ای نـکـو رو مـشـو از اهـل نـظـر پــوشـیـدهآشــکــارا شــو ودر مـا مـنـگـر پــوشــیـدهای که در جلوه گه حسن تو چون طاوسیدیـگـران پــای سـیـاهـنـد بــپــ…
| ای نـکـو رو مـشـو از اهـل نـظـر پــوشـیـده | آشــکــارا شــو ودر مـا مـنـگـر پــوشــیـده |
| ای که در جلوه گه حسن تو چون طاوسی | دیـگـران پــای سـیـاهـنـد بــپــر پـوشـیـده |
| سالها از پـس هرپـرده بـچشمی کور است | دل هـمـی دیـد تــرا ای زنـظـر پــوشـیـده |
| ســکــه داران مــلــاحــت هـمـه انـدر بــازار | آشـکـارند چـو سـیم وتـو چـو زر پـوشـیده |
| بـیتـکی گفتـه ام و لایق اوصاف تـو نیسـت | کـنـدر آن لـحـظـه مـرا بـودبـصـر پـوشـیـده |
| ای زتـو نطـق دهانی بـسـخـن کـرده عـیان | وی زتـو لـطـف مـیـانـی بـکـمـر پـوشـیـده |
| بـا چـنین نـقـش کـه مـاراسـت زتـو بـردیوار | از پــس پــرده نـمـانـیـم چــودر پــوشـیـده |
| حـال فـرهـادکـه همـکـاسـه بـود خـسـرو را | نیست چون قصه شیرین و شکر پوشیده |
| جــای آنـسـتــکـه تــا روز ظـفـر بــر وصـلـت | هرشـبـی ناله کـنم تـا بـسـحـر پـوشـیده |
| آتــشـم تــیـز مـکـن ورنـه دهـانـم بــگـشــا | چـنـد چـون دیک کـنم نـالـه سـرپـوشـیده |
| سـیف فرغانی اگر عـشـق نهان می ورزید | صدفی بـود که می داشـت گهر پـوشیده |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
