دگـر هـفـتـه تـنـهـا بـه نـخـچـیـر شـددژم بــود بـــا تــرکــش و تــیــر شــدز خـورشـید تـابـنده شـد دشـت گـرمسـپـهـبــد ز نـخـچـیـر بـرگـشـت نـرمســـ…
دگـر هـفـتـه تـنـهـا بـه نـخـچـیـر شـد | دژم بــود بـــا تــرکــش و تــیــر شــد |
ز خـورشـید تـابـنده شـد دشـت گـرم | سـپـهـبــد ز نـخـچـیـر بـرگـشـت نـرم |
ســـوی کــاخ بـــازارگــانــی رســیــد | بـه هر سـو نگـه کـرد و کـس را نـدید |
بــبــازارگــان گــفــت مــا را ســپــنـج | تــوان داد کــز مــا نـبــیـنـی تــو رنـج |
چــــو بــــازارگـــانـــش فـــرود آوریـــد | مـر او را یـکــی خــوابــگــه بــرگــزیـد |
هــمــی بـــود نــالــان ز درد شــکــم | بـــه بـــازارگـــان داد لـــخـــتـــی درم |
بــدو گــفــت لـخــتــی نـبــیـد کــهـن | ابـــا مــغـــز بـــادام بـــریــان بـــکـــن |
اگـر خــانـگـی مـرغ بــاشـد رواســت | کـــزیــن آرزوهــا دلــم را هــواســـت |
نـــیـــاورد بـــازارگـــان آنـــچ گـــفـــت | نـبــد مـغــز بــادامــش انـدر نـهـفــت |
چـو تــاریـک شـد مـیـزبــان رفـت نـرم | یــکــی مــرغ بـــریــان بــیــاورد گــرم |
بـیـاراسـت خـوان پـیـش بــهـرام بــرد | بــه بــازارگــان گــفــت بــهــرام گــرد |
کــه از تــو نـبــیـد کـهـن خــواســتــم | زبــان را بــه خــواهـش بــیـاراسـتــم |
نـــــــیــــــاوردی و داده بـــــــودم درم | کــه نــالــنــده بـــودم ز درد شـــکــم |
چـنـیـن داد پـاسـخ کـه ای بــی خـرد | نــــداری خـــــرد کـــــو روان پـــــرورد |
چـــو آوردم ایــن مــرغ بـــریــان گــرم | فزون خـواسـتـن نیسـت آیین و شرم |
چـو بــشـنـیـد بـهـرام زو ایـن سـخـن | بــــشــــد آرزوی نـــبــــیـــد کـــهـــن |
پـشیمان شد از گفت خود نان بـخورد | بـــرو نــیــز یــاد گــذشـــتـــه نــکــرد |
چـو هـنـگـامـه خـوابـش آمـد بـخـفـت | بــه بــازارگــان نـیـز چــیـزی نـگـفــت |
ز دریـای جـوشـان چـو خـور بــردمـیـد | شــد آن چــادر قــیــرگــون نــاپــدیــد |
هـمــی گــفــت پــرمــایـه بــازارگــان | بــه شــاگــرد کــای مــرد نــاکــاردان |
مــران مــرغ کــارزش نــبــد یــک درم | خــریـدی بــه افـزون و کـردی سـتــم |
گــر ارزان خــریــدی ابـــا ایــن ســوار | نــبـــودی مــرا تـــیــره شــب کــارزار |
خــریـدی مـر او را بــه دانـگـی پــنـیـر | بـدی بـا مـن امـروز چـون آب و شـیـر |
بـدو گـفـت اگـر این نـه کـار مـنـسـت | چـنان دان کـه مرغ از شـمار منسـت |
تـو مـهـمـان مـن بــاش بـا ایـن سـوار | بــدیـن مــرغ بــا مــن مــکــن کــارزار |
چـو بـهرام بـرخـاست از خـواب خوش | بــشــد نــزد آن بـــاره دســت کــش |
کـه زیـن بــرنـهـد تــا بــه ایـوان شـود | کـلـاهـش ز ایـوان بــه کـیـوان شــود |
چـو شـاگـرد دیدش بـه بـهـرام گـفـت | کـه امروز بـا من بـه بـد بـاش جـفـت |
بـشد شاه و بـنشست بـر تخت اوی | شـگـفـتــی فـرومـانـد از بــخــت اوی |
جــوان رفــت و آورد خــایـه دویـســت | به استاد گفت ای گرامی مه ایست |
یــکــی مــرغ بـــریــان بـــا نــان گــرم | نـــبـــیـــد کـــهـــن آر و بـــادام نـــرم |
بــشـد نـزد بــهـرام گـفـت ای ســوار | همی خـایه کردی تـو دی خـواسـتـار |
کـــنـــون آرزوهـــا بــــیـــاریـــم گـــرم | هـم از چــنـدگـونـه خـورشـهـای نـرم |
بـگـفـت این و زان پـس بـه بـازار شـد | بـــه ســاز دگــرگــون خــریــدار شــد |
شـکـر جـسـت و بــادام و مـرغ و بـره | کــه آرایـش خــوان کــنــد یـکــســره |
می و زعـفـران بـرد و مشـک و گـلاب | سـوی خـانه شـد بـا دلی پـرشـتـاب |
بــیـاورد خــوان بــا خــورشـهـای نـغـز | جـوان بـر مـنـش بـود و پـاکـیزه مـغـز |
چو نان خورده شد جـام پـر می بـبـرد | نخـستـنی بـه بـهرام خـسرو سـپـرد |
بـدیـن گـونـه تـا شـاد و خـرم شـدنـد | ز خــردک بــه جــام دمــادم شــدنــد |
چـنـیـن گـفـت بــا مـیـزبـان شـهـریـار | کـه بــهـرام مـا را کــنـد خــواســتــار |
شـما می گسـارید و مسـتـان شوید | مـجـنـبـیـد تـا مـی پـرسـتـان شـویـد |
بــمــالــیـد پــس بــاره را زیـن نــهــاد | سوی گلشن آمد ز می گشتـه شاد |
بـه بـازارگـان گـفـت چـنـدین مـکـوش | از افــزونــی ایــن مــرد ارزان فــروش |
بــه دانـگـی مـرا دوش بــفـروخــتــی | هـمـی چـشـم شـاگـرد را دوخـتــی |
کـه مـرغــی خــریـدی فــزون از بــهـا | نــــــهـــــادی مــــــرا در دم اژدهـــــا |
بــگـفـت ایـن بــه بــازارگـان و بــرفـت | سـوی گـاه شـاهـی خـرامـیـد تـفـت |
چـو خـورشـیـد بـر تـخـت بـنـمـود تـاج | جـهانبـان نشـسـت از بـر تـخـت عاج |
بــفــرمـود خــســرو بــه ســالـار بــار | کــه بــازارگــان را کــنـد خــواســتــار |
بـــیـــارنـــد شـــاگـــر بــــا او بـــهـــم | یـکــی شــاد ازیـشــان و دیـگــر دژم |
چــو شــاگـرد و اســتــاد رفـتــنـد زود | بـه پـیش شـهـنـشـاه ایـران چـو دود |
چــو شــاگــرد را دیــد بــنــواخــتــش | بــر مـهـتــران شــاد بــنـشـاخــتــش |
یــکــی بـــدره بـــردنــد نــزدیــک اوی | کـه چـون مـاه شـد جـان تـاریک اوی |
بــه بـــازارگــان گــفــت تــا زنــده ای | چــنـان دان کـه شـاگـرد را بــنـده ای |
هـمــان نــیـز هـر مــاهـیـانــی دوبــار | درم شـسـت گـنـجـی بـروبـر شـمـار |
بــه چـیـز تــو شـاگـرد مـهـمـان کـنـد | دل مــــرد آزاده خــــنــــدان کــــنــــد |
به موبد چنین گفت زان پس که شاه | چـــو کـــار جـــهــان را نــدارد نــگــاه |
چــه دانـد کـه مـردم کـدامـسـت بــه | چــگـونـه شــنـاســد کــهـان را ز مـه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج