بـبـود اندر آن شهر خـسرو سه روزچـهـارم چـو بـفـروخـت گـیتـی فـروزبـــابـــر انـــدر آورد بـــرنـــده تـــیــغجــهـانـجــوی شـد ســوی راه وریـغکـه اوری…
| بـبـود اندر آن شهر خـسرو سه روز | چـهـارم چـو بـفـروخـت گـیتـی فـروز |
| بـــابـــر انـــدر آورد بـــرنـــده تـــیــغ | جــهـانـجــوی شـد ســوی راه وریـغ |
| کـه اوریـغ بــد نـام آن شـارســتــان | بــدو در چــلـیـپــا و بــیـمـارســتــان |
| بــبــی راه پــیــدا یـکــی دیــر بــود | جــهــانــجــوی آواز راهــب شــنــود |
| بــــه نـــزدیـــک دیـــر آمـــد آواز داد | کـه کـردار تـو جـز پــرسـتـش مـبــاد |
| گــر از دیــر دیــریــنــه آیــی فـــرود | زنــیــکــی دهــش بـــاد بــرتــو درود |
| هـم آنـگـاه راهـب چــو آوا شــنـیـد | فـــرود آمـــد از دیـــر و او را بـــدیـــد |
| بـدو گفت خـسـرو تـویی بـی گمان | زتــخــت پــدرگـشـتــه نـا شــادمـان |
| زدسـت یـکـی بـدکـنـش بـنـده یی | پـلـیدی مـنـی فـش پـرسـتـنـده یی |
| چـوگـفـتـار راهـب بــی انـدازه شـد | دل خــســرو از مــهـر او تــازه شــد |
| ز گـفـتــار او در شـگـفـتـی بــمـانـد | بــرو بــر جــهـان آفـریـن رابــخــوانـد |
| ز پـشـت صـلـیـبـی بـیـازیـد دسـت | بــپــرســیـدن مــرد یـزدان پــرســت |
| پـرسـتـنـده چـون دید بـردش نـمـاز | ســخــن گــفــت بــا او زمـانـی دراز |
| یـکـی آزمـون را بــدو گـفــت شــاه | کـه مـن کـهـتـری ام ز ایـران سـپـاه |
| پــیـامـی هـمـی نـزد قـیـصــر بــرم | چـو پـاسـخ دهد سـوی مـهـتـر بـرم |
| گــریـن رفــتــن مـن هـمـایـون بــود | نگـه کـن کـه فـرجـام مـن چـون بـود |
| بـدو گفـت راهب کـه چـونین مگوی | توشاهی مکن خویشتن شاه جوی |
| چـو دیدمت گفتـم سـراسر سـخـن | مــرا هــر زمـــان آزمــایــش مــکـــن |
| نـــبـــایـــد دروغ ایـــچ دردیـــن تـــو | نــه کــژی بـــریــن راه و آیــیــن تـــو |
| بــســی رنــج دیـدی و آویــخــتــی | سـرانـجـام زیـن بـنـده بــگـریـخـتـی |
| ز گـفـتـار او ماند خـسـرو شـگـفـت | چـو شـرم آمدش پـوزش اندر گرفـت |
| بـدو گـفـت راهب کـه پـوزش مـکـن | بــپـرس از مـن از بــودنـیـهـا سـخـن |
| بـدین آمدن شـاد و گـسـتـاخ بـاش | جــهـان را یـکـی بــارور شـاخ بــاش |
| کـه یـزدان تــو را بــی نـیـازی دهـد | بــلــنــد اخــتــرت ســرفــرازی دهـد |
| ز قـیـصـر بـیـابـی سـلـیـح و سـپـاه | یــکــی دخــتــری از در تـــاج و گــاه |
| چــو بـــا بــنــدگــان کــار زارت بــود | جـــهـــانـــدار بـــیـــدار یـــارت بــــود |
| ســرانــجــام بــگــریـزد آن بــد نـژاد | فــراوان کــنــد روز نــیــکــیــش یــاد |
| وزان رزم جــایـی فـتــد دور دســت | بـسـازد بــران بـوم جـای نـشـسـت |
| چــو دوری گــزیــنــد ز فــرمــان تــو | بــریـزنـد خــونـش بــه پــیـمــان تــو |
| بـدو گفت خـسرو جـزین خـود مبـاد | کــه کــردی تــو ای پــیـردانـنـده یـاد |
| چـوگـویی بـدین چـند بـاشـد درنگ | کـه آیـد مـرا پــادشــاهـی بــچــنـگ |
| چـنین داد پـاسـخ کـه ده بـا دو ماه | بــریــن بــرگــذرد بــازیــابــی کــلــاه |
| اگــر بـــر ســـر آیــد ده وپـــنــج روز | تـو گـردی شـهـنـشـاه گـیتـی فـروز |
| بـپـرسـیـد خـسـرو کـزیـن انـجـمـن | کـه کـوشــد بــه رنـج و بــه آزار تــن |
| چـنین داد پـاسـخ کـه بـسـتـام نام | گـوی بــرمـنـش بــاشـد و شـادکـام |
| دگـر آنک خـوانی و را خـال خـویش | بـدو تـازه دانـی مـه و سـال خـویش |
| بــپــرهـیـز زان مــرد نــاســودمــنـد | کـه بــاشــدت زو درد و رنـج و گـزنـد |
| بـر آشفت خسرو بـه بـستـام گفت | که بـا من سـخـن بـرگشـا از نهفـت |
| تــو را مـادرت نـام گـســتــهـم کـرد | تـو گـویی کـه بـسـتـامـم انـدر نـبـرد |
| بـه راهب چنین گفت کینست خال | بــه خـون بــود بــا مـادر مـن هـمـال |
| بـدو گـفـت راهـب کـه آری هـمـیـن | ز گسـتـهم بـینی بـسی رنج و کین |
| بـدو گـفـت خـسـرو کـه ای رای زن | ازان پـس چه گویی چه خواهد بـدن |
| بـدو گـفـت راهب کـه مـندیش زین | کـزان پــس نـبــیـنـی جــز از آفـریـن |
| نــیــایــد بـــروی تــو دیــگــر بـــدی | مــگــر ســخــت کــاری بــود ایـزدی |
| بــر آشـوبــد ایـن سـرکـش آرام تـو | ازان پــس نـبــاشــد بــجــز کـام تــو |
| اگـر چـنـد بــد گـردد ایـن بــدگـمـان | هـمـانـش بـدسـت تـو بـاشـد زمـان |
| بـدو گفـت گـسـتـهم کـای شـهریار | دلــت را بــدیـن هـیـچ رنـجــه مــدار |
| بــه پــاکـیـزه یـزدان کـه مـاه آفـریـد | جــهـان را بــســان تــو شـاه آفـریـد |
| به آذرگشسپ و به خورشید و ماه | بــه جــان و ســر نــامــبــردار شــاه |
| بــه گـفــتــار تــرســا نـگـر نـگـروی | ســخــن گـفـتــن نـاسـزا نـشـنـوی |
| مــرا ایــمــنــی ده ز گــفــتـــار اوی | چـوسـوگـنـد خـوردم بـهانـه مـجـوی |
| کـه هـرگـز نـســازم بــدی درنـهـان | بـــرانــدیــش از کـــردگـــار جـــهــان |
| بـدو گفـت خـسـرو کـه از تـرسـگـار | نــیــایــد ســخــن گــفــت نــابــکــار |
| ز تــو نــیــز هــرگــز نــدیــدم بــدی | نــیــازی بـــه کــژی و نــابـــخـــردی |
| ولــیـکــن ز کــار ســپــهــر بــلــنــد | نبـاشـد شـگفـت ار شـوی پـر گـزند |
| چــو بــایـسـتــه کـاری بــود ایـزدی | بــیـکـسـو شـود دانـش و بــخــردی |
| بـه راهب چـنین گفت پـس شهریار | کـه شــاداب دل بــاش و بــه روزگـار |
| وزان دیر چـون بـرق رخـشـان زمـیغ | بــیـامـد ســوی شـارســتــان و ریـغ |
| پــذیـره شــدنـدش بــزرگـان شـهـر | کـسـی را کـه از مـردمـی بـود بـهـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
