فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 5 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

چـو شـد روز رسـتـم بــپـوشـیـد گـبـرنـگـهـبــان تــن کـرد بــر گـبــر بــبــرکـمـندی بـه فـتـراک زین بـر بـبـسـتبــران بــاره پــیـل پـیـکـر نـشـسـتبـ…

چـو شـد روز رسـتـم بــپـوشـیـد گـبـر نـگـهـبــان تــن کـرد بــر گـبــر بــبــر
کـمـندی بـه فـتـراک زین بـر بـبـسـت بــران بــاره پــیـل پـیـکـر نـشـسـت
بـــفـــرمـــود تـــا شـــد زواره بــــرش فـراوان ســخــن رانـد از لـشـکـرش
بــدو گــفــت رو لـشــکــر آرای بــاش بــر کــوهــه ریــگ بــر پــای بـــاش
بـــیــامــد زواره ســـپـــه گـــرد کـــرد بــه مـیـدان کـار و بـه دشـت نـبــرد
تـهمـتـن همـی رفـت نیزه بـه دسـت چـو بـیرون شد از جـایگاه نشسـت
ســپــاهـش بــرو خــوانــدنـد آفــریـن که بی تو مبـاد اسپ و گوپال و زین
هـمـی رفـت رســتــم زواره پــسـش کـجـا بــود در پـادشـاهـی کـسـش
بــیـامــد چــنــان تــا لــب هـیـرمــنــد همـه دل پـر از بـاد و لـب پـر ز پـنـد
سـپــه بــا بــرادر هـم آنـجــا بــمـانـد ســوی لـشـکـر شــاه ایـران بــرانـد
چـنـیـن گـفـت پــس بــا زواره بــه راز کـه مـردیـسـت ایـن بـدرگ دیوسـاز
بـــتـــرســـم کـــه بـــااو نــیــارم زدن نـدانـم کـزین پـس چـه شـایـد بـدن
تــو اکـنـون ســپــه را هـم ایـدر بــدار شــوم تــا چــه پــیـش آورد روزگــار
اگـر تــنـد یـابــمـش هـم زان نـشــان نخـواهم ز زابـلـسـتـان سـرکـشـان
بــه تـنـهـا تـن خـویـش جـویـم نـبــرد ز لشکر نخـواهم کسـی رنجـه کرد
کسـی بـاشد از بـخـت پـیروز و شـاد کـه بـاشـد همیشـه دلش پـر ز داد
گــذشــت از لـب رود و بــالـا گـرفــت همی ماند از کـار گـیتـی شـگـفـت
خــروشــیـد کـای فــرخ اســفــنـدیـار هـــمــــاوردت آمـــد بــــرآرای کــــار
چـو بـشـنـید اسـفـنـدیار این سـخـن ازان شــیـر پــرخــاشــجــوی کـهـن
بــخــنـدیـد و گـفـت ایـنـک آراســتــم بــدانـگـه کـه از خـواب بــرخـاسـتـم
بــفــرمــود تــا جــوشــن و خــود اوی هـمـان تـرکـش و نـیـزه جـنـگـجـوی
بــبــردنـد و پــوشــیـد روشــن بــرش نـهـاد آن کــلـاه کــیـی بــر ســرش
بــفـرمـود تــا زیـن بــر اســپ ســیـاه نــهـادنــد و بــردنــد نــزدیـک شــاه
چـو جـوشن بـپـوشید پـرخـاشـجـوی ز زور و ز شـادی کـه بــود انـدر اوی
نــهــاد آن بــن نــیــزه را بـــر زمــیــن ز خــاک ســیـاه انـدر آمــد بــه زیـن
بـسـان پـلـنـگـی کـه بـر پـشـت گـور نـشــیـنـد بــرانـگـیـزد از گـور شــور
ســپــه در شــگـفــتــی فـرومـانـدنـد بــران نــامــدار آفــریــن خــوانــدنــد
هـمـی شـد چـو نـزد تـهمـتـن رسـید مــر او را بــران بــاره تــنــهـا بــدیـد
پـس از بــارگـی بـا پـشـوتـن بـگـفـت کـه مـا را نـبــایـد بــدو یـار و جـفـت
چـو تـنـهـاسـت مـا نـیز تـنـهـا شـویم ز پـسـتـی بــران تـنـد بــالـا شـویـم
بــران گـونـه رفــتــنـد هـر دو بــه رزم تـو گفتی که اندر جهان نیست بـزم
چـو نـزدیـک گـشـتــنـد پــیـر و جــوان دو شــیـر ســرافــراز و دو پــهـلـوان
خـــروش آمـــد از بـــاره هــر دو مــرد تــو گـفـتــی بــدریـد دشــت نـبــرد
چـنین گفـت رسـتـم بـه آواز سـخـت که ای شاه شادان دل و نیک بخت
ازین گـونـه مـسـتـیز و بـد را مـکـوش ســوی مـردمـی یـاز و بــازآر هـوش
اگـر جـنـگ خـواهـی و خـون ریـخـتـن بــریـن گـونـه سـخـتـی بـرآویـخـتـن
بــــگـــو تــــا ســــوار آورم زابــــلـــی کـه بــاشـنـد بــا خــنـجــر کـابــلـی
بـریـن رزمـگـه شـان بـه جـنـگ آوریـم خــود ایــدر زمــانــی درنــگ آوریــم
بــبــاشـد بــه کـام تـو خـون ریـخـتــن بــبــیـنــی تــگــاپــوی و آویــخــتــن
چــنـیـن پــاســخ آوردش اسـفـنـدیـار که چـندین چـه گویی چـنین نابـکار
ز ایـوان بــه شـبــگـیـر بــرخـاسـتــی ازیـن تــنـد بــالــا مـرا خــواســتــی
چـرا سـاخـتـی بـنـد و مـکـر و فـریـب همـانـا بـدیدی بـه تـنـگـی نـشـیب
چــه بــایـد مـرا جــنـگ زابــلـســتــان وگـر جــنـگ ایـران و کـابــلـســتــان
مــبــادا چــنــیــن هــرگــز آیـیـن مــن سـزا نـیـسـت ایـن کـار در دین مـن
کـه ایـرانـیـان را بــه کــشــتــن دهـم خـود انـدر جـهـان تـاج بـر سـر نـهم
مــنـم پــیـشــرو هـرک جــنــگ آیـدم وگــر پــیـش جــنــگ نـهـنــگ آیـدم
تـــرا گــر هــمــی یــار بـــایــد بـــیــار مــرا یــار هــرگــز نــیــایــد بــه کــار
مـــرا یـــار در جـــنـــگ یـــزدان بــــود سـر و کـار بــا بــخــت خـنـدان بــود
تـوی جـنـگـجـوی و مـنـم جـنـگـخـواه بــگـردیـم یـک بــا دگـر بــی سـپـاه
بــبــیـنــیـم تــا اســپ اســفــنــدیــار سـوی آخـر آیـد هـمـی بــی سـوار
وگــر بـــاره رســتـــم جـــنــگــجـــوی بــه ایـوان نـهـد بــی خــداونـد روی
نـهادنـد پـیمـان دو جـنـگـی کـه کـس نــبــاشــد بــران جــنـگ فــریـادرس
نـخـسـتــیـن بــه نـیـزه بــرآویـخـتــنـد همی خـون ز جـوشـن فرو ریخـتـند
چـنین تـا سنانها بـه هم بـرشکسـت بـه شـمـشـیر بـردند نـاچـار دسـت
بـــه آوردگـــه گـــردن افـــراخـــتـــنــد چـپ و راست هر دو همی تـاختـند
ز نــیــروی اســپـــان و زخــم ســران شـکـسـتـه شـد آن تـیغـهای گـران
چـو شـیـران جـنـگـی بــرآشـوفـتــنـد پــر از خــشــم انـدامـهـا کـوفـتــنـد
همان دسـتـه بـشـکـسـت گـرز گران فــرومــانــد از کــار دســـت ســران
گــرفـــتـــنــد زان پـــس دوال کـــمــر دو اســپ تــگــاور فــروبـــرده ســر
هـمـی زور کــرد ایـن بــران آن بــریـن نـجـنـبـیـد یک شـیر بـر پـشـت زین
پـــراگــنــده گــشـــتـــنــد ز آوردگـــاه غمی گشتـه اسپـان و مردان تـبـاه
کف اندر دهانشان شده خون و خاک همه گبـر و بـرگستـوان چـاک چاک

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج