چــو خــورشــیــد تــابـــان بــرآورد پــرســـیــه زاغ پـــران فــرو بـــرد ســـرتــهــمــتــن بــپــوشــیـد بــبــر بــیـاننـشــســت از بــر ژنــده پ…
| چــو خــورشــیــد تــابـــان بــرآورد پــر | ســـیــه زاغ پـــران فــرو بـــرد ســـر |
| تــهــمــتــن بــپــوشــیـد بــبــر بــیـان | نـشــســت از بــر ژنــده پــیـل ژیـان |
| کمندی بـه فتـراک بـر بـسـت شست | یکـی تـیـغ هـنـدی گـرفـتـه بـدسـت |
| بــــیـــامـــد بــــران دشـــت آوردگـــاه | نــهـاده بــه ســر بــر ز آهـن کــلــاه |
| هـمـه تـلـخـی از بــهـر بـیـشـی بــود | مــبــادا کــه بــا آز خــویـشــی بــود |
| وزان روی ســـهــراب بـــا انــجـــمـــن | هـمــی مــی گــســاریـد بــا رود زن |
| بـه هومان چـنین گفت کاین شیر مرد | کـه بـا مـن هـمـی گـردد انـدر نـبـرد |
| ز بــالـای مـن نـیـســت بــالـاش کــم | بــــــرزم انــــــدرون دل نـــــدارد دژم |
| بــر و کــتــف و یـالـش هـمـانـنـد مـن | تـو گـویـی کـه دانـنـده بــر زد رسـن |
| نــشــانــهـای مــادر بــیـابــم هـمــی | بــدان نـیـز لـخـتـی بــتـابــم هـمـی |
| گـمـانی بـرم من کـه او رسـتـمـسـت | که چـون او بـگیتـی نبـرده کـمسـت |
| نـبــایـد کـه مـن بــا پـدر جـنـگ جـوی | شــوم خــیــره روی انــدر آرم بــروی |
| بــدو گــفــت هــومــان کــه در کــارزار | رسـیدسـت رسـتـم بـه مـن انـد بـار |
| شــنـیـدم کــه در جــنــگ مــازنــدران | چــه کــرد آن دلــاور بــه گــرز گــران |
| بـدین رخـش مـاند همـی رخـش اوی | ولـیـکــن نـدارد پــی و پــخــش اوی |
| بــه شـبــگـیـر چـون بــردمـیـد آفـتـاب | سـر جـنـگ جـویـان بــرآمـد ز خـواب |
| بــپــوشــیـد ســهـراب خــفــتــان رزم | سـرش پــر ز رزم و دلـش پــر ز بــزم |
| بـیامـد خـروشـان بـران دشـت جـنـگ | بــه چــنـگ انــدرون گــرزه گــاورنـگ |
| ز رسـتــم بــپــرسـیـد خـنـدان دو لـب | تـو گفتی که بـا او بـه هم بـود شب |
| که شب چون بـدت روز چون خاستی | ز پـــیــگــار بـــر دل چــه آراســتـــی |
| ز کف بـفگن این گرز و شـمشـیر کین | بــزن جــنـگ و بــیـداد را بــر زمــیـن |
| نــشــنــیـم هــر دو پــیــاده بــه هــم | بــــه مــــی تــــازه داریـــم روی دژم |
| بــه پــیـش جـهـانـدار پــیـمـان کـنـیـم | دل از جـنگ جـستـن پـشیمان کنیم |
| هـمـان تـا کـسـی دیـگـر آیـد بــه رزم | تــو بــا مـن بــســاز و بــیـارای بــزم |
| دل مــن هــمــی بـــا تـــو مــهــر آورد | هـمـی آب شــرمــم بــه چــهـر آورد |
| هــمـــانـــا کـــه داری ز گـــردان نــژاد | کـنـی پـیش مـن گـوهـر خـویش یاد |
| بـدو گـفـت رسـتـم کـه ای نـامـجـوی | نـبـودیـم هـرگـز بـدیـن گـفـت وگـوی |
| ز کشـتـی گرفـتـن سـخـن بـود دوش | نـگـیـرم فــریـب تــو زیـن در مـکـوش |
| نه من کـودکـم گر تـو هسـتـی جـوان | بـه کشتـی کمر بـسـتـه ام بـر میان |
| بــکــوشــیـم و فــرجــام کــار آن بــود | کـه فــرمـان و رای جــهـانـبــان بــود |
| بـسـی گـشـتـه ام در فـراز و نـشـیب | نـیـم مـرد گـفــتــار و بــنـد و فــریـب |
| بــدو گـفــت ســهـراب کــز مـرد پــیـر | نـبـاشـد سـخـن زین نشـان دلـپـذیر |
| مــرا آرزو بـــد کــه در بــســتــرســت | بــرآیـد بــه هـنـگــام هـوش از بــرت |
| کـسـی کـز تــو مـانـد سـتـودان کـنـد | بـــپــرد روان تــن بـــه زنــدان کــنــد |
| اگـر هـوش تــو زیـر دســت مـنـســت | بـه فـرمـان یـزدان بـسـایـیـم دسـت |
| از اســپــان جــنــگــی فــرود آمــدنــد | هـشــیـوار بــا گــبــر و خــود آمـدنـد |
| بــبــسـتـنـد بــر سـنـگ اسـپ نـبــرد | بـــرفــتــنــد هــر دو روان پــر ز گــرد |
| بــکـشــتــی گـرفـتــن بــرآویـخــتــنـد | ز تـن خـون و خـوی را فـرو ریـخـتـنـد |
| بـزد دسـت سهراب چـون پـیل مست | بــرآوردش از جـای و بــنـهـاد پـسـت |
| بــه کــردار شــیـری کــه بــر گــور نـر | زنـد چـنـگ و گـور انـدر آیـد بــه سـر |
| نـشــســت از بــر ســیـنـه پــیـلــتــن | پــر از خـاک چــنـگـال و روی و دهـن |
| یـکـی خــنـجــری آبــگـون بــرکـشـیـد | همی خواست از تـن سرش را بـرید |
| بـه سـهـراب گـفـت ای یل شـیـرگـیـر | کـمـندافـگـن و گـرد و شـمـشـیرگـیر |
| دگــرگــونــه تـــر بـــاشــد آیــیــن مــا | جـــزیــن بـــاشــد آرایــش دیــن مــا |
| کـســی کـاو بــکـشــتــی نـبــرد آورد | ســـر مـــهـــتــــری زیـــر گـــرد آورد |
| نخـسـتـین که پـشتـش نهد بـر زمین | نبـرد سـرش گرچـه بـاشـد بـه کـین |
| گـــرش بــــار دیـــگـــر بــــه زیـــر آورد | ز افـــگـــنــدنــش نـــام شـــیــر آورد |
| بــــدان چـــاره از چـــنـــگ آن اژدهـــا | همی خـواسـت کـاید ز کشـتـن رها |
| دلـیـر جــوان ســر بــه گــفــتــار پــیـر | بــداد و بــبــود ایـن سـخـن دلـپـذیـر |
| یــــکـــــی از دلــــی و دوم از زمــــان | سـوم از جـوانـمـردیـش بــی گـمـان |
| رهـا کـرد زو دسـت و آمـد بــه دشـت | چو شیری که بـر پـیش آهو گذشت |
| هـمـی کـرد نـخـچـیـر و یـادش نـبــود | ازان کــس کــه بـــا او نــبــرد آزمــود |
| همی دیر شـد تـا کـه هومان چـو گرد | بــیـامـد بــپـرسـیـدش از هـم نـبــرد |
| بـه هومان بـگفـت آن کـجـا رفـتـه بـود | سخن هرچـه رستـم بـدو گفتـه بـود |
| بــدو گــفــت هـومـان گــرد ای جــوان | بـه سـیری رسـیـدی هـمـانـا ز جـان |
| دریـــغ ایـــن بـــر و بــــازو و یـــال تـــو | مــیـان یـلــی چــنـگ و گــوپــال تــو |
| هـــژبـــری کـــه آورده بـــودی بــــدام | رهـا کـردی از دام و شــد کــار خــام |
| نــگــه کــن کــزیـن بــیـهـده کــارکــرد | چـه آرد بـه پـیـشـت بـه دیـگـر نـبـرد |
| بــگـفــت و دل از جــان او بــرگــرفــت | پـرانـده همـی مـاند ازو در شـگـفـت |
| بــه لـشـکـرگـه خـویـش بــنـهـاد روی | بـه خـشم و دل از غم پـر از کار اوی |
| یـکـی داســتــان زد بــریـن شــهـریـار | که دشمن مدار ارچه خردست خوار |
| چــو رســتــم ز دســت وی آزاد شــد | بــســان یـکــی تــیــغ پــولــاد شــد |
| خـــرامـــان بـــشـــد ســـوی آب روان | چــنـان چــون شـده بــاز یـابــد روان |
| بـخورد آب و روی و سر و تن بشست | بـه پـیش جـهان آفرین شد نخـست |
| همـی خـواسـت پـیروزی و دسـتـگـاه | نـبـود آگـه از بــخـشـش هـور و مـاه |
| که چـون رفت خـواهد سپـهر از بـرش | بــخــواهـد ربــودن کــلـاه از ســرش |
| وزان آبـــخــور شــد بــه جــای نــبــرد | پــرانــدیـشــه بــودش دل و روی زرد |
| همی تاخت سهراب چون پیل مست | کـمندی بـه بـازو کـمـانی بـه دسـت |
| گـــرازان و بــــر گـــور نـــعــــره زنـــان | سـمـنـدش جـهـان و جـهان راکـنـان |
| همـی مـانـد رسـتـم ازو در شـگـفـت | ز پــیـگــارش انــدازه هـا بــرگــرفــت |
| چــو ســهـراب شــیـراوژن او را بــدیـد | ز بـــاد جـــوانــی دلــش بـــردمــیــد |
| چـنین گفت کای رستـه از چنگ شیر | جــدا مــانــده از زخــم شــیـر دلــیـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
