چــنـیـن پــاســخ آوردش اسـفـنـدیـارکـه گـفـتـار بـیـشـی نـیـایـد بــه کـارشـکـم گـرسـنـه روز نیمـی گـذشـتز گـفـتــار پــیـکـار بــســیـار گـشــتبــیـ…
| چــنـیـن پــاســخ آوردش اسـفـنـدیـار | کـه گـفـتـار بـیـشـی نـیـایـد بــه کـار |
| شـکـم گـرسـنـه روز نیمـی گـذشـت | ز گـفـتــار پــیـکـار بــســیـار گـشــت |
| بــیــاریــد چــیــزی کــه داریــد خــوان | کـسـی را کـه بـسـیار گـوید مخـوان |
| چـو بـنهاد رسـتـم بـه خـوردن گـرفـت | بـمـاند اندر آن خـوردن اندر شـگـفـت |
| یـل اســفــنــدیـار و گــوان یـکــســره | ز هـر ســو نـهـادنـد پــیـشــش بــره |
| بــفــرمــود مــهــتــر کــه جــام آوریــد | بــه جــای مـی پــخـتــه خــام آوریـد |
| بــبــیـنـیـم تــا رسـتـم اکـنـون ز مـی | چــه گــویـد چــه آرد ز کــاوس کــی |
| بــیـاورد یـک جــام مــی مــیـگــســار | کـه کـشـتـی بــکـردی بــروبــر گـذار |
| بــه یـاد شـهـنـشـاه رسـتـم بــخـورد | بـــرآورد ازان چـــشـــمـــه زرد گـــرد |
| هـمــان جــام را کــودک مــیـگــســار | بــــیـــاورد پــــر بــــاده شــــاهــــوار |
| چـنین گفـت پـس بـا پـشـوتـن بـه راز | کــه بــر مــی نـیـایـد بــه آبــت نـیـاز |
| چــرا آب بـــر جــام مــی بــفــگــنــی | کـه تـیـزی نـبـینـد کـهـن بـشـکـنـی |
| پـشـوتـن چـنـین گـفـت بـا مـیگـسـار | کـه بـی آب جـامـی می افـگـن بـیار |
| مـی آورد و رامـشــگـران را بــخــوانـد | ز رسـتـم همی در شـگفـتـی بـماند |
| چــو هــنــگــامــه رفــتـــن آمــد فــراز | ز مـی لـعـل شـد رســتــم سـرفـراز |
| چــنـیـن گـفـت بــا او یـل اسـفـنـدیـار | کــه شــادان بـــدی تــا بــود روزگــار |
| مـی و هـرچ خــوردی تــرا نـوش بــاد | روان دلــــاور پـــــر از تـــــوش بـــــاد |
| بــدو گـفــت رســتــم کـه ای نـامـدار | هــمــیــشــه خــرد بــادت آمــوزگــار |
| هران می که با تو خورم نوش گشت | روان خــردمــنــد را تـــوش گــشــت |
| گـر ایـن کـیـنـه از مـغـز بـیـرون کـنـی | بــزرگــی و دانـش بــرافــزون کــنـی |
| ز دشــت انـدرآیـی ســوی خــان مـن | بــوی شـاد یـک چــنـد مـهـمـان مـن |
| ســخــن هـرچ گـفــتــم بــجــای آورم | خــرد پـــیــش تـــو رهــنــمــای آورم |
| بــیـاسـای چـنـدی و بــا بــد مـکـوش | ســوی مــردمـی یـاز و بــازآر هـوش |
| چــنـیـن گـفـت بــا او یـل اسـفـنـدیـار | کـه تـخـمـی کـه هرگـز نـروید مـکـار |
| تــو فــردا بــبــیـنــی ز مــردان هــنــر | چــو مـن تــاخـتــن را بــبــنـدم کـمـر |
| تـن خـویـش را نـیـز مـسـتــای هـیـچ | بــه ایـوان شـو و کـار فـردا بــســیـچ |
| بــبــیـنــی کــه مــن در صــف کــارزار | چــنـانـم چــو بــا بــاده و مـیـگـســار |
| چــو از شــهــر زاول بــه ایـران شــوم | بــه نـزدیـک شــاه و دلــیـران شــوم |
| هـنـر بــیـش بــیـنـی ز گــفــتــار مـن | مــجــوی انـدریـن کــار تــیـمــار مــن |
| دل رسـتــم از غـم پــرانـدیـشـه شـد | جهان پیش او چون یکی بـیشه شد |
| کــه گــر مــن دهـم دســت بــنـد ورا | وگــــر ســـــر فـــــرازم گــــزنــــد ورا |
| دو کـارسـت هـر دو بـه نـفـریـن و بــد | گــزایـنـده رســمــی نـو آیـیـن و بــد |
| هــم از بــنــد او بــد شــود نــام مــن | بــد آیـد ز گـشـتــاسـپ انـجــام مـن |
| بــه گـرد جــهـان هـرک رانـد سـخــن | نــکــوهــیــدن مــن نــگــردد کــهــن |
| که رسـتـم ز دست جـوانی بـخـست | بـه زاول شد و دسـت او را بـبـسـت |
| هـمـان نـام مـن بــازگــردد بــه نـنـگ | نـمـانـد ز مـن در جـهان بـوی و رنـگ |
| وگـر کـشــتــه آیـد بــه دشــت نـبــرد | شــود نــزد شـــاهــان مــرا روی زرد |
| کـه او شـهـریـاری جـوان را بــکـشـت | بـدان کو سـخـن گفـت بـا او درشـت |
| بــریـن بــر پـس از مـرگ نـفـریـن بـود | هـمـان نـام مـن نـیـز بــی دیـن بــود |
| وگر من شوم کشـتـه بـر دسـت اوی | نـمـانـد بـه زاولـسـتـان رنـگ و بــوی |
| شـکـسـتـه شـود نـام دسـتـان سـام | ز زابــل نــگــیـرد کــســی نـیـز نــام |
| ولـیـکــن هـمـی خــوب گـفــتــار مـن | ازیـن پــس بــگــویـنـد بــر انـجــمــن |
| چـنـین گـفـت پـس بـا سـرافـراز مـرد | کــه انــدیــشـــه روی مــرا زرد کــرد |
| کـه چـنـدیـن بـگـویـی تـو از کـار بـنـد | مـــرا بـــنــد و رای تـــو آیــد گـــزنــد |
| مـگـر کـاسـمـانی سـخـن دیگـرسـت | کـه چـرخ روان از گـمـان بــرتــرسـت |
| هـمــه پــنــد دیـوان پــذیـری هـمــی | ز دانـش سـخـن بــرنـگـیـری هـمـی |
| تــــرا ســــال بــــرنـــامـــد از روزگـــار | نـــدانـــی فـــریــب بـــد شـــهــریــار |
| تــو یــکــتـــادلــی و نــدیــده جــهــان | جـهانـبـان بـه مـرگ تـو کـوشـد نهان |
| گر ایدونک گشـتـاسـپ از روی بـخـت | نـیابـد همـی سـیری از تـاج و تـخـت |
| بـــه گـــرد جـــهــان بـــر دوانـــد تـــرا | بـــهـــر ســـخـــتئی پـــرورانـــد تـــرا |
| بـه روی زمـین یکـسـر انـدیـشـه کـرد | خرد چون تبـر هوش چون تیشه کرد |
| کـه تــا کـیـسـت انـدر جـهـان نـامـدار | کــجــا ســر نــپــیــچــانــد از کــارزار |
| کـــزان نــامــور بـــر تـــو آیــد گـــزنــد | بــمـانـد بــدو تــاج و تــخــت بــلــنـد |
| کـه شـایـد کـه بـر تـاج نـفـرین کـنـیم | وزیـن داسـتـان خـاک بـالـیـن کـنـیـم |
| همـی جـان مـن در نـکـوهـش کـنـی | چــرا دل نــه انــدر پــژوهـش کــنـی |
| بـه تـن رنج کاری تو بـر دست خویش | جــز از بــدگـمـانـی نـیـایـدت پــیـش |
| مــکــن شــهــریـارا جــوانــی مــکــن | چــنـیـن بــر بــلــا کــامـرانـی مـکــن |
| دل مـــا مـــکـــن شـــهــریــارا نــژنــد | مـیـاور بــه جــان خــود و مـن گــزنـد |
| ز یــــزدان و از روی مــــن شــــرم دار | مـخـور بــر تــن خـویـشـتــن زیـنـهـار |
| تــرا بــی نـیـازیـســت از جــنـگ مـن | وزیـن کـوشـش و کـردن آهـنـگ مـن |
| زمـانـه هـمـی تــاخــتــت بــا سـپــاه | که بر دست من گشت خواهی تباه |
| بــمــانـد بــه گــیـتــی ز مـن نـام بــد | بـه گـشـتـاسـپ بـادا سـرانـجـام بـد |
| چـو بـشـنـیـد گـردنـکـش اسـفـنـدیـار | بــدو گــفــت کــای رســتــم نـامـدار |
| بـه دانای پـیشـی نگـر تـا چـه گـفـت | بـدانگه که جـان بـا خـرد کـرد جـفـت |
| کــه پـــیــر فــریــبـــنــده کــانــا بـــود | وگـــر چـــنـــد پـــیــروز و دانـــا بـــود |
| تـو چندین همی بـر من افسون کنی | کـه تــا چـنـبــر از یـال بــیـرون کـنـی |
| تو خواهی که هرکس که این بـشنود | بــدیـن خــوب گــفــتــار تــو بــگــرود |
| مـــرا پـــاک خـــوانــنــد نــاپـــاک رای | تــرا مــرد هـشــیـار نــیـکــی فــزای |
| بـــگــویــنــد کــو بـــا خـــرام و نــویــد | بـــیــامــد ورا کــرد چـــنــدی امــیــد |
| سـپــهـبــد ز گـفـتـار او سـر بــتـافـت | ازان پـس که جـز جـنگ کاری نیافـت |
| همی خـواهش او همه خـوار داشـت | زبــانـی پــر از تــلـخ گـفـتــار داشـت |
| بــدانـی کـه مـن سـر ز فـرمـان شـاه | نـتــابــم نـه از بــهـر تــخــت و کـلـاه |
| بـدو یابـم انـدر جـهـان خـوب و زشـت | بــدویـسـت دوزخ بـدو هـم بـهـشـت |
| تـــرا هــرچ خــوردی فــزایــنــده بـــاد | بــدانــدیـشــگــان را گــزایـنــده بــاد |
| تـو اکـنون بـه خـوبـی بـه ایوان بـپـوی | سخن هرچ دیدی بـه دستـان بـگوی |
| سـلـیـحـت هـمـه جـنـگ را سـاز کـن | ازین پـس مـپـیـمـای بـا مـن سـخـن |
| پــگـاه آی در جــنـگ مـن چــاره سـاز | مـکـن زین سـپـس کـار بـر خـود دراز |
| تـــو فــردا بـــبـــیــنــی بـــه آوردگــاه | که گیتی شود پـیش چشمت سیاه |
| بـــدانــی کــه پــیــکــار مــردان مــرد | چــگــونــه بــود روز جــنــگ و نــبــرد |
| بـدو گفـت رسـتـم که ای شـیرخـوی | تــرا گــر چــنــیــن آمــدســت آرزوی |
| تــرا بــر تــگ رخــش مـهـمــان کــنـم | ســرت را بــه گــوپــال درمـان کــنـم |
| تـو در پـهـلـوی خـویش بـشـنـیده ای | بــه گـفــتــار ایـشــان بــگـرویـده ای |
| کــه تــیـغ دلــیـران بــر اســفــنــدیـار | بـــه آوردگــه بـــر، نــیــایــد بــه کــار |
| بـــبـــیــنــی تـــو فــردا ســنــان مــرا | هــمـــان گـــرد کـــرده عـــنــان مــرا |
| کـــه تـــا نــیــز بـــا نــامـــداران مـــرد | بــه خــویـی بــه آوردگــه بــر، نـبــرد |
| لــب مــرد بــرنــا پــر از خــنــده شــد | همـی گـوهر آن خـنـده را بـنده شـد |
| بـه رستـم چـنین گفت کای نامجـوی | چـرا تـیز گشـتـی بـدین گفت و گوی |
| چــو فـردا بــیـابــی بــه دشـت نـبــرد | بـــبـــیــنــی تـــو آورد مـــردان مـــرد |
| نه من کـوهم و زیرم اسـپـی چـوکـوه | یـگــانـه یـکــی مـردمـم چــون گـروه |
| گــر از گــرز مــن بـــاد یــابـــد ســرت | بـــگـــریــد بـــه درد جـــگـــر مــادرت |
| وگــر کـــشـــتـــه آیــی بـــه آوردگــاه | بــبــنـدمـت بــر زیـن بــرم نـزد شــاه |
| بــدان تــا دگــر بــنــده بــا شــهــریـار | نـــجــــویـــد بــــه آوردگــــه کــــارزار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
