فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 3 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

وزیـر خــردمـنـد بــر پــای خــاســتچنین گفت کی خسرو داد و راستجـهان از بـداندیش بـی بـیم گشتوزین مرزها رنج و سـخـتـی گذشتمــگــر نـامـور شــنـگــل از…

وزیـر خــردمـنـد بــر پــای خــاســت چنین گفت کی خسرو داد و راست
جـهان از بـداندیش بـی بـیم گشت وزین مرزها رنج و سـخـتـی گذشت
مــگــر نـامـور شــنـگــل از هـنـدوان کـــه از داد پـــیـــچـــیـــده دارد روان
ز هـنـدوســتــان تــا در مــرز چــیـن ز دزدان پــــرآشــــوب دارد زمـــیـــن
بـه ایران هـمـی دسـت یازد بـه بـد بــدیـن داســتــان کـارســازی سـزد
تـو شـاهی و شـنگـل نگـهبـان هند چـرا بــاژ خـواهـد ز چـیـن و ز سـنـد
بــرانـدیـش و تــدبــیـر آن بــازجــوی نــبــایـد کــه نــاخــوبــی آیـد بــروی
چـو بـشنید شاه آن پـراندیشه شد جهان پیش او چون یکی بـیشه شد
چـنین گـفـت کـاین کـار من در نهان بـسـازم نـگـویـم بـه کـس در جـهـان
بــه تــنــهــا بـــبــیــنــم ســپــاه ورا هــمــان رســم شــاهـی و گــاه ورا
شـوم پـیـش او چـون فـرسـتـادگـان نــگــویــم بـــه ایــران بـــه آزادگـــان
بــشـد پــاک دســتــور او بــا دبــیـر جــزو هـرکــســی آنـک بــد نـاگـزیـر
بـگـفـتـنـد هـرگـونـه از بـیـش و کـم بــبـردنـد قـرطـاس و مـشـک و قـلـم
یکـی نـامـه بـنوشـت پـر پـند و رای پــــر از دانـــش و آفـــریـــن خـــدای
سـر نـامـه کـرد از نـخـسـت آفـریـن ز یزدان بـرآنکـس که جـسـت آفـرین
خـداونـد هسـت و خـداونـد نیسـت همه چـیز جـفتـست و ایزد یکیست
ز چــیـزی کــجــا او دهــد بــنــده را پــــرســـتـــنـــده و تـــاج دارنـــده را
فـزون از خـرد نـیـسـت انـدر جـهـان فـــروزنـــده کـــهــتـــران و مـــهـــان
هرانـکـس کـه او شـاد شـد از خـرد جــهـان را بــه کــردار بــد نـســپــرد
پـشـیمان نشـد هر کـه نیکـی گزید کــه بـــد آب دانــش نــیــارد مــزیــد
رهـــانـــد خــــرد مـــرد را از بــــلـــا مــبــادا کــســی در بــلــا مـبــتــلــا
نـخــسـتــیـن نـشـان خــرد آن بــود کـه از بـد همـه سـالـه تـرسـان بـود
بــدانــد تــن خــویــش را در نــهــان بـه چـشـم خـرد جـسـت راز جـهـان
خـــرد افــســـر شــهــریــاران بـــود هـــمــــان زیـــور نـــامـــداران بــــود
بـــدانـــد بـــد و نــیــک مـــرد خـــرد بــکـوشـد بــه داد و بــپــیـچـد ز بــد
تــو انــدازه خــود نــدانــی هــمــی روان را بـه خـون در نـشـانی همـی
اگـــر تــــاجــــدار زمـــانـــه مـــنـــم بــه خـوبـی و زشـتـی بـهـانـه مـنـم
تـو شـاهی کنی کی بـود راسـتـی پــدیـد آیـد از هـر سـوی کـاســتــی
نــه آیـیـن شــاهـان بــود تــاخــتــن چـنـین بـا بـدانـدیـشـگـان سـاخـتـن
نـیـای تــو مــا را پــرســتــنـده بــود پــدر پـیـش شـاهـان مـا بــنـده بــود
کـس از مـا نـبــودنـد هـمـداسـتــان کــه دیـر آمــدی بــاژ هـنـدوســتــان
نـگـه کـن کـنـون روز خـاقـان چــیـن کـه از چـیـن بـیـامـد بـه ایـران زمـین
بــــه تــــاراج داد آنـــک آورده بــــود بـپـیچـید زان بـد کـه خـود کـرده بـود
چـنـیـن هـم هـمـی بـیـنـم آیین تـو هـمـان بــخــشــش و فـره دیـن تــو
مرا سـاز جـنگست و هم خـواستـه هـمـان لــشــکــر یـکــدل آراســتــه
تــرا بــا دلـیـران مـن پــای نـیـسـت بـه هند اندرون لشـکـر آرای نیسـت
تـو انـدر گـمـانـی ز نـیـروی خـویـش همی پـیش دریا بـری جـوی خویش
فـرســتــادم ایـنـک فـرسـتــاده یـی ســخــن گــوی بــا دانـش آزاده یـی
اگــر بــاژ بــفــرســت اگـر جــنـگ را بـه بـی دانشی سخـت کن تـنگ را
ز مــا بـــاد بـــر جــان آنــکــس درود کـه داد و خـرد بــاشـدش تـار و پــود
چو خط از نسیم هوا گشت خشک نوشـتـنـد و بـر وی پـراگـنـد مـشـک
بــه عـنـوانـش بــر نـام بــهـرام کـرد کـه دادش ســر هـر بــدی رام کــرد
کــه تــاج کــیـان یـافــت از یـزدگــرد بــــه خــــرداد مـــاه انـــدرون روز ارد
ســپــهــدار مــرز و نــگــهــدار بــوم ســتــانــنــده بــاژ ســقــلــاب و روم
بـه نـزدیک شـنـگـل نـگـهـبـان هنـد ز دریــای قـــنــوج تـــا مــرز ســـنــد

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج