شـکـری بــجــان خـریـدم زلـب شـکـرفـروشـتکـه درون پـرده بــا دل شـب وصـل بـود دوشـتبـسـخـن جـدا نمی شـد لب لعـل تـو ز گوشـمچـو عـلـم فـرو نیامـد سـر د…
| شـکـری بــجــان خـریـدم زلـب شـکـرفـروشـت | کـه درون پـرده بــا دل شـب وصـل بـود دوشـت |
| بـسـخـن جـدا نمی شـد لب لعـل تـو ز گوشـم | چـو عـلـم فـرو نیامـد سـر دسـت مـن زدوشـت |
| بــلــبــت حــلــاوتــی ده دهــن مــرا کــه دایـم | تـرش اسـت روی زردم ز نـبــات سـبـز پـوشـت |
| بـوصـال جـبـر می کـن دلـک شـکـسـتـه یی را | که گرفت صبـر سستـی ز فراق سخت کوشت |
| سـحـری مرا خـیالت بـکرشـمه گفـت مسـکین | تویی آنکه داغ عشقش نگذاشت بی خروشت |
| بــرخ چـو آفـتــابــش نـگـری بــچــشـم شـادی | چـو بـمـجـلـس وی آرد غـم او گـرفـتـه گـوشـت |
| ز دهن چـو جـام سـازد چـه شـرابـها که هر دم | ز لـبــان بــاده رنـگـش بــخــوری و بــاد نـوشـت |
| تو ز دست رفتی آن دم که برید صیت حسنش | خـبــری بــگـوشـت آورد وز دل بــبــرد هـوشـت |
| تـو که خار دیده بـودی نبـدی خمش چـو بـلبـل | چـو بـگلسـتـان رسـیدی که کند دگر خـموشت |
| همه شـب ز بـی قراری ز بـسـی فغـان و زاری | چـو ندیده بـودی او را بـفـلـک شـدی خـروشـت |
| رخ وی آرمـیـدی، عــجــبــســت ســیـف از تــو | که بآتـشی رسـیدی و فرو نشسـت جـوشـت! |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
