سـپـیـده هـمـانـگـه ز کـه بـر دمـیـدمــیـان شــب تــیـره انـدر چــمـیـدبــپــوشـیـد رسـتــم سـلـیـح نـبــردهـمـی از جــهـان آفـریـن یـاد کـردچـــو آمـ…
| سـپـیـده هـمـانـگـه ز کـه بـر دمـیـد | مــیـان شــب تــیـره انـدر چــمـیـد |
| بــپــوشـیـد رسـتــم سـلـیـح نـبــرد | هـمـی از جــهـان آفـریـن یـاد کـرد |
| چـــو آمــد بـــر لــشـــکـــر نــامــدار | کـه کـین جـوید از رزم اسـفـنـدیـار |
| بـدو گفت بـرخیز ازین خـواب خـوش | بــرآویـز بــا رســتــم کـیـنـه کــش |
| چــو بــشــنـیـد آوازش اســفـنـدیـار | سلیح جـهان پـیش او گشت خوار |
| چنین گفت پس بـا پشوتن که شیر | بــپــیـچــد ز چــنـگــال مـرد دلــیـر |
| گـمـانـی نـبــردم کـه رســتــم ز راه | بـه ایوان کـشـد بـبـر و گبـر و کلاه |
| هـمـان بــارکـش رخـش زیـرانـدرش | ز پــیـکـان نـبــود ایـچ پــیـدا بــرش |
| شـنیدم کـه دسـتـان جـادوپـرسـت | بـه هنگام یازد بـه خورشید دست |
| چــو خـشـم آرد از جــادوان بــگـذرد | بــرابــر نـکـردم پــس ایـن بــا خـرد |
| پـشـوتـن بـدو گـفـت پـر آب چـشـم | که بـر دشمنت بـاد تـیمار و خشم |
| چــه بــودت کــه امـروز پــژمـرده ای | همانا بـه شب خـواب نشمرده ای |
| مـیـان جـهـان این دو یل را چـه بـود | کـه چـندین همـی رنـج بـاید فـزود |
| بــدانـم کـه بــخـت تــو شـد کـنـدرو | کـه کـین آورد هـر زمـان نـو بـه نـو |
| بـپـوشـیـد جـوشـن یل اسـفـنـدیـار | بـــیــامــد بـــر رســـتـــم نــامــدار |
| خـروشـیـد چـون روی رسـتـم بـدید | کـه نـام تـو بــاد از جـهـان نـاپـدیـد |
| فـرامـوش کـردی تــو سـگـزی مـگـر | کــمــان و بــر مـرد پــرخــاشــخــر |
| ز نیرنـگ زالـی بـدین سـان درسـت | وگرنه که پـایت همی گور جـسـت |
| بــکــوبــمـت زیـن گــونـه امـروز یـال | کـزیـن پـس نـبــیـنـد تـرا زنـده زال |
| چـنین گفـت رسـتـم بـه اسـفـندیار | کـه ای سـیـر نـاگـشـتــه از کـارزار |
| بــتــرس از جــهــانــدار یـزدان پــاک | خــرد را مـکـن بــا دل انـدر مـغـاک |
| مــن امــروز نـز بــهـر جــنـگ آمــدم | پــی پــوزش و نــام و نـنـگ آمــدم |
| تـو بـا من بـه بـیداد کـوشـی همی | دو چـشم خـرد را بـپـوشی همی |
| بـه خورشید و ماه و بـه استـا و زند | کــه دل را نــرانـی بــه راه گــزنــد |
| نگیری بـه یاد آن سـخـنها کـه رفـت | وگر پوست بـر تن کسی را بـکفت |
| بــیـابــی بــبـیـنـی یـکـی خـان مـن | رونـدسـت کـام تــو بــر جــان مـن |
| گــشــایـم در گــنــج دیــریـنــه بــاز | کــجــا گـرد کــردم بــه ســال دراز |
| کـنـم بــار بــر بــارگـیـهـای خـویـش | بــه گـنـجـور ده تـا بــرانـد ز پـیـش |
| بــرابــر هــمــی بــا تــو آیـم بــه راه | کنم هرچ فرمان دهی پـیش شـاه |
| اگـر کـشـتــنـیـم او کـشـد شـایـدم | هـمــان نـیـز اگــر بــنـد فــرمـایـدم |
| هـمـی چـاره جـویـم کـه تــا روزگـار | تـــرا ســـیــر گـــردانـــد از کـــارزار |
| نگه کن که دانای پـیشی چـه گفت | که هرگز مبـاد اخـتـر شـوم جـفـت |
| چـنـیـن داد پـاسـخ کـه مـرد فـریـب | نــیـم روز پــرخــاش و روز نــهـیـب |
| اگر زنده خـواهی که ماند بـه جـای | نخستین سخن بـند بـر نه بـه پای |
| از ایوان و خـان چـنـد گـویی هـمـی | رخ آشــتــی را بــشــویـی هـمـی |
| دگـر بــاره رسـتـم زبــان بــرگـشـاد | مــکــن شــهــریــارا ز بــیــداد یــاد |
| مکن نام من در جهان زشت و خوار | کــه جــز بــد نــیـایـد ازیـن کــارزار |
| هــزارانــت گــوهــر دهـم شــاهـوار | هـــمـــان یــاره زر بـــا گـــوشـــوار |
| هـزارانــت بــنــده دهـم نـوش لــب | پـرسـتـنـده بـاشـد تـرا روز و شـب |
| هــزارت کــنــیـزک دهـم خــلــخــی | کـه زیـبــای تــاج انـد بــا فــرخــی |
| دگــر گــنــج ســام نــریـمــان و زال | گشایم بـه پـیش تو ای بـی همال |
| هــمــه پــاک پــیـش تــو گــرد آورم | ز زابـــلــســتـــان نــیــز مــرد آورم |
| کـه تــا مـر تــرا نـیـز فــرمـان کـنـنـد | روان را بـه فـرمـان گـروگـان کـنـنـد |
| ازان پـس بــه پـیـشـت پـرسـتـارورا | دوان بـــا تــو آیــم بـــر شــهــریــار |
| ز دل دور کــن شــهـریـارا تــو کـیـن | مـکـن دیو را بـا خـرد هـمـنـشـیـن |
| جـز از بـند دیگـر تـرا دسـت هسـت | بمن بر که شاهی و یزدان پرست |
| کــه از بــنــد تــا جــاودان نــام بـــد | بــمـانـد بــه مـن وز تـو انـجـام بــد |
| بـه رسـتـم چـنین گفـت اسـفـندیار | کـه تـا چـندگـویی سـخـن نـابـکـار |
| مــرا گــویــی از راه یــزدان بـــگـــرد | ز فـرمـان شـاه جــهـانـبــان بــگـرد |
| کـه هـرکـو ز فــرمـان شــاه جــهـان | بــگــردد ســرآیــد بـــدو بــر زمــان |
| جـز از بـنـد گـر کـوشـش (و) کـارزار | بـه پـیشـم دگـرگـونه پـاسـخ مـیار |
| بــه تــنـدی بــه پــاسـخ گـو نـامـدار | چـنین گـفـت کـای پـرهنر شـهریار |
| هـمـی خـوار داری تــو گـفـتــار مـن | بــه خــیـره بــجــویـی تــو آزار مـن |
| چـنین داد پـاسـخ که چـند از فـریب | همـانـا بـه تـنگ انـدر آمـد نشـیب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
