چـو آگاه شـد زان سـخـن هفـتـواددلش گشت پـردرد و سـر پـر ز بـادبــیـامـد کـه دژ را کـنـد خـواسـتــاربـران بـاره بـر شـد دمـان شـهـریـاربـکـوشـید چـنـدی…
| چـو آگاه شـد زان سـخـن هفـتـواد | دلش گشت پـردرد و سـر پـر ز بـاد |
| بــیـامـد کـه دژ را کـنـد خـواسـتــار | بـران بـاره بـر شـد دمـان شـهـریـار |
| بـکـوشـید چـنـدی نـیامـدش سـود | کــه بــر بــاره دژ پــی شــیــر بــود |
| وزان روی لـشـکـر بـیامـد چـو کـوه | بــمــانــدنـد بــا داغ و درد آن گــروه |
| چـنین گفت زان بـاره شـاه اردشیر | کـه نـزدیک جـنگ آی ای شـهرگـیر |
| اگـر گـم شــود از مـیـان هـفـتــواد | نمـانـد بـه چـنگ تـو جـز رنـج و بـاد |
| کــه مــن کــرم را دادم ارزیـز گــرم | شــد آن دولـت و رفـتــن تــیـز نـرم |
| شـنـید آن همـه لـشـکـر آواز شـاه | بــه سـر بــر نـهـادنـد ز آهـن کـلـاه |
| ازان دل گـــرفـــتـــنـــد ایــرانــیــان | بــبــسـتـنـد بــا درد کـیـن را مـیـان |
| سـوی لشـکـر کـرم بـرگـشـت بـاد | گـرفــتــار شــد در مـیـان هـفـتــواد |
| هـمـان نـیـز شــاهـوی عــیـار اوی | کـه مهتـر پـسـر بـود و سـالـار اوی |
| فـرود آمـد از بــاره شــاه اردشــیـر | پــیـاده بــبــد پــیـش او شـهـرگـیـر |
| بـــبـــردنــد بـــالــای زریــن لــگــام | نشـسـت از بـرش مـهتـر شـادکـام |
| بــفــرمـود پــس شــهـریـار بــلــنـد | زدن پـــیــش دریــا دو دار بـــلـــنــد |
| دو بـــدخــواه را زنــده بــر دار کــرد | دل دشــمـن از خــواب بــیـدار کـرد |
| بــیـامـد ز قـلـب سـپـه شـهـرگـیـر | بـکشـت آن دو تـن را بـه بـاران تـیر |
| بــه تـاراج داد آن هـمـه خـواسـتـه | شـد از خـواسـتـه لشـکـر آراسـتـه |
| بــه دژ هـرچ بــود از کـران تـا کـران | فـــرود آوریــدنـــد فـــرمـــانـــبـــران |
| ز پـرمـایـه چـیـزی کـه بــد دلـپـذیـر | هـمـی تــاخــت تــا خــره اردشـیـر |
| بــکـرد انـدران کـشــور آتــشــکـده | بــدو تــازه شـد مـهـرگـان و ســده |
| سپرد آن زمان کشور و تاج و تخت | بــدان مــیـزبــانــان بــیــدار بــخــت |
| وزان جــایـگـه رفـت پــیـروز و شـاد | بــگـسـتــرد بــر کـشـور پــارس داد |
| چـو آسوده تـر گشت مرد و ستـور | بــیـاورد لـشـکـر سـوی شـهـر گـور |
| بـه کرمان فرسـتـاد چـندی سـپـاه | یـکـی مـرد شـایـسـتـه تــاج و گـاه |
| وزان جـایگه شد سـوی طیسـفون | سـر بــخــت بــدخـواه کـرده نـگـون |
| چـنـین اسـت رسـم جـهان جـهان | همـی راز خـویش از تـو دارد نـهـان |
| نـســازد تــو نـاچــار بــا او بــســاز | که روزی نشیب است و روزی فراز |
| چــو از گــفــتــه کــرم پــرداخــتــم | دری دیــگــر از اردشــیــر آخـــتـــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
