چـو بـر تـخـت بـنـشـسـت بـهرام گـوربــرو آفــریـن کــرد بــهـرام و هـورپـــرســتــش گــرفــت آفــریــنــنــده راجـهـانـدار و بــیـدار و بــیـنـنـده را…
| چـو بـر تـخـت بـنـشـسـت بـهرام گـور | بــرو آفــریـن کــرد بــهـرام و هـور |
| پـــرســتــش گــرفــت آفــریــنــنــده را | جـهـانـدار و بــیـدار و بــیـنـنـده را |
| خــــداونــــد پــــیـــروزی و بــــرتــــری | خــداونــد افــزونـی و کــمــتــری |
| خـــــداونـــــد داد و خـــــداونـــــد رای | کزویست گیتی سراسر بـه پـای |
| ازان پـس چنین گفت کاین تاج و تخت | ازو یـافـتـم کـافـریـدسـت بــخـت |
| بــدو هـسـتـم امـیـد و هـم زو هـراس | وزو دارم از نـیـکــویـهـا ســپــاس |
| شــمــا هـم بــدو نـیـز نــازش کــنـیـد | بـکـوشـید تـا عـهد او نـشـکـنـید |
| زبـــان بـــرگـــشـــادنـــد ایـــرانـــیـــان | کـه بـسـتـیم ما بـندگـی را میان |
| کـه ایـن تــاج بــر شـاه فـرخـنـده بــاد | همیشـه دل و بـخـت او زنده بـاد |
| وزان پــس هـمــه آفــریـن خــوانــدنــد | همه بـر سـرش گوهر افشـاندند |
| چـنین گـفـت بـهرام کـای سـرکـشـان | ز نــیـک و بــد روز دیـده نــشــان |
| هـمـه بــنـدگـانـیـم و ایـزد یـکـیـســت | پـرستش جز او را سزاوار نیست |
| ز بـــد روز بـــی بـــیـــم داریــمـــتـــان | بـه بـدخـواه حـاجـت نـیـاریمـتـان |
| بـگـفـت ایـن و از پـیـش بــرخـاسـتـنـد | بـــرو آفـــریــن نــو آراســـتـــنـــد |
| شـب تــیـره بــودنـد بــا گـفـت وگـوی | چو خورشید بـر چـرخ بـنمود روی |
| بــه آرام بــنـشــســت بــر گـاه شــاه | بــرفــتــنــد ایـرانــیــان بــارخــواه |
| چــنـیـن گــفــت بــهـرام بــا مـهـتــران | کـه این نیکـنامان و نیک اخـتـران |
| بــه یـزدان گــرایـیـم و رامــش کــنـیـم | بـتـازیم و دل زین جـهان بـرکـنیم |
| بـگفـت این و اسـپ کـیان خـواسـتـند | کـیـی بــارگـاهـش بــیـاراسـتـنـد |
| سه دیگر چو بـنشست بـر تخت گفت | که رسـم پـرسـتـش نبـاید نهفت |
| بــه هـســتــی یـزدان گـوایـی دهـیـم | روان را بــدیـن آشـنـایـی دهـیـم |
| بـهـشـتـسـت و هم دوزخ و رسـتـخـیز | ز نـیک و ز بـد نـیـسـت راه گـریـز |
| کــســی کــو نـگــرود بــه روز شــمـار | مـر او را تــو بــادیـن و دانـا مــدار |
| بــه روز چــهـارم چــو بــر تــخـت عـاج | بـسـر بـر نهاد آن پـسـندیده تـاج |
| چـنـین گـفـت کـز گـنـج مـن یک زمـان | نـیـم شــاد کــز مـردم شــادمـان |
| نــیـم خــواســتــار ســرای ســپــنــج | نه از بـازگـشـتـن بـه تـیمار و رنج |
| کــه آنــســت جــاویـد و ایـن ره گــذار | تــو از آز پـــرهــیــز و انــده مــدار |
| بـه پـنجـم چـنین گـفـت کـز رنج کـس | نیم شـاد تـا بـاشدم دسـت رس |
| بـه کـوشـش بـجـوییم خـرم بـهـشـت | خنک آنک جز تـخم نیکی نکشت |
| شــشـم گـفـت بــر مـردم زیـردســت | مبـادا که هرگز بـجـویم شکست |
| جـهـان را ز دشـمـن تـن آسـان کـنـیم | بـدانـدیشـگـان را هراسـان کـنیم |
| به هفتم چو بنشست گفت ای مهان | خـردمـنـد و بـیـدار و دیده جـهـان |
| چــو بــا مــردم زفــت زفــتــی کــنـیـم | همی بـا خـردمند جـفـتـی کـنیم |
| هـرانـکـس کـه بــا مـا نـســازنـد گـرم | بـدی بـیش ازان بـیند او کز پـدرم |
| هـرانـکــس کــه فــرمـان مـا بــرگـزیـد | غم و درد و رنجـش نبـاید کشـید |
| بـه هشتـم چـو بـنشست فرمود شاه | جــوانـوی را خــوانـدن از بــارگــاه |
| بــدو گــفــت نــزدیـک هــر مــهــتــری | بـه هـر نـامـداری و هر کـشـوری |
| یـکــی نـامـه بــنـویـس بــا مـهـر و داد | که بهرام بنشست بر تخت شاد |
| خــداونــد بــخــشــایــش و راســتــی | گـریـزنـده از کــژی و کــاســتــی |
| کـه بــا فـر و بـرزسـت و بـا مـهـر و داد | نــگــیــرد جــز از پـــاک دادار یــاد |
| پــذیــرفــتــم آن را کــه فــرمــان بـــرد | گـناه آن سـگـالد کـه درمان بـرد؟ |
| نـشـســتــم بــریـن تــخــت فـرخ پــدر | بـــر آیــیــن طـــهــمــورث دادگــر |
| بـــه داد از نــیــاکــان فــزونــی کــنــم | شـمـا را بـه دین رهنمـونی کـنم |
| جـز از راسـتـی نیسـت بـا هرکـسـی | اگـر چــنـد ازو کـژی آیـد بــسـی |
| بـــران دیــن زردشــت پــیــغــمــبـــرم | ز راه نــیــاکـــان خـــود نــگـــذرم |
| نـهـم گـفـت زردشـت پـیـشـین بـروی | بـه راهیم پـیغـمبـر راسـت گـوی |
| هـمـه پـادشـاهـیـد بــر چـیـز خـویـش | نـگـهـبـان مـرز و نـگـهبـان کـیش |
| بــه فــرزنــد و زن نــیــز هــم پــادشــا | خــنــک مــردم زیــرک و پــارســا |
| نــخــواهــیــم آگــنــدن زر بـــه گــنــج | کـه از گـنج درویش مـاند بـه رنج |
| گـــر ایـــزد مـــرا زنـــدگـــانـــی دهـــد | بــریـن اخــتــران کـامـرانـی دهـد |
| یـکــی رامـشــی نـامـه خــوانـیـد نـیـز | کـزان جـاودان ارج یـابــیـد و چـیـز |
| ز مــا بـــر هــمــه پــادشــاهــی درود | بـه ویژه که مهرش بـود تار و پـود |
| نــهــادنــد بــر نــامــه هـا بــر نــگــیـن | فـرسـتـادگان خـواسـت بـا آفرین |
| بــرفــتــنــد بـــا نــامــه هــا مــوبــدان | ســواران بــیــنــادل و بـــخــردان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
