ز بــهـرام شــنـگــل شــد انـدرگــمـانکـه این فـر و این بـرز و تـیر و کـماننــمــانــد هـمــی ایـن فــرســتــاده رانـه هـنــدی نـه تــرکــی نـه آزاده …
| ز بــهـرام شــنـگــل شــد انـدرگــمـان | کـه این فـر و این بـرز و تـیر و کـمان |
| نــمــانــد هـمــی ایـن فــرســتــاده را | نـه هـنــدی نـه تــرکــی نـه آزاده را |
| اگر خـویش شاهسـت گر مهتـرسـت | بـرادرش خـوانم هم انـدر خـورسـت |
| بــخــنـدیـد و بــهـرام را گــفــت شــاه | کـه ای پـرهـنـر بــا گـهـر پـیـشـگـاه |
| بـــرادر تـــوی شـــاه را بـــی گــمــان | بـدین بـخـشش و زور و تـیر و کمان |
| کـــه فـــر کـــیــان داری و زور شـــیــر | نـبــاشــی مــگــر نــامــداری دلــیـر |
| بــدو گـفـت بــهـرام کـای شــاه هـنـد | فـرســتــادگـان را مـکـن نـاپــسـنـد |
| نــه از تــخــمــه یـزدگــردم نــه شــاه | بــرادرش خــوانـیـم بــاشــد گــنــاه |
| از ایــران یــکــی مــرد بـــیــگــانــه ام | نــه دانــش پــژوهـم نـه فــرزانـه ام |
| مـــرا بـــازگـــردان کـــه دورســـت راه | نـبــایـد کـه یـابـد مـرا خـشـم شـاه |
| بـدو گـفـت شـنگـل کـه تـنـدی مـکـن | کـه بـا تـو هنـوزسـت مـا را سـخـن |
| نـبــایـدت کـردن بــه رفــتــن شــتــاب | کـه رفـتـن بـه زودی نبـاشـد صـواب |
| بـــر مـــا بــــبــــاش و دل آرام گـــیـــر | چـو پـخـتـه نخـواهی می خـام گـیر |
| پــس انـگـاه دسـتـور را پـیـش خـوانـد | ز بــهـرام بــا او سـخــن چــنـد رانـد |
| گـر این مـرد بـهرام را خـویش نیسـت | گـر از پـهلـوان نـام او بـیش نیسـت |
| چــو گـویـی دهـد او تــن انـدر فــریـب | گـر از گـفـت مـن در دل آرد نـهـیـب |
| تــو گــویــی مــر او را نــکــوتـــر بـــود | تـو آن گـوی بـا وی کـه در خـور بـود |
| بـگـویـش بــران رو کـه بــاشـد صـواب | کـه پـیـش شـه هـنـد بــفـزودی آب |
| کـنـون گـر بـبــاشـی بـه نـزدیـک اوی | نـــگـــه داری آن رای بـــاریــک اوی |
| هرانجـا کـه خـوشـتـر ولـایت تـراسـت | سـپـهداری و بـاژ و ملکـت تـراسـت |
| بـه جـایی کـه بـاشـد همـیشـه بـهـار | نــســیــم بــهــار آیــد از جــویــبــار |
| گــهـر هـســت و دیـنــار و گــنــج درم | چـو بـاشـد درم دل نبـاشـد بـه غـم |
| نــوازنــده شــاهـی کــه از مــهــر تــو | بـخـنـدد چـو بـینـد هـمـی چـهـر تـو |
| بــه سـالـی دو بــارسـت بــار درخــت | ز قــنــوج بــرنــگــذرد نـیـک بــخــت |
| چو این گفته بـاشی بـه پرسش ز نام | کــه از نــام گــردد دلــم شــادکــام |
| مــگـــر رام گـــردد بـــدیــن مـــرز مـــا | فــــزون گــــردد از فـــــر او ارز مــــا |
| ورا زود ســـالــار لــشـــکـــر کــنــیــم | بــدیـن مـرز بــا ارز مـا ســر کــنـیـم |
| بــیـامـد جــهـانـدیـده دســتــور شــاه | بـگـفـت این بـه بـهرام و بـنـمـود راه |
| ز بــهــرام زان پــس بــپــرســیـد نــام | کـه بـی نـام پـاسـخ نـبـودی تـمـام |
| چــو بــشــنـیـد بــهـرام رنــگ رخــش | دگر شد که تـا چون دهد پـاسخش |
| بـه فرجـام گفت ای سـخـن گوی مرد | مـرا در دو کــشــور مـکــن روی زرد |
| مـن از شـاه ایـران نـپـیـجـم بــه گـنـج | گر از نیسـتـی چـند بـاشـم بـه رنج |
| جـــزیــن بـــاشـــد آرایــش دیــن مـــا | هــمـــان گـــردش راه و آیــیــن مــا |
| هرانکس که پیچد سر از شاه خویش | بـه بـرخـاسـتـن گم کند راه خـویش |
| فـزونـی نـجــسـت آنـک بــودش خـرد | بــد و نـیـک بــر مـا هـمـی بــگــذرد |
| خـداونـد گـیـتــی فـریـدون کـجـاسـت | کـه پـشـت زمـانـه بـدو بـود راسـت |
| کـــجـــا آن بـــزرگـــان خـــســـرونــژاد | جــهـانـدار کـیـخــســرو و کـیـقـبــاد |
| دگـــر آنـــک دانـــی تـــو بــــهـــرام را | جـــهــانــدار پـــیــروز خـــودکـــام را |
| اگـــر مـــن ز فــــرمـــان او بــــگـــذرم | بـه مـردی سـرآرد جـهـان بـر سـرم |
| نــمــانــد بـــر و بــوم هــنــدوســتــان | بـه ایران کـشـد خـاک جـادوسـتـان |
| هـمـان بــه کــه مـن بــاز گــردم بــدر | بـــبـــیــنــد مــرا شــاه پـــیــروزگــر |
| گــر از نــام پـــرســـیــم بـــرزوی نــام | چنین خواندم شاه و هم باب و مام |
| هـمـه پـاسـخ مـن بــشـنـگـل رسـان | که من دیر ماندم بـه شـهر کـسـان |
| چـو دسـتـور بــشـنـیـد پـاسـخ بــبــرد | شـنیده سـخـن پـیش او بـرشـمـرد |
| ز پــاســخ پــر آژنـگ شــد روی شــاه | چــنـیـن گـفــت اگـر دور مـانـد ز راه |
| یکـی چـاره سـازم کـنـون مـن کـه روز | ســرآیـد بــدیـن مـرد لـشــکـر فـروز |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
