چــو آگـاه شـد شـاه کـامـد پــسـرکــلــاه کــیــان بــر نــهــاده بــســرمـهان و کـهانرا همـه خـواند پـیشهمه زند و استـا بـه نزدیک خویشهمه موبـدان را …
| چــو آگـاه شـد شـاه کـامـد پــسـر | کــلــاه کــیــان بــر نــهــاده بــســر |
| مـهان و کـهانرا همـه خـواند پـیش | همه زند و استـا بـه نزدیک خویش |
| همه موبـدان را بـه کرسی نشاند | پـس آن خـسـرو تـیغ زن را بـخـواند |
| بـیـامـد گـو و دسـت کـرده بــکـش | بـه پـیـش پـدر شـد پـرسـتـار فـش |
| شـه خـسـروان گـفـت بـا مـوبـدان | بـــدان رادمــردان و اســپــهــبــدان |
| چــه گـویـیـد گـفــتــا کـه آزاده ایـد | بـه سخـتـی همه پـرورش داده اید |
| بـه گیتی کسی را که بـاشد پسر | بـــدو شــاد بـــاشــد دل تـــاجـــور |
| بـه هـنـگـام شـیرین بـه دایه دهـد | یـکـی تــاج زریـنـش بــر ســر نـهـد |
| همی داردش تـا شود چیره دست | بـیامـوزدش خـوردن و بـر نشـسـت |
| بـسـی رنـج بـیـنـد گـرانـمـایه مـرد | ســورای کــنــدش آزمــوده نــبـــرد |
| چــو آزاده را ره بـــه مــردی رســد | چـنان زر که از کان بـه زردی رسـد |
| مـراورا بــجــویـد چــو جــویـنـدگـان | ورا بــیــش گــویـنــد گــویـنــدگــان |
| ســواری شـود نـیـک و پــیـروز رزم | سـرانـجـمـنـهـا بــه رزم و بــه بــزم |
| چـو نیرو کـنـد بـا سـرو یال و شـاخ | پـدر پـیر گشـتـه نشسـتـه بـه کاخ |
| جـهـان را کـنـد یـکـسـره زو تــهـی | نـبــاشــد ســزاوار تــخــت مــهـی |
| نـدارد پــدر جــز یـکـی نـام تــخـت | نـشـسـتـه در ایوان نگـهبـان رخـت |
| پـسـر را جـهان و درفـش و سـپـاه | پــدر را یــکــی تــاج و زریـن کــلــاه |
| نـبــاشـد بــران پــور هـمـداسـتـان | پـسـنـدنـد گـردان چـنـین داسـتـان |
| ز بــهـر یـکـی تـاج و افـسـر پــسـر | تـــن بـــاب را دور خــواهــد ز ســر |
| کند بـا سـپـاهش پـس آهنگ اوی | نـهـاده دلــش نـیـز بــر جــنـگ اوی |
| چـه گـویید پـیران کـه بـا این پـسـر | چــه نـیـکــو بــود کــار کــردن پــدر |
| گـزینـانـش گـفـتـنـد کـای شـهریار | نـیاید خـود این هـرگـز انـدر شـمـار |
| پـــدر زنــده و پـــور جـــویــای گــاه | ازیـن خــام تــر نـیـز کـاری مـخــواه |
| جـهـانـدار گـفـتـا کـه ایـنـک پــسـر | کــه آهــنــگ دارد بـــه جــای پــدر |
| ولـیـکـن مـن او را بــه چـوبـی زنـم | کـه گـیـرنـد عــبــرت هـمـه بــرزنـم |
| بــبــنـدم چــنـانـش ســزاوار پــس | بـبندی که کس را نبـستست کس |
| پـسـر گفت کای شـاه آزاده خـوی | مــرا مــرگ تـــو کــی کــنــد آرزوی |
| نـدانـم گـنـاهـی مـن ای شـهـریـار | کـه کـردسـتــم انـدر هـمـه روزگـار |
| بـه جـان تـو ای شاه گر بـد بـه دل | گمان بـرده ام پـس سرم بـر گسل |
| ولیکن تـو شاهی و فرمان تـراست | تـراام مـن و بـنـد و زنـدان تـراسـت |
| کـنون بـنـد فـرمـا و گـر خـواه کـش | مرا دل درستـست و آهسته هش |
| سـر خــسـروان گـفـت بــنـد آوریـد | مـر او را بــبـنـدیـد و زیـن مـگـذریـد |
| بــه پــیــش آوریــدنــد آهــنــگــران | غــل و بــنـد و زنـجــیـرهـای گــران |
| دران انجمن کس به خواهش زبان | نـجــنــبــیـد بــر شــهـریـار جــهـان |
| بـبـستـند او را سر و دست و پـای | بـه پـیش جـهـانـدار گـیهـان خـدای |
| چـنـانـش بـبـسـتـنـد پـای اسـتـوار | که هرکش همی دید بگریست زار |
| چــو کــردنـد زنـجــیـر در گــردنـش | بــفـرمـود بــسـتـه بـه در بــردنـش |
| بــیـاریـد گــفــتــا یـکــی پــیـل نــر | دونـده پــرنـده چـو مـرغـی بــه پــر |
| فــراز آوریـدنــد پــیـلــی چــو نــیـل | مـر او را بـبـسـتـند بـر پـشـت پـیل |
| چـو بــردنـدش از پــیـش فـرخ پــدر | دو دیـده پــر از آب و رخــسـاره تــر |
| فــرســتــاده ســوی دژ گــنـبــدان | گـرفـتـه پـس و پـیش اسـپـهـبـدان |
| پــر از درد بــردنــد بــر کــوهـســار | ســتــون آوریـدنــد ز آهــن چــهــار |
| بـه کـرده سـتـونـهـا بـزرگ آهـنـین | ســر انــدر هـوا و بــن انـدر زمــیـن |
| مر او را بـرانجـا بـبـسـتـند سـخـت | ز تـختش بـیفگند و بـرگشت بـخت |
| نـگــهـبــان او کــرد پــس انـد مــرد | گــو پـــهــلــوان زاده بـــا داغ و درد |
| بـدان تـنگـی اندر همـی زیسـتـی | زمـان تــا زمـان زار بــگــریـســتــی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
