چـو شیروی بـنشسـت بـرتـخـت نازبــه ســر بــرنـهـاد آن کــیـی تــاج آزبـــرفـــتـــنــد گــویــنــده ایــرانــیــانبـــرو خـــوانـــدنــد آفـــریــن کـ…
| چـو شیروی بـنشسـت بـرتـخـت ناز | بــه ســر بــرنـهـاد آن کــیـی تــاج آز |
| بـــرفـــتـــنــد گــویــنــده ایــرانــیــان | بـــرو خـــوانـــدنــد آفـــریــن کـــیــان |
| همـی گـفـت هریک بـه بـانگ بـلـند | کـه ای پــر هـنـر خــسـرو ارجــمـنـد |
| چـنـان هـم کـه یـزدان تـو را داد تـاج | نـشـسـتـی بـه آرام بــر تـخـت عـاج |
| بــمــانــاد گــیـتــی بــه فــرزنــد تــو | چـنین هم بـه خـویشـان و پـیونـد تـو |
| چـنـیـن داد پـاسـخ بـدیـشـان قـبــاد | کـه هـمـواره پـیـروز بــاشـیـد و شـاد |
| نـبــاشــیـم تــا جــاودان بــد کـنـش | چـه نـیـکـو بـود داد بــاخـوش مـنـش |
| جـــهــان رابـــداریــم بـــا ایــمـــنــی | بــــبــــریـــم کــــردار آهـــرمــــنـــی |
| ز بــایـســتــه تــر کـار پــیـشـی مـرا | کـه افـزون بــود فـرو خــویـشـی مـرا |
| پــیـامــی فــرســتــم بــه نــزد پــدر | بــگـویـم بــدو ایـن سـخـن در بــه در |
| ز نـاخــوب کــاری کـه او را نـدســت | بـرین گونه کـاری بـه پـیش آمدسـت |
| بــه یـزدان کــنـد پــوزش او از گــنـاه | گـــرایــنــده گــردد بـــه آیــیــن و راه |
| بـــپــردازم آن گــه بــه کــار جــهــان | بــکـوشــم بــه داد آشــکـار و نـهـان |
| بــه جــای نـکـوکــار نـیـکـی کــنـیـم | دل مــرد درویــش رانــشـــکـــنــیــم |
| دوتــن بــایـدم راد و نــیـکــوســخــن | کــــجـــــا یــــاد دارم کــــارکــــهــــن |
| بـدان انجـمن گفـت کاین کارکیسـت | ز ایـرانـیـان پــاک و بــیـدار کـیـســت |
| نمـودند گـردان سـراسـر بـه چـشـم | دو اســتــاد را گـر نـگـیـرنـد خــشــم |
| بــدانـســت شـیـر وی کـه ایـرانـیـان | کــر ابــر گــزیــنــنــد پــاک از مــیــان |
| چــو اشــتــاد و خــراد بــرزیـن پــیــر | دو دانـــا و گـــویــنـــده و یـــادگـــیــر |
| بـدیشـان چـنین گفت کای بـخـردان | جـــهـــانـــدیـــده و کـــارکـــرده ردان |
| مــداریــد کــار جـــهــان را بـــه رنــج | کــه از رنــج یـابــد ســرافــراز گــنــج |
| دو دانـنـده بــی کـام بــرخـاسـتــنـد | پـــر از آب مــژگــان بـــیــاراســتــنــد |
| چـو خـراد بـر زین و اشـتـاگشـسـپ | بـه فرمان نشستـند هر دو بـر اسپ |
| بـدیشـان چـنین گفـت کـز دل کـنون | بــه بــایـد گـرفـتــن ره طــیـســفـون |
| پـــیــامـــی رســـانـــیــد نـــزد پـــدر | ســخــن یـادگــیـری هــمــه در بــدر |
| بــگـویـی کــه مـا رانـبــد ایـن گــنـاه | نــه ایـرانـیـان رابــد ایـن دســتــگــاه |
| کــه بـــادا فـــره ایــزدی یــافـــتـــی | چــو از نــیـکــوی روی بــر تــافــتــی |
| یــکـــی آنــک نــابـــاک خـــون پـــدر | نـــریـــزد ز تـــن پـــاک زاده پـــســـر |
| نـبــاشـد هـمـان نـیـز هـم داسـتـان | که پـیشش کسی گوید این داستان |
| دگـر آنک گـیتـی پـر از گـنـج تـسـت | رسـیـده بـهـر کـشـوری رنـج تـسـت |
| نـبــودی بــدیـن نـیـز هـم داســتــان | پــــر از درد کـــردی دل راســــتــــان |
| سـدیـگـر کـه چـنـدان دلـیـر و سـوار | کــه بــود انـدر ایـران هـمــه نـامــدار |
| نـبــودنـد شــادان ز فـرزنـد خــویـش | ز بــوم و بــرو پــاک پــیـونـد خـویـش |
| یکی سوی چین بد یکی سوی روم | پــراگـنـده گـشـتـه بــهـر مـرز و بــوم |
| دگـر آنـک قــیـصــر بــجــای تــو کـرد | ز هـر گـونـه از تــو چـه تـیـمـار خـورد |
| ســپــه داد و دخــتــر تــو را داد نـیـز | همـان گـنـج و بـا گـنـج بـسـیار چـیز |
| همـی خـواسـت دار مـسـیحـا بـروم | بـــدان تـــا شــود خـــرم آبـــاد بـــوم |
| بـه گنج تـو از دار عیسی چـه سـود | که قیصر بـه خـوبـی همی شاد بـود |
| ز بــیـچـارگـان خـواسـتـه بــسـتـدی | ز نــفــریــن بـــروی تـــو آمــد بـــدی |
| ز یـزدان شـنـاس آنـچ آمـدت پــیـش | بـر انـدیش زان زشـت کـردار خـویش |
| بــدان بــد کـه کــردی بــهـانـه مـنـم | سـخـن را نـخـسـت آسـتــانـه مـنـم |
| بـه یـزدان کـه از مـن نـبـد این گـنـاه | نجـسـتـم کـه ویران شـود گـاه شـاه |
| کـنـون پــوزش ایـن هـمـه بــازجـوی | بـــدیــن نــامــداران ایــران بـــگـــوی |
| ز هـر بـد کـه کـردی بـه یزدان گـرای | کـجـا هـسـت بـر نـیکـوی رهـنـمـای |
| مـگــر مـر تــو را او بــود دســتــگـیـر | بــدیـن رنـجـهـایـی کـه بــودت گـزیـر |
| دگـر آنـک فـرزنـد بــودت دو هـشــت | شب و روز ایشـان بـه زندان گذشت |
| بـدر بـر کـسـی ایمـن از تـو نـخـفـت | ز بــیـم تـو بــگـذاشـتــنـدی نـهـفـت |
| چـو بـشـنـیـد پـیـغـام او این دو مـرد | بـــرفــتــنــد دلــهــا پـــر از داغ و درد |
| بـریـن گـونـه تـا کـشـور طـیـسـفـون | هـمـه دیـده پــرآب و دل پــر ز خــون |
| نـشـسـتـه بــدر بــر گـلـیـنـوش بـود | که گفـتـی زمین زو پـر از جـوش بـود |
| هـمـه لـشـکـرش یک سـر آراسـتـه | کـشـیـده هـمـه تــیـغ و پــیـراسـتــه |
| ابــا جـوشـن و خـود بــسـتـه مـیـان | همـان تـازی اسـپـان بـبـر گـسـتـوان |
| بـه جـنگ اندرون گـرز پـولـاد داشـت | هـمـه دل پــر از آتـش و بــاد داشـت |
| چـو خـراد بـه رزین و اشتـاگشسـپ | فــرود آمــدنــد ایـن دو دانــا ازاســپ |
| گـلـینوش بـر پـای جـسـت آن زمـان | ز دیـدار ایـشــان بــه بــد شــادمــان |
| بـجـایی کـه بـایسـت بـنشـاندشـان | هـمـی مـهـتــر نـامـور خــوانـدشــان |
| سخـن گوی خـراد بـه رزین نخـست | زبــان را بــه آب دلـیـری بــشـســت |
| گــلــیـنــوش را گــفــت فــرخ قــبــاد | بـــه آرام تـــاج کـــیـــان بــــرنـــهـــاد |
| بـه ایـران و تـوران و روم آگـهـیـسـت | که شیروی بر تخت شاهنشهیست |
| تـواین جـوشن و خـود و گبـر و کمان | چـه داری همی کـیسـتـت بـد گمان |
| گـلـینوش گـفـت ای جـهانـدیده مـرد | بــه کــام تــو بــادا هــمــه کــارکــرد |
| کــه تــیــمــار بــردی ز نــازک تــنــم | کــجــا آهــنــیــن بـــود پــیــراهــنــم |
| بــریـن مـهـر بــر آفــریـن خــوانـمــت | سـزایـی کـه گـوهـر بــرافـشـانـمـت |
| نـبــاشـد بــه جـز خـوب گـفـتــار تــو | کــه خــورشــیـد بــادا نــگــهـدار تــو |
| بــه کـاری کـجـا آمـدسـتـی بــگـوی | پـس آنـگـه سـخـنهای مـن بـازجـوی |
| چــنـیـن داد پــاسـخ کـه فـرخ قـبــاد | بــه خــسـرو مـرا چــنـد پــیـغـام داد |
| اگــر بــاز خــواهـی بــگــویـم هـمــه | پــــیـــام جـــهـــانـــدار شـــاه رمـــه |
| گـلـینوش گـفـت این گـرانـمـایه مـرد | کـه دانـد ســخــنـهـا هـمـه یـاد کـرد |
| ز لــیــکــن مــرا شــاه ایــران قــبــاد | بــســی انــدریـن پــنــد و انــدرز داد |
| کـه همداسـتـانی مکـن روز و شـب | که کس پـیش خسرو گشاید دو لب |
| مــگــر آنــک گــفــتــار او بــشــنـوی | اگــرپـــارســی گــویــد ار پـــهــلــوی |
| چـنین گفـت اشـتـاد کـای شـادکـام | مــن انــدر نــهــانــی نــدارم پـــیــام |
| پــیــامــیـســت کــان تــیـغ بــار آورد | ســـر ســـرکـــشـــان در کــنــار آورد |
| تـو اکـنـون ز خـسـرو بـریـن بـارخـواه | بــدان تــا بــگـویـم پــیـامـش ز شـاه |
| گلینوش بـشـنید و بـر پـای جـسـت | هـمـه بـنـدهـا رابـهـم بــرشـکـسـت |
| بــر شـاه شـد دسـت کـرده بــکـش | چــنـا چـون بــبــایـد پــرسـتــار فـش |
| بــدو گـفــت شــاهـا انـوشــه بــدی | مـــبــــادا دل تـــو نـــژنـــد از بــــدی |
| چـو اشتـاد و خراد بـه رزین بـه شاه | پــــیـــام آوریـــدنــــد زان بــــارگــــاه |
| بــخــنـدیـد خــســرو بــه آواز گـفـت | که این رای تـو بـا خرد نیست جـفت |
| گـرو شـهـریـارسـت پــس مـن کـیـم | دریـن تــنــگ زنــدان ز بــهــر چــیــم |
| که از من همی بـار بـایدت خـواست | اگـــر کـــژ گــویــی اگــر راه راســـت |
| بـــیــامــد گـــلــیــنــوش نــزد گــوان | بـگـفـت این سـخـن گـفـتـن پـهلـوان |
| کنون دسـت کـرده بـکـش در شـوید | بــگــویـیـد و گــفــتــار او بــشــنـویـد |
| دو مـرد خــردمـنـد و پــاکــیـزه گـوی | بـه دسـتـار چـیـنـی بــپـوشـیـد روی |
| چـو دیـدنـد بــردنـد پــیـشـش نـمـاز | بــــبـــودنـــد هـــر دو زمـــانـــی دراز |
| جـــهــانــدار بـــر شـــاد و رد بـــزرگ | نوشـتـه همه پـیکـرش میش و گرگ |
| هــمــان زر و گــوهــر بــرو بــافــتــه | ســراســر یــک انــدر دگــر تــافــتــه |
| نـــهـــالـــیــش در زیــر دیــبـــای زرد | پـــس پــشــت او مــســنــد لــاژورد |
| بــهــی تــنــاور گــرفــتــه بــدســت | دژم خـفـتــه بــر جـایـگـاه نـشـسـت |
| چــودیــد آن دو مــرد گــرانــمــایـه را | بـــه دانـــایــی انــدر ســـرمـــایــه را |
| از آن خفتـگی خویشتـن کرد راست | جــهـان آفـریـنـنـده را یـار خــواســت |
| بـه بــالـیـن نـهـاد آن گـرامـی بـهـی | بــدان تـا بــپــرسـیـد ز هـر دو رهـی |
| بهی زان دو بـالش به نرمی بگشت | بــی آزار گــردان ز مـرقــد گــذشــت |
| بــدیـن گــونـه تــا شــاد ورد مـهـیـن | همـی گـشـت تـاشـد بـه روی زمین |
| بــه پــویـیـد اشـتــاد و آن بــرگـرفـت | بـه مالیدش از خـاک و بـر سر گرفت |
| جـهـانـدار از اشـتـاد بـرگـاشـت روی | بـدان تـا نـدیـد از بـهـی رنـگ و بـوی |
| بـــهــی رانــهــادنــد بـــر شـــاد ورد | همی بـود بـرپـای پـیش این دو مـرد |
| پــر انـدیـشـه شـد نـامـدار از بــهـی | نــدیــد انــدر و هــیــچ فــال بـــهــی |
| همـانـگـه سـوی آسـمـان کـرد روی | چـنین گـفـت کـای داور راسـت گوی |
| کــه بــرگـیـرد آن راکـه تــو افــگـنـی | کـه پـیـونـدد آن را کـه تـو بـشـکـنـی |
| چـو از دوده ام بـخت روشن بـگشت | غـم آورد چـون روشـنـایـی گـذشـت |
| بــه اشـتــاد گـفـت آنـچ داری پــیـام | ازان بــی مـنـش کـودک زشـت کـام |
| وزان بـد سـگـالـان کـه بـی دانشـند | ز بـی دانـشـی ویژه بـی رامـش انـد |
| هـمــان زان ســپــاه پــراگــنــدگــان | پــر انـدیـشــه و تــیـره دل بــنـدگـان |
| بـخـواهـد شـدن بـخـت زین دودمـان | نمـانـد درین تـخـمـه کـس شـادمـان |
| سـوی نـاسـزایان شـود تـاج وتـخـت | تـبــه گـردد ایـن خـسـروانـی درخـت |
| نـمــانــد بــزرگــی بــه فــرزنــد مــن | نـه بـر دوده و خـویـش و پـیـونـد مـن |
| همه دوسـتـان ویژه دشـمـن شـوند | بـدین دوده بـد گوی و بـد تـن شـوند |
| نـهـان آشـکـارا بــه کـرد ایـن بــهـی | که بـی تـوشود تـخت شاهی تـهی |
| سـخـن هرچ بـشنیدی اکنون بـگوی | پــیـامـش مـرا کــمــتــر از آب جــوی |
| گــشــادنـد گـویـا زبــان ایـن دو مـرد | بــرآورد پــیــچــان یـکــی بــاد ســرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
