دگــر روز چــون تــاج بــفــروخــت هـورجـهاندار شـد سـوی نـخـچـیر گـورکــمــان را بــه زه بــر نــهـاده ســپــاهپـس لشـکر اندر همی رفت شـاهچـنین گفـت …
| دگــر روز چــون تــاج بــفــروخــت هـور | جـهاندار شـد سـوی نـخـچـیر گـور |
| کــمــان را بــه زه بــر نــهـاده ســپــاه | پـس لشـکر اندر همی رفت شـاه |
| چـنین گفـت هرکو کـمان را بـه دسـت | بـمالد گـشـاید بـه اندازه شـسـت |
| نــبـــایــد زدن تـــیــر جــز بـــر ســرون | کـه از سـینـه پـیکـانـش آیـد بـرون |
| یـکـی پـهـلـوان گـفـت کـای شـهـریـار | نـگـه کـن بــدیـن لـشــکـر نـامـدار |
| کـه بـا کـیسـت زین گونه تـیر و کـمان | بـدانـدیش گـر مـرد نـیکـی گـمـان |
| مــگــر بــاشــد ایــن را گــشــاد بــرت | کـه جــاویـد بــادا ســر و افـسـرت |
| چـو تـو تـیـر گـیری و شـمـشـیر و گـرز | ازان خــســروی فـر و بــالـای بــرز |
| هـمـه لـشــکــر از شــاه دارنـد شــرم | ز تـیر و کمانشان شود دسـت نرم |
| چـنـین داد پـاسـخ کـه این ایـزدیسـت | کـزو بـگـذری زور بـهـرام چـیـسـت |
| بــرانــگــیــخــت شــبــدیــز بــهــرام را | هــمــی تـــیــز کـــرد او دلــارام را |
| چـو آمـدش هنگـام بـگـشـاد شـسـت | بـر گـور را بــا سـرونـش بــبـسـت |
| هـم انـگــاه گــور انــدر آمــد بــه ســر | بـــرفــتـــنــد گــردان زریــن کــمــر |
| شــگــفــت انــدران زخــم او مــانـدنـد | یـکــایـک بــرو آفــریـن خــوانــدنــد |
| کـه کـس پــر و پــیـکـان تـیـرش نـدیـد | بــه بــالـای آن گـور شــد نـاپــدیـد |
| ســواران جـــنــگــی و مــردان کــیــن | ســراســر بــرو خــوانـدنـد آفــریـن |
| بــدو پــهـلـوان گـفــت کـای شــهـریـار | مــبــیـنـاد چــشــمـت بــد روزگــار |
| ســواری تــو و مــا هـمــه بــر خــریـم | هـم از خـروران در هـنـر کـمـتـریـم |
| بـدو گـفـت شـاه این نه تـیر مـنـسـت | کـه پـیـروزگـر دسـتـگـیـر مـنـسـت |
| کـرا پـشـت و یـاور جـهـانـدار نـیـسـت | ازو خـوارتـر در جـهان خـوار نیست |
| بــرانـگـیـخــت آن بــارکــش را ز جــای | تو گفتی شد آن بـاره پـران همای |
| یـکــی گــور پــیـش آمـدش مـاده بــود | بـچـه پـیش ازو رفتـه او مانده بـود |
| یـکــی تــیـغ زد بــر مــیــانــش ســوار | بـــدونــیــم شــد گــور نــاپـــایــدار |
| رســـیــدنـــد نــزدیــک او مـــهــتـــران | سـرافـراز و شـمشـیر زن کـهتـران |
| چــو آن زخــم دیــدنــد بــر مــاده گــور | خـردمند گفت اینت شمشیر و زور |
| مــبــیــنــاد چــشــم بــد ایـن شــاه را | نـمــانـد بــجــز بــر فــلــک مــاه را |
| ســر مــهــتــران جــهــان زیـر اوســت | فلک زیر پـیکان و شمشیر اوسـت |
| سـپــاه از پــس انـدر هـمـی تـاخـتـنـد | بــیـابــان ز گــوران بــپــرداخــتــنـد |
| یـکـی مـرد بــر گـرد لـشـکـر بـگـشـت | که یک تن مباد اندرین پهن دشت |
| کــه گــوری فــروشــد بــه بـــازارگــان | بـدیشـان دهنـد این هـمـه رایگـان |
| ز بــــر کــــوی بــــا نـــامــــداران جــــز | بــبــردنــد بــســیــار دیــبــا و خــز |
| بــپــذرفــت و فــرمـود تــا بــاژ و ســاو | نـخـواهنـد اگـر چـندشـان بـود تـاو |
| ازان شــهــرهــا هــرک درویــش بـــود | وگر نانش از کوشـش خـویش بـود |
| ز بــخــشــیــدن او تــوانــگــر شــدنــد | بـسی نیز بـا تـخت و افسر شدند |
| بــه شــهـر انـدر آمـد ز نـخــچــیـرگــاه | بـکی هفتـه بـد شادمان بـا سپـاه |
| بــرفــتــی خــوش آواز گــویــنــده یـی | خـردمـنـد و درویـش جـویـنـده یـی |
| بــگـفــتــی کــه ای دادخــواهـنـدگـان | بــه یـزدان پــنــاهـیـد از بــنـدگــان |
| کـسـی کـو بــخـفـتـسـت بــا رنـج مـا | وگـر نـیـسـتـش بـهـره از گـنـج مـا |
| بــه مــیـدان خــرامــیـد تــا شــهــریـار | مـگــر بــر شــمــا نـوکــنـد روزگــار |
| دگر هرک پـیرسـت و بـیکار و سسـت | همان کو جوانست و ناتـن درست |
| وگـــر وام دارد کـــســـی زیــن گـــروه | شدست از بـد وام خواهان ستـوه |
| وگــر بـــی پـــدر کـــودکـــانــنــد نــیــز | ازان کـس کـه دارد بـخـواهند چـیز |
| بـــود مــام کــودک نــهــفـــتـــه نــیــاز | بــدوبــر گــشــایــم در گــنــج بــاز |
| وگـــر مــایــه داری تـــوانــگــر بـــمــرد | بـدین مـرز ازو کـودکـان مـاند خـرد |
| گـــنـــه کـــار دارد بـــدان چـــیـــز رای | نـدارد بـه دل شـرم و بـیـم خـدای |
| سـخـن زین نـشـان کـس مـداریـد بـاز | کــه از رازداران مــنــم بــی نــیــاز |
| تـــوانـــگـــر کـــنـــم مـــرد درویــش را | بــه دیـن آورم جــان بــدکــیــش را |
| بـــتـــوزیــم فــام کــســـی کــش درم | نـبـاشـد دل خـویـش دارد بـه غـم |
| دگـــر هــرک دارد نـــهــفـــتـــه نـــیــاز | هـمـی دارد از تـنـگـی خـویش راز |
| مــر او را ازان کـــار بـــی غـــم کــنــم | فـزون شـادی و انـدهش کـم کـنم |
| گـــر از کــــارداران بــــود رنـــج نـــیـــز | که او از پـدرمرده یی خواست چیز |
| کــــنــــم زنــــده بــــر دار بــــیـــداد را | کـــــــــــه آزرد او مــــــــــرد آزاد را |
| گــشــادنــد زان پـــس در گــنــج بـــاز | تـوانگر شـد آنکـس که بـودش نیاز |
| ز نـخــچــیـرگـه ســوی بــغــداد رفــت | خـرد یـافـتــه بــا دلـی شـاد رفـت |
| بــرفــتــنـد گـردنـکــشــان پــیـش اوی | ز بـیگـانـه و آنـک بـد خـویـش اوی |
| بـــفـــرمــود تـــا بـــازگـــردد ســـپـــاه | بــیــامــد بــه کــاخ دلــارای شــاه |
| شــبــســتــان زریــن بــیــاراســتــنــد | پـرستـندگان رود و می خـواستـند |
| بــتــان چـامـه و چـنـگ بــرسـاخـتــنـد | ز بــیـگــانـه ایـوان بــپــرداخــتــنــد |
| ز رود و مـی و بــانـگ چــنـگ و سـرود | هـوا را هـمـی داد گــفــتــی درود |
| به هر شب ز هر حجره یک دست بند | بـــبـــردنـــد تـــا دل نــدارد نــژنــد |
| دو هـفـتــه هـمـی بــود دل شـادمـان | در گـنـج بــگــشــاد روز و شــبــان |
| درم داد و آمــد بــه شــهـر صــطــخــر | بـه سـر بـر نهاد آن کیان تـاج فخـر |
| شـبــسـتــاان خـود را چـو در بــاز کـرد | بــتــان را ز گــنــج درم ســاز کــرد |
| بـه مـشـکـوی زرین هرانکـس کـه تـاج | نـبـودش بـزیـر انـدرون تـخـت عـاج |
| ازان شــــاه ایـــران فــــراوان ژکــــیـــد | بــرآشــفــت وز روزبــه لـب گــزیـد |
| بـــدو گـــفـــت مـــن بـــاژ روم و خـــزر | بـدیـشـان دهـم چـون بـیـاری بـدر |
| هـم اکــنـون بــه خــروار دیـنــار خــواه | ز گـنـج ری و اصـفـهـان بــاژ خــواه |
| شـبــسـتـان بــریـن گـونـه ویـران بــود | نــه از اخـــتـــر شــاه ایــران بـــود |
| ز هـر کـشــوری بــاژ نـو خــواســتــنـد | زمـیـن را بــه دیـبــا بــیـاراسـتــنـد |
| بـرین گـونـه یـک چـنـد گـیـتـی بـخـورد | بـه بـزم و بـه رزم و به ننگ و نبـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
