سخـن گوی دهقان چـو بـنهاد خوانیـکـی داسـتــان رانـد از هـفـتــخـوانز رویــیــن دژ و کــار اســـفـــنــدیــارز راه و ز آمــــوزش گـــــرگــــســـــارچـ…
| سخـن گوی دهقان چـو بـنهاد خوان | یـکـی داسـتــان رانـد از هـفـتــخـوان |
| ز رویــیــن دژ و کــار اســـفـــنــدیــار | ز راه و ز آمــــوزش گـــــرگــــســـــار |
| چـنین گفت کو چـون بـیامد بـه بـلخ | زبـــان و روان پـــر ز گــفــتـــار تــلــخ |
| هـمـی رانـد تـا پـیشـش آمـد دو راه | سـراپــرده و خــیـمـه زد بــا ســپــاه |
| بــفـرمـود تــا خــوان بــیـاراســتــنـد | می و رود و رامـشـگـران خـواسـتـند |
| بــرفــتــنـد گــردان لــشــکــر هـمـه | نـشـســتــنـد بــر خــوان شــاه رمـه |
| یـکـی جـام زریـن بـه کـف بـرگـرفـت | ز گشتـاسپ آنگه سخن در بـرگرفت |
| وزان پــس بــفــرمـود تــا گـرگـســار | شــود داغ دل پــیـش اســفــنــدیــار |
| بـــفــرمــود تــا جــام زریــن چــهــار | دمـادم بــبــســتــنـد بــر گــرگـســار |
| ازان پـس بـدو گفت کای تـیره بـخت | رسـانم تـرا مـن بـه تـاج و بـه تـخـت |
| گر ایدونک هرچـت بـپـرسیم راسـت | بـگـویی همه شـهر تـرکـان تـراسـت |
| چــو پـــیــروز گــردم ســپـــارم تـــرا | بــه خــورشــیــد تــابـــان بــرآرم تــرا |
| نـیـازارم آنــرا کــه پــیـونــد تــســت | هـم آنـرا کـه پــیـونـد فـرزنـد تــسـت |
| وگــر هــیــچ گــردی بــه گــرد دروغ | نــگــیــرد بـــر مــن دروغـــت فـــروغ |
| مـیـانـت بـه خـنـجـر کـنـم بـدو نـیـم | دل انـجــمــن گــردد از تــو بــه بــیـم |
| چــنـیـن داد پــاســخ ورا گـرگـســار | کــه ای نــامــور فــرخ اســفــنــدیــار |
| ز من نشـود شـاه جـز گفت راسـت | تـو آن کن که از پـادشاهی سزاست |
| بـدو گفت رویین دژ اکنون کجـاسـت | کـه آن مرز ازین بـوم ایران جـداسـت |
| بـدو چـند راهسـت و فرسـنگ چـند | کـدام آنـک ازو هـسـت بـیـم و گـزنـد |
| سـپـه چـند بـاشـد همـیشـه دروی | ز بـــالــای دژ هــرچ دانــی بـــگـــوی |
| چــنـیـن داد پــاســخ ورا گـرگـســار | کـه ای شـیـردل خــســرو شـهـریـار |
| سه راهست ز ایدر بـدان شارستان | که ارجـاسـپ خـواندش پـیکارستـان |
| یکـی در سـه ماه و یکـی در دو ماه | گر ایدون خـورش تـنگ بـاشد بـه راه |
| گـیـا هـسـت و آبــشـخـور چـارپــای | فــرود آمــدن را نــیــابـــی تــو جــای |
| سـه دیگـر بـه نزدیک یک هفـتـه راه | بــهـشـتـم بـه رویـیـن دژ آیـد سـپـاه |
| پـر از شـیر و گـرگـسـت و پـر اژدهـا | کـه از چـنـگـشـان کـس نـیـابــد رهـا |
| فــریــب زن جــادو و گــرگ و شــیـر | فـــزونـــســــت از اژدهـــای دلـــیـــر |
| یــکـــی را ز دریــا بـــرآرد بـــه مـــاه | یـکــی را نــگــون انــدر آرد بــه چــاه |
| بـیابـان و سیمرغ و سرمای سخـت | کـه چـون بــاد خـیـزد بـه درد درخـت |
| ازان پــس چـو رویـیـن دژ آیـد پــدیـد | نه دژ دید ازان سان کسی نه شنید |
| ســـر بـــاره بـــرتـــر ز ابـــر ســیــاه | بــدو در فــراوان ســلــیـح و ســپــاه |
| بــــه گــــرد انــــدرش رود و آب روان | کــه از دیــدنــش خــیـره گــردد روان |
| بـه کـشـتـی بــرو بـگـذرد شـهـریـار | چــو آیـد بــه هـامـون ز بــهـر شـکـار |
| بـه صـد سـال گـر مـانـد اندر حـصـار | ز هـامـون نـیـایـدش چـیـزی بــه کـار |
| هـم انـدر دژش کـشــتــمـنـد و گـیـا | درخـــت بـــرومـــنــد و هــم آســـیــا |
| چـو اسـفـنـدیار آن سـخـنـها شـنـید | زمـانـی بــپــیـچــیـد و دم درکـشـیـد |
| بـدو گـفـت مـا را جـزین راه نـیسـت | بـه گـیـتـی بـه از راه کـوتـاه نـیسـت |
| چــنـیـن گـفـت بــا نـامـور گـرگـسـار | که این هفـتـخـوان هرگز ای شـهریار |
| بــه زور و بــه آواز نـگـذشــت کــس | مگـر کـز تـن خـویش کـردسـت بـس |
| بــدو نـامــور گــفــت گــر بــا مــنـی | بـــبـــیــنـــی دل و زور آهــرمـــنـــی |
| بـه پیشم چه گویی چه آید نخست | کـه بــایـد ز پــیـکــار او راه جــســت |
| چــنـیـن داد پــاســخ ورا گـرگـســار | کـــه ایــن نــامــور مــرد نــابـــاک دار |
| نخـسـتـین بـه پـیش تـو آید دو گرگ | نر و مـاده هریک چـو پـیلـی سـتـرگ |
| دو دنــدان بـــه کــردار پـــیــل ژیــان | بــر و کــتــف فــربــه و لــاغــر مـیـان |
| بـسـان گـوزنـان بـه سـر بـر سـروی | هــمــی رزم شـــیــران کــنــد آرزوی |
| بــفـرمـود تـا هـمـچـنـانـش بـه بـنـد | بــه خــرگــاه بــردنــد نــاســودمــنـد |
| بــیـاراســت خــرم یـکــی بــزمـگــاه | بـه سـر بــر نـظـاره بـران جـشـنـگـاه |
| چـو خـورشـیـد بــنـمـود تــاج از فـراز | هــوا بــا زمــیـن نــیــز بــگــشــاد راز |
| ز درگــاه بـــرخــاســت آوای کــوس | زمـین آهـنـین شـد سـپـهـر آبـنـوس |
| سـوی هفتـخـوان رخ بـه تـوران نهاد | هـمـی رفـت بـا لـشـکـر آبـاد و شـاد |
| چــو از راه نــزدیـک مــنــزل رســیـد | ز لــشــکــر یـکــی نـامــور بــرگــزیـد |
| پــشــوتــن یـکــی مـرد بــیـدار بــود | ســپــه را ز دشــمـن نـگــهـدار بــود |
| بــدو گـفـت لـشـکـر بـه آیـیـن بــدار | هـمـی پــیـچـم از گـفـتــه گـرگـسـار |
| مـنم پـیش رو گـر بـه مـن بـد رسـد | بــدیـن کــهـتــران بــد نــیـایـد ســزد |
| بــیـامـد بــپــوشـیـد خـفـتـان جـنـگ | بـبـسـت از بـر پـشت شـبـرنگ تـنگ |
| سـپـهـبـد چـو آمـد بـه نـزدیک گـرگ | چـه گـرگ آن سـرافـراز پـیل سـتـرگ |
| بـــدیــدنــد گــرگــان بــر و یــال اوی | مــیـان یـلــی چــنـگ و گــوپــال اوی |
| ز هـامــون ســوی او نــهـادنــد روی | دو پــیـل سـرافـراز و دو جــنـگـجـوی |
| کــمــان را بــه زه کــرد مــرد دلــیــر | بــغــریــد بــر ســان غــرنــده شــیـر |
| بــر آهـرمــنــان تــیـربــاران گــرفــت | بــه تــنـدی کـمـان ســواران گـرفــت |
| ز پـیـکـان پـولـاد گـشـتـنـد سـسـت | نـیـامـد یـکـی پــیـش او تـن درسـت |
| نـگـه کـرد روشــن دل اســفــنـدیـار | بـدید آنک دد سـسـت بـرگشـت کـار |
| یـکـی تـیـغ زهـرآبــگـون بــرکـشـیـد | عـنـان را گـران کـرد و سـر درکـشـید |
| سراسر بـه شمشیرشان کرد چاک | گل انگیخـت از خـون ایشـان ز خـاک |
| فـــرود آمـــد از نـــامـــور بــــارگـــی | بــه یـزدان نــمــود او ز بــیـچــارگــی |
| سلیح و تن از خون ایشان بشست | بـران خارستـان پـاک جـایی بـجست |
| پــر آژنـگ رخ سـوی خـورشـیـد کـرد | دلــی پــر ز درد و ســری پــر ز گــرد |
| هــمــی گــفـــت کــای داور دادگــر | تــو دادی مــرا هــوش و زور و هــنــر |
| تــو کـردی تــن گـرگ را خـاک جـای | تـو بـاشی بـه هر نیک و بـد رهنمای |
| چــو آمـد ســپــاه و پــشـوتــن فـراز | بـــدیــدنــد یــل را بـــه جــای نــمــاز |
| بـمـانـدنـد زان کـار گـردان شـگـفـت | سـپـه یکـسـر انـدیشـه انـدر گـرفـت |
| که این گرگ خـوانیم گر پـیل مست | که جـاوید بـاد این دل و تـیغ و دست |
| کـه بـی فـره اورنـگ شـاهـی مـبـاد | بــزرگـی و رســم ســپــاهـی مـبــاد |
| بــرفــتــنــد گــردان فــرخــنــده رای | بـــرابــر کــشــیــدنــد پــرده ســرای |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
