـواهـم ز هنـدوسـتـان | تـو بـاشـی بـدین کـار همـداسـتـان |
| بــه تــنـهـا بــگـویـم تــرا یـک سـخـن | نـبــایـد کـه دانـد کــس از انـجــمـن |
| بــه ایـران مـرا کـار زیـن بــهـتــرسـت | هـمـم کــردگــار جــهـان یـاورســت |
| بــه رفــتــن گــر ایــدونــک رای آیـدت | بــه خـوبــی خــرد رهـنـمـای آیـدت |
| بــه هــر جــای نــام تــو بـــانــو بـــود | پــدر پــیـش تـخـتــت بــه زانـو بــود |
| ســپــیـنـود گـفـت ای سـرافـراز مـرد | تــو بــر خــیـره از راه دانـش مـگــرد |
| بـــهـــیـــن زنـــان جـــهـــان آن بــــود | کـزو شــوی هـمـواره خــنـدان بــود |
| اگــر پـــاک جـــانــم ز پـــیــمــان تـــو | بــپــیـچــد بــه بــیـزارم از جــان تــو |
| بــدو گـفــت بــهـرام پــس چــاره کـن | وزین راز مگشـای بـر کـس سـخـن |
| سـپــیـنـود گـفـت ای سـزاوار تــخـت | بــســازم اگـر بــاشـدم یـار بــخــت |
| یکـی جـشـنـگـاهسـت ز ایدر نـه دور | که سـازد پـدرم اندران بـیشه سـور |
| کـــه دارنـــد فــــرخ مـــران جــــای را | ســـتـــایــنـــد جـــای بـــت آرای را |
| بـود تـا بـران بـیشه فرسـنگ بـیسـت | کـه پـیش بـت اندر بـبـاید گـریسـت |
| بــدان جــای نــخــچــیــر گــوران بــود | بــه قــنــوج در عــود ســوزان بـــود |
| شـود شـاه و لـشـکـر بــدان جـایـگـاه | کـه بـی ره نـمـاید بـران بـیشـه راه |
| اگــر رفــت خــواهــی بــدانــجــای رو | همیشـه کـهن بـاش و سـال تـو نو |
| ز امــروز بـــشــکــیــب تـــا نــیــم روز | چـو پــیـدا شـود تــاج گـیـتـی فـروز |
| چــو از شــهـر بــیـرون رود شــهـریـار | بــه رفـتــن بــیـارای و بــر سـاز کـار |
| ز گــفــتــار او گــشــت بــهـرام شــاد | نـخـفـت انـدر انـدیـشـه تـا بــامـداد |
| چـو بـنمود خـورشـید بـر چـرخ دسـت | شـب تـیـره بــار غـریـبــان بـبـسـت |
| نـشــســت از بــر بــاره بــهـرام گــور | هـمـی رانـد بـا سـاز نـخـچـیـر گـور |
| بـه زن گفت بـر ساز و بـا کس مگوی | نــهــادیــم هــر دو ســـوی راه روی |
| هــرانــکــس کــه بــودنــد ایـرانــیــان | بـه رفـتـن بــبــسـتـنـد بــا او مـیـان |
| بــیــامــد چــو نــزدیـک دریــا رســیــد | بـــه ره بـــار بـــازارگـــانــان بـــدیــد |
| کـــه بــــازارگـــانـــان ایـــران بـــدنـــد | بـه آب و بـه خـشـکـی دلیران بـدند |
| چـــو بـــازارگـــان روی بـــهـــرام دیــد | شـهـنـشـاه لـب را بـه دنـدان گـزید |
| نـفـرمـود بــردن بــه پــیـشــش نـمـاز | ز نادان سـخـن را همی داشـت راز |
| بــه بــازارگــان گـفــت لـب را بــبــنـد | کـزین سـودمـنـدی و هـم بـا گـزنـد |
| گـــریــن راز در هــنــد پـــیــدا شـــود | ز خـون خـاک ایـران چــو دریـا شـود |
| گـشـاده بــران کـار کـو لـب بــبـسـت | زبـان بـستـه بـاید گشاده دو دست |
| زبــان شـمـا را بــه سـوگـنـد سـخـت | بــبــنــدیـم تــا بــازیــابــیـم بــخــت |
| بــگــویــیــد کــز پــاک یــزدان خــدای | بــریـدیـم و بــسـتــیـم بــا دیـو رای |
| اگـــر هــرگــز از رای بـــهــرامــشـــاه | بــپــیــچــیـم و داریـم بــد را نــگــاه |
| چـو سـوگـند شـد خـورده و سـاخـتـه | دل شـــاه زان رنـــج پــــرداخـــتـــه |
| بـدیشـان چـنین گـفـت پـس شـهریار | کــه نـزد شــمــا از مـن ایـن زنـهـار |
| بــداریــد و بـــا جــان بــرابــر کــنــیــد | چـو خـواهید کـز پـندم افـسـر کـنید |
| گـر از مـن شــود تــخــت پــرداخــتــه | سـپــاه آیـد از هـر سـوی سـاخـتـه |
| نــه بــازارگــان مــانــد ایـدر نـه شــاه | نه دهقان نه لشکر نه تـخت و کلاه |
| چــو زان گــونـه دیـدنـد گــفــتــار اوی | بــرفــتــنـد یـکــســر پــر از آب روی |
| کــه جــان بـــزرگــان فــدای تــو بـــاد | جــوانـی و شــاهـی روای تــو بــاد |
| اگـــر هـــیـــچ راز تـــو پـــیــدا شـــود | ز خــون کـشـور مـا چــو دریـا شـود |
| کـه یـارد بـدیـن گـونـه انـدیـشـه کـرد | مـگــر بــخــت را گـویـد از ره بــگـرد |
| چـو بـشـنـیـد شـاه آن گـرفـت آفـرین | بـــران نــامـــداران بـــا فـــر و دیــن |
| همی رفـت پـیچـان بـه ایوان خـویش | بـه یزدان سپـرده تن و جان خویش |
| بــدانـگـه کـه بــهـرام شـد سـوی راه | چـنین گفت بـا زن که ای نیک خواه |
| ابــا مــادر خــویـشــتــن چــاره ســاز | چــنـان کــو درســتــی نـدانـدت راز |
| که چون شاه شنگل سوی جـشنگاه | شـود خــواســتــار آیـد از نـزد شـاه |
| بــگــویـد کــه بــرزوی شــد دردمــنـد | پــذیـردش پـوزش شـه هـوشـمـنـد |
| زن ایــن بــنــد بــنــهــاد بــا مــادرش | چـو بـشـنید پـس مـادر از دخـتـرش |
| هـمـی بــود تـا تـازه شـد جـشـنـگـاه | گــرانــمــایـگــان بــرگــرفــتــنــد راه |
| چو برساخت شنگل که آید به دشت | زنـش گـفـت بـرزوی بـیمـار گـشـت |
| بـه پـوزش هـمـی گـوید ای شـهـریار | تــو دل را بــمـن هـیـچ رنـجـه مـدار |
| چـو نـاتــنـدرسـتــی بــود جـشـنـگـاه | دژم بـاشـد و دانـد ایـن مـایـه شـاه |
| بـه زن گفت شنگل که این خود مبـاد | کـه بـیمـار بـاشـد کـنـد جـشـن یاد |
| ز قـنـوج شــبــگـیـر شــنـگـل بــرفـت | ابــا هـنــدوان روی بــنــهـاد تــفــت |
| چـو شب تـیره شد شـاه بـهرام گفت | کـه آمـد گـه رفـتـن ای نیک جـفـت |
| بــیـامــد ســپــیـنــود را بــرنــشــانــد | همـی پـهـلـوی نـام یزدان بـخـوانـد |
| بـپـوشید خـفتـان و خـود بـرنشـسـت | کمندی به فتراک و گرزی به دست |
| هـمــی رانـد تــا پــیـش دریـا رســیـد | چـو ایـرانـیـان را هـمـه خـفـتـه دیـد |
| بـرانگیخـت کشتـی و زورق بـساخت | بـه زورق سـپـینـود را در نـشـاخـت |
| بـه خشکی رسیدند چـون روز گشت | جـهان پـهلوان گیتـی افـروز گشـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
