هم آنگـه یکـی نامـه بـنوشـت زودبـــران آفـــریــن آفـــریــن بـــر فــزودکـه بــا مـوبــد یـکــدل و پــاک رایز دیــم از بــد و نــیــک نــابــاک رایز …
| هم آنگـه یکـی نامـه بـنوشـت زود | بـــران آفـــریــن آفـــریــن بـــر فــزود |
| کـه بــا مـوبــد یـکــدل و پــاک رای | ز دیــم از بــد و نــیــک نــابــاک رای |
| ز هـرگـونـه یـی داسـتــانـهـا زدیـم | بــران رای پــیـشــیـنـه بــاز آمــدیـم |
| کـنـون رای و گـفـتـارهـا شـد بـبـن | گــشــادم در گــنــجـــهــای کــهــن |
| بــه قـسـطـنـیـه در فـراوان سـپـاه | نــدارم کــه دارنــد کــشـــور نــگــاه |
| سـخــنـهـا ز هـرگـونـه آراســتــیـم | ز هر کشـوری لشـکری خـواسـتـیم |
| یـکــایـک چــوآیـنــد هــم در زمــان | فـرسـتـیـم نـزدیـک تــو بــی گـمـان |
| هـمـه مـولـش و رای چـنـدین زدن | بــریـن نــیـشــتــر کــام شــیـر آژدن |
| ازان بـــد کــه کــردارهــای کــهــن | هـمـی یـاد کـرد آنـک دانـد سـخــن |
| کـه هنـگـام شـاپـور شـاه اردشـیر | دل مــرد بــرنــاشــد از رنــج ســیــر |
| ز بـس غـارت و کشـتـن و تـاخـتـن | بــه بــیـداد بــرکــیـنـهـا ســاخــتــن |
| کـزو بــگـذری هـرمـز و کـی قـبــاد | کـــه از داد یــزدان نـــکـــردنـــد یــاد |
| نـیـای تــو آن شــاه نـوشـیـن روان | کـه از داد او پــیـر ســر شـد جــوان |
| همه روم ازو شـد سـراسـر خـراب | چــنـاچــون کـه ایـران ز افـراســیـاب |
| ازین مرز ما سـی و نه شارسـتـان | از ایـرانـیـان شـد هـمـه خـارسـتــان |
| ز خـون سـران دشـت شـد آبـگـیـر | زن و کـودکـانـشـان بــبـردنـد اسـیـر |
| اگـر مرد رومی بـه دل کـین گرفـت | نـبــایـد کـه آیـد تــو را آن شــگـفـت |
| خـود آزردنـی نـیـسـت در دیـن مـا | مـــبـــادا بـــدی کـــردن آیــیــن مـــا |
| نـدیـدیـم چــیـزی کـه از راســتــی | هـمـان دوری از کـژی و کــاســتــی |
| سـتــمـدیـدگـان را هـمـه خـوانـدم | وزیــن در فـــراوان ســـخـــن رانــدم |
| بـه افـسـون دل مردمان پـاک شـد | هـمــه زهـر گــیـرنـده تــریـاک شــد |
| بــدان بــرنـهـادم کـزیـن درسـخــن | نــگــویــد کـــس از روزگـــار کـــهــن |
| بـه چـیزی که گویی تـو فرمان کنم | روان را بــه پــیـمـان گـروگـان کــنـم |
| شــمــا را زبــان داد بــایـد هـمــان | کـه بـر ما نبـاشـد کـسـی بـدگـمان |
| بـگـویی کـه تـا مـن بـوم شـهـریـار | نگیرم چـنین رنجـها سـسـت وخـوار |
| نـخـواهـم مـن از رومـیـان بــاژ نـیـز | نـه بـفـروشـم این رنـجـهـا را بـچـیـز |
| دگــر هــرچ داریـد زان مــرز و بــوم | از ایـران کـسـی نـســپــرد مـرز روم |
| بــدیـن آرزو نـیـز بــیـشــی کــنـیـد | بـسـازیـد بـا مـا و خـویـشـی کـنـیـد |
| شـمـا را هـر آنـگـه کـه کـاری بــود | وگــــر نــــاســــزا کــــارزاری بـــــود |
| هـمـه دوســتــدار و بــرادر شـویـم | بـود نـیـز گـاهـی کـه کـهـتـر شـویم |
| چـو گـردید زین شـهر مـا بـی نـیاز | بــه دل تــان هـمـه کـیـنـه آیـد فـراز |
| ز تــور و ز سـلـم انـدر آمـد سـخـن | ازان بــــیـــهـــوده روزگـــار کــــهـــن |
| یـکـی عـهـد بــایـد کـنـون اسـتـوار | ســـزاوار مـــهـــری بــــرو یـــادگـــار |
| کـزیـن بــاره از کـیـن ایـرج سـخــن | نــــرانـــیـــم و از روزگــــار کــــهـــن |
| ازین پـس یکی بـاشـد ایران و روم | جـدایـی نـجـویـیـم زیـن مـرز و بــوم |
| پــس پــرده مـا یـکـی دخـتـرسـت | کـه از مـهـتـران بــرخـرد بـهـتـرسـت |
| بــخــواهــیـد بــر پــاکــی دیـن مــا | چــنـانـچــون بــود رسـم و آیـیـن مـا |
| بــدان تــا چــو فـرزنـد قـیـصـر نـژاد | بـــود کـــیــن ایــرج نـــیـــارد بـــیــاد |
| از آشــوب وز جــنــگ روی زمــیــن | بـــیــاســایــد و راه جــویــد بـــدیــن |
| کـنون چـون بـچـشـم خـرد بـنگری | مـرایـن را بــجـز راسـتـی نـشـمـری |
| بــمــانــد ز پــیـونــد پــیــمــان مــا | ز یـزدان چــنـیـن اســت فــرمـان مـا |
| ز هـنـگــام پــیـروز تــا خــوشــنـواز | هـمـانـا کــه بــگـذشــت ســال دراز |
| کـه سـرهـا بــدادنـد هـر دو بــبــاد | جـهانـدار پـیمـان شـکـن خـود مـبـاد |
| مـسـیـح پـیـمـبـر چـنـیـن کـرد یـاد | که پـیچـد خرد چـون بـه پـیچی زداد |
| بـسـی چـاره کرد اندران خـوشنواز | کــه پــیـروز را ســر نـیـایـد بــه گــاز |
| چـو پــیـروز بــا او درشـتــی نـمـود | بــدیــد انــدران جــایـگــه تــیـره دود |
| شد آن لشکر و تخت شاهی ببـاد | بــپــیـچــد و شـد شـاه را ســر زداد |
| تــو بــرنــایـی و نــوز نــادیـده کــار | چـو خـواهی کـه بـر یابـی از روزگـار |
| مـکـن یـاری مـرد پــیـمـان شــکـن | که پـیمان شـکـن کـس نیرزد کـفـن |
| بـدان شـاه نفـرین کـنـد تـاج و گـاه | که پـیمان شکن بـاشد و کینه خواه |
| کـنون نـامـه مـن سـراسـر بـخـوان | گـر انـگـشـتـهـا چـرب داری مـخـوان |
| سـخـنها نـگـه دار و پـاسـخ نویس | همـه خـوبـی انـدیش و فـرخ نـویس |
| نـخــواهـم کـه ایـن راز دانـد دبــیـر | تــو بــاشـی نـویـســنـده تــیـز و یـر |
| چـو بـرخـوانـم این پـاسـخ نـامـه را | بــبــیـنــم دل مــرد خــود کــامــه را |
| هـمـانـا ســلــیـح و ســپــاه و درم | فـــرســـتـــیــم تـــا دل نـــداری دژم |
| هرآنکس که بـرتـو گرامی تـرسـت | وگــر نـزد تــو نـیـز نـامــی تــرســت |
| ابــا آنــک زو کــیـنــه داری بــه دل | بـه مـردی ز دل کـینـه هـا بـرگـسـل |
| گـنـاهش بـی زدان دارنـده بـخـش | مکن روز بر دشمن و دوست دخش |
| چـو خواهی که داردت پـیروزبـخـت | جـهاندار و بـا لشـکـر و تـاج و تـخـت |
| زچــیـزکـســان دســت کـوتــاه دار | روان را ســـوی راســــتــــی راه دار |
| چو عنوان آن نامه برگشت خشک | بــرو بــرنـهـادنـد مــهـری زمــشــک |
| بــران مـهـر بـنـهـاد قـیـصـر نـگـیـن | فـــرســـتـــاده را داد وکــرد آفــریــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
