هـم آنـگـه ز کـوه انـدر آمـد سـپـاهجـهان شد ز گرد سواران سیاهوزان روی بــهـرام لـشــکــر بــرانـدبـه روز اندرون روشـنایی نمـاندهمی گفت هرکس که راند سپ…
| هـم آنـگـه ز کـوه انـدر آمـد سـپـاه | جـهان شد ز گرد سواران سیاه |
| وزان روی بــهـرام لـشــکــر بــرانـد | بـه روز اندرون روشـنایی نمـاند |
| همی گفت هرکس که راند سپـاه | خـرد بـاید و مـردی و دسـتـگـاه |
| دلـیـران کــه دیـدنـد خــشــت مـرا | همـان پـهلـوانی سـرشـت مـرا |
| مــرا بــرگــزیــدنــد بــر خــســروان | به خاک افگنم نام نوشین روان |
| ز لشـکـر بـر شـاه شـد خـیره خـیر | کمان را بـزه کرد و یک چوبه تیر |
| بــزد نـاگـهـان بــر کــمـرگـاه شــاه | بـکـژ اندر آویخـت پـیکـان بـه راه |
| یکی بـنده چـون زخـم پـیکان بـدید | بـیامـد ز دیبـاش بـیرون کـشـید |
| سـبــک شـهـریـار انـدر آمـد دمـان | بـه بـهـرام چـوبـینـه بـد نـشـان |
| بــزد نـیـزه یـی بــر کـمـربــنـد اوی | زره بـود نگـسـسـت پـیوند اوی |
| سـنـان سـر نـیـزه شـد بـه دونـیم | دل مـرد بـی راه شـد پـر ز بـیم |
| چو بشکست نیزه بـر آشفت شاه | بـزد تـیغ بـر مـغـفـر کـینه خـواه |
| سراسر همه تـیغ بـرهم شکست | بـدان پـیکر مغفر اندر نشـسـت |
| همی آفـرین کـرد هرکـس کـه دید | هم آنکـس کـه آواز آهن شـنید |
| گـرانـمـایـگـان از پـس انـدر شـدنـد | چـنان لشـکری را بـهم بـر زدند |
| خــرامــیـد بــنــدوی نـزدیـک شــاه | که ای تـاج تـو بـرتو راز چرخ ماه |
| یکی لشکرسـت این چـومور وملخ | گرفتـه بـیابـان همه ریگ و شخ |
| نـه والـا بــود خـیـره خـون ریـخـتـن | نـه این شـاه بـا بـنـده آویخـتـن |
| هر آنـکـس کـه خـواهد ز مـا زینهار | بـه از کشته یا خسته در کارزار |
| بـدو گفـت خـسـرو کـه هرگـز گناه | بـپـیچـید بـرو من نیم کینه خواه |
| هـمــه پــاک در زیـنــهــار مــنــنــد | بـه تـاج انـدرون گـوشـوار مـننـد |
| بـرآمد هم آنگـه شـب از تـیره کـوه | سـپـه بـازگشـتـند هر دو گـروه |
| چــوآمــد غــوپــاســبــان و جــرس | ز لشکر نبـد خفتـه بـسیار کس |
| جـهان جـوی بـندوی ز آنجـا بـرفـت | میان دو لـشـکـر خـرامید تـفـت |
| ز لــشــکــر نـگــه کــرد کــنـداوری | خـوش آواز و گـویـا مـنـا دیگـری |
| بـفـرمـود تـا بــارگـی بـرنـشـسـت | بـه بـیدار کردن میان را بـبـست |
| چـنـیـن تـا مـیـان دولـشـکـر بـرانـد | کـزو تـا بـدشـمن فـراوان نمـاند |
| خــروشـی بــرآورد کـای بــنـدگـان | گـنه کـرده و بـخـت جـوینـدگـان |
| هـران کــز شــمـا او گــنـهـکــارتــر | بـه جـنـگ انـدرون نـامـبــردارتـر |
| بـه یزدانش بـخـشـید شـاه جـهان | گناهی کـه کـرد آشـکـار و نهان |
| بـه تیره شبـان چون بـرآمد خروش | نـهـادنـد هرکـس بـه آواز گـوش |
| هــمــه نــامـــداران بـــهــرامــیــان | بـرفتـن بـبـسـتـند یک سر میان |
| چـو بـرزد سـر از کـوه گـیتـی فـروز | زمین را بـه ملحم بـیاراست روز |
| همه دشت بـی مرد و خـرگاه بـود | که بـهرام زان شب نه آگاه بـود |
| بـدان خـیمـه هـا در نـدیـدنـد کـس | جـز از ویژه یـاران بـهـرام و بـس |
| چـو بـهرام زان لشـکـر آگاه گشـت | بـیامد بـران خیمه ها بـرگذشت |
| بـه یاران چـنین گفـت کـاکنون گریز | بــه آیــد ز آرام بــا رســتــخــیـز |
| شتر خواست از ساروان سه هزار | هیو نـان کـفـک افـگـن و نامـدار |
| ز چـیـزی کـه در گـنـج بــد بـردنـی | ز گـسـتــردنـیـهـا و از خـوردنـی |
| ز زریـن و سـیـمـین وز تـخـت عـاج | هـمـان یـاره و طـوق زرین وتـاج |
| همه بـار کردند و خـود بـرنشسـت | میان از پـی بـازگشتن بـبـست |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
