گرخـوش کـند لب تـو دهانم بـبـوسـه ییخـرم شود زلعل تـو جـانم بـبـوسـه ییخـواهـم زجـور تـو گـلـه کـردن بــپــادشـاهگـر عـاقـلـی بـگـیر دهانم بـبـوسـه یی…
| گرخـوش کـند لب تـو دهانم بـبـوسـه یی | خـرم شود زلعل تـو جـانم بـبـوسـه یی |
| خـواهـم زجـور تـو گـلـه کـردن بــپــادشـاه | گـر عـاقـلـی بـگـیر دهانم بـبـوسـه یی |
| درحـسـرت کـنـار تـو جـانـم بــلـب رسـیـد | زین ورطه لطف کن برهانم بـبوسه یی |
| ای جـان مـکـن گـرانی ویکـبـار بـر لـب آی | بـاشد که من تـرا بـرسانم بـبـوسه یی |
| گفتم که جان من بـستان بـوسه یی بـده | گفتـی هزار جـان نستـانم بـبـوسه یی |
| گـرآن لـب و دهـان کـه تــو داری مـرا بــود | ملک دو کـون را بـسـتـانم بـبـوسـه یی |
| دیدی که من زبـان شکایت خـوهم گشاد | کردی فسون و بست زبانم ببوسه یی |
| زنـــده کـــنــنـــد مـــرده بآب دهــان مـــن | گربـا تـو کام خویش بـرانم بـبـوسه یی |
| یـکــبــار دیـگــرم بــکــنـار و لـبــت رســان | ای بـرده حاصل دو جـهانم بـبـوسه یی |
| گویی لب من ازشکر و قند خـوشتـرسـت | من لذت لـب تـو چـه دانم بـبـوسـه یی |
| درکار عشق جان و دلی داشتم چوسیف | اینم بـعشوه یی شد وآنم بـبـوسه یی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
