زهـی رخــت بــدلــم رهــنــمــای انــدیـشــهرونـده را سـر کـوی تــو جـای انـدیـشـهبــخــاطـرم چــو تــو انـدیـشــه را نـمـودی راهتـو بـاش هم بـسـخـن ر…
| زهـی رخــت بــدلــم رهــنــمــای انــدیـشــه | رونـده را سـر کـوی تــو جـای انـدیـشـه |
| بــخــاطـرم چــو تــو انـدیـشــه را نـمـودی راه | تـو بـاش هم بـسـخـن رهنمای اندیشه |
| کــه آفــتــاب خــرد در غــبــار حــیـرت مــانــد | ز دره دهــنـــت در هــوای انـــدیــشـــه |
| چـو آفـتــاب رخـت شـعـلـه زد ز بــرج جــمـال | فـگـنـد سـایه بـرین دل همـای اندیشـه |
| دل مــرا کــه تــو در مــهـد ســیـنـه پــروردی | بــشــیــر مــادر انــدوه زای انــدیــشــه |
| چـو پـیر مـنـحـنـی انـدر مـقـام دهشـت بـین | مـدام تـکـیـه زده بــر عـصـای انـدیـشـه |
| ســپـــاه شــادی پـــیــروز بـــود بـــر دل اگــر | غـم تـو نـصـب نـکـردی لـوای انـدیـشـه |
| دل چـو گـنـج مـرا مـار هـجــر تــو بــطـلـسـم | نــهــاد در دهــن اژدهــای انـــدیــشـــه |
| غـم تـو در دل چـون چـشـم مـیم مـن پـنهان | چـنـانـکـه پـنهان در گـفـتـهای انـدیشـه |
| بــروزگــار تــو انــدیــشــه را دریـن دل تــنــگ | شـکنجـه کردم و کردم سـزای اندیشـه |
| اگـر چـنـین اسـت انـدیشـه وای این دل وای | وگـر چـنـانکـه دل اینسـت وای اندیشـه |
| بآب چــشــم و بــخــون جــگــر هـمـی گـردد | بـــگــرد دانــه دل آســیــای انــدیــشــه |
| دلـم چــو پــیـرهـن غـنـچـه پــاره پــاره شـود | چـو غـصـه تـنگ بـبـنـدد قـبـای اندیشـه |
| بــدسـت انـده تــو هـمـچـو نـبــض مـحـروران | دلـم هـمـی تـپـد از امـتـلـای انـدیـشـه |
| یـزیـد عـشـق تـو هـر روز تـشـنـه خـون ریـزد | حــســیـن دل را در کـربــلـای انـدیـشـه |
| تـو در زمـیـن دلـم تــخـم دوسـتـی کـشـتـی | ولـی نـرسـت ازو جــز گـیـای انـدیـشـه |
| من شـتـر دل اگر بـار غـم کشـم چـه عـجـب | چو نیست گردن جان بی درای اندیشه |
| بــهــیـچ حــال ز مــن رو هــمــی نــگــردانــد | بــراسـتــی خـجـلـم از وفـای انـدیـشـه |
| غــــــم فـــــراخ رو تــــــو روا نـــــمـــــی دارد | کـه دل بـرون رود از تـنـگـنـای انـدیـشـه |
| چــو کـرد جــان مـن انـدیـشــه ورای دو کـون | مــقــام قــدر تــو دیـدم ورای انـدیـشــه |
| چــو زاد حــاجــی انــدر مــیــان ره بــرســیـد | در ابــتــدای رهـت انـتــهـای انـدیـشــه |
| نـمـاز نـیـســت مـرا تــا بــلـال زلـفــت گـفـت | ز قـامـت تــو دلـم را صــلـای انـدیـشــه |
| بــوصـف روی تــو گـلـهـا شــکـفـت جــانـم را | بــبــاغ دل ز نـسـیـم صـبــای انـدیـشـه |
| ولـی نـبــرد بــســر وصــف روی گــل رنـگــت | کـه خـار عـجـز درآمـد بــپــای انـدیـشـه |
| چو جـان خوش است از اندیشه تـو دل گرچه | که خـوش دلی نبـود اقـتـضـای اندیشـه |
| درخــت طـوبــی قـد تــو در بــهـشــت وصـال | وگـر بـرسـد ره رسـد مـنتـهای اندیشـه |
| جـــزیــن نــبـــود مـــراد دلـــم در اول فـــکـــر | خـبـر همین اسـت از مبـتـدای اندیشـه |
| چـو نـیسـت بـخـت مـرا آن اثـر کـه مـن روزی | بـخـدمتـت رسـم ای مبـتـغـای اندیشـه |
| بــیـاد مـجــلـس وصـلـت خـورم مـدام شـراب | بـجـام بـی مـی گـیتـی نمـای اندیشـه |
| مـرا کــه آتــش شــوق تــو دل بــجــوش آورد | ز وصـف تـسـت نمـک در ابـای اندیشـه |
| ز بــهـر پــخـتـن سـودای وصـل تـسـت مـدام | نهاده دیگ هوس بـر سـه پـای اندیشـه |
| بـنـاخـن ار رگ جـانـم چـو چـنـگ بــخـراشـی | ایـا دلـم ز غـمـت مـبــتــلـای انـدیـشــه |
| ز راســـتـــی کـــه مـــنـــم بـــرنــیــارم آوازی | مـخـالـف تــو پــس پــردهـای انـدیـشـه |
| چــو مــاه روی تــو دیـدم ســتــاره شــعــری | طـلـوع کـرد مـرا بــر ســمـای انـدیـشـه |
| وز آفـتـاب جـمـالـت کـه ماه ازو خـجـل اسـت | هلـال وار فـزون شـد سـهـای انـدیشـه |
| بـشـعـر زآن سـبـب اندیشـه کـردم از دل دور | کـه مـی نکـرد تـحـمـل وعـای انـدیشـه |
| بـــرآرد آتـــش غـــم دودم از دل ار نـــکـــنـــد | تــرشـح آب ســخــن از انـای انـدیـشـه |
| چـو مـیـر مـجـلـس غـم حـکـم کـرد تـا در دل | نـهـاد بــزم طـرب پــادشــای انـدیـشــه |
| چـو چـنگ سـر در پـیشـم بـود که سـاز کـنم | ز قول خـود غزلی بـر سـه تـای اندیشه |
| دمـم مـده کـی مـرا شـد چـو زیر تـیز آهـنـگ | ز چـنـگ عـشـق تـو آواز نـای انـدیـشـه |
| اگـرچــه بــر دل غـمـگـیـن بــنـده نـافـذ شــد | ز حـکم مبـرم عـشـقت قضـای اندیشـه |
| چـنـانـکـه یک نـفـس از تـنـگـنـای سـینه مـن | قـدم بـرون نـنـهـد بـی رضـای انـدیشـه |
| ز علم عشق تـو یک نکتـه حـل نگشـت هنوز | مـرا بـقـوت مـشـکـل گـشـای انـدیشـه |
| چــو سـعـی کـردم و هـمـت نـکـرد قـربــانـی | زکـبـش هسـتـی من در منای اندیشـه |
| بــیـمـن خــاک درت شــد دل چــو زمـزم مـن | چـو آب عـکس پـذیر از صـفـای اندیشـه |
| جــمــال کــعــبــه وصــلــت بــدیــده دل دیــد | دل مـن از ســر کـوه صـفـای انـدیـشــه |
| اگـر چـو بــادیـه شـعـرم نـداشـت آب چــنـان | کـه مـی رمـید شـتـر از حـدای اندیشـه |
| بـوصـف روی تـو موزون شـد و اصـولـی یافـت | چـو پــردهـای نـگـاریـن نـوای انـدیـشـه |
| کــنــون بـــرقــص درآرد بـــســیــط عــالــم را | نـشـید بـلـبـل نغـمـت سـرای انـدیشـه |
| اگـر بــغـیـر تــو انـدیـشـه الـتــفـاتـی داشـت | تـو رو نمودی وزآن گـشـت رای اندیشـه |
| حـدیث غـیر تـو کـردن صـواب مـی پـنـداشـت | بـبـخـش چـون گنه من خـطای اندیشـه |
| چـو دل بـفکر تـو مشـغول شـد بـر وزین پـس | بـهـم کـنـم در خـلـوت سـرای انـدیشـه |
| تــو آمــدی هـمــه انـدیـشــهـا بــرفــت از دل | بــنـور روی تــو دیـدم قـفــای انـدیـشــه |
| مـن از نـظـاره بــلـقـیـس حـسـن تــو حـیـران | شــنـود آصـف عـقـلـم نـدای انـدیـشــه |
| کـه پـیش تـخـت سـلـیمـان روح این سـاعـت | رسـید هد هد و هم از سـبـای اندیشه |
| که گرچه هست پی کشف ساق بکر سخن | بــکــنــج خــانـه دل انــزوای انــدیـشــه |
| بــگــوش بــربــط نــاهــیـد هــم رســانــیـدی | ز ارغــنـون عــبــارت غــنــای انـدیـشــه |
| درین مقام فـروداشـت کن که ممکن نیسـت | بــشـعـر بــرتــر ازیـن ارتـقـای انـدیـشـه |
| چــو زنـگ دور هـمـی دار ســیـف فــرغــانـی | ز روی آیــنــه دل جـــلـــای انــدیــشـــه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
