چـو بـیژن سپـه را همه راست کردبـه ایـرانـیـان بـرکـمـین خـواسـت کـردبــدانـسـت مـاهـوی و از قـلـبــگـاهخــروشــان بــرفــت ازمــیـان ســپــاهنـگـه کـر…
| چـو بـیژن سپـه را همه راست کرد | بـه ایـرانـیـان بـرکـمـین خـواسـت کـرد |
| بــدانـسـت مـاهـوی و از قـلـبــگـاه | خــروشــان بــرفــت ازمــیـان ســپــاه |
| نـگـه کـرد بـیـژن درفـشـش بــدیـد | بـدانـسـت کـو جـسـت خـواهـد گـزید |
| بــه بــرسـام فـرمـود کـز قـلـبــگـاه | بــه یـکـســو گـذار آنـک داری ســپــاه |
| نـبـاید کـه مـاهوی سـوری ز جـنگ | بـتـرسد بـه جـیحـون کشد بـی درنگ |
| بـه تـیزی ازو چـشـم خـود بـرمـدار | کــه بــا او دگــرگــونــه ســازیــم کــار |
| چـو بـرسام چـینی درفشش بـدید | سـپـه را ز لشـکـر بـه یکـسـو کـشـید |
| هـمـی تـاخـت تـاپـیـش ریگ فـرب | پـــر آژنـــگ رخ پـــر ز دشـــنـــام لـــب |
| مــر او را بــریـگ فــرب دربــیـافــت | رکـابــش گـران کـرد و انـدر شـتــافـت |
| چـو نـزدیـک مـاهـو بــرابــر بـه بـود | نــزد خـــنــجـــر او را دلــیــری نــمــود |
| کــمـربــنـد بــگـرفــت و او را ز زیـن | بـــرآورد و آســـان بـــزد بـــر زمـــیـــن |
| فـرود آمـد و دسـت او را بــبــسـت | بـه پـیش اندر افگند و خود بـرنشست |
| هـمــانــگــه رســیـدنــد یـاران اوی | همه دشت ازو شد پـر از گفت و گوی |
| بــبــرسـام گـفـتـنـد کـایـن را مـبــر | بــــبــــایـــد زدن گـــردنـــش راتـــبــــر |
| چنین داد پاسخ که این راه نیست | نـه زیـن تـاخـتـن بـیـژن آگـاه نـیـسـت |
| هـمـانـگـه بـه بـیژن رسـید آگـهـی | کــه آمـد بــدســت آن نـهـانـی رهـی |
| جـهانجـوی مـاهوی شـوریده هش | پـــر آزار و بـــی دیــن خـــداونــدکــش |
| چـو بـشـنـید بـیژن از آن شـادشـد | بـــبـــالــیــد وز انــدیــشــه آزاد شـــد |
| شــراعــی زدنــد از بــر ریـگ نــرم | هـمـی رفـت مـاهوی چـون بـاد گـردم |
| گـنـهـکـار چــون روی بــیـژن بــدیـد | خــردشــد ز مــغــز ســرش نــاپــدیـد |
| شـد از بـیم همچـون تـن بـی روان | بـــه ســـر بـــر پـــراگـــنــد ریــگ روان |
| بــدو گـفـت بــیـژن کـه ای بــدنـژاد | کـه چـون تـو پــرسـتـار کـس را مـبــاد |
| چــرا کـشــتــی آن دادگـر شــاه را | خـــــداونــــد پـــــیــــروزی و گـــــاه را |
| پـدر بـر پـدر شـاه و خـود شـهـریـار | ز نــوشــیـن روان در جــهــان یــادگــار |
| چـنین داد پـاسـخ کـه از بـدکـنـش | نـیـایـد مــگــر کــشــتــن و ســرزنـش |
| بــدیـن بــد کـنـون گـردن مـن بــزن | بـــیــنــداز در پــیــش ایــن انــجــمــن |
| بـترسید کش پـوست بـیرون کشد | تـنـش رابــدان کـیـنـه در خـون کـشـد |
| نـهـانـش بــدانــســت مــرد دلــیـر | بــه پــاسـخ زمـانـی هـمـی بــود دیـر |
| چـنین داد پـاسـخ که ای دون کـنم | کـه کـیـن از دل خـویـش بـیـرون کـنـم |
| بـدین مردی و دانش و رای و خوی | هـــم تــــاج وتــــخـــت آمـــدت آرزوی |
| به شمشیر دستش بـبـرید و گفت | که این دست را در بدی نیست جفت |
| چـو دسـتـش بــبـریـد گـفـتـا دو پـا | بـــبـــریـــد تـــا مـــانـــد ایـــدر بـــجـــا |
| بـفرمود تـا گوش و بـینیش پـسـت | بـریـدنـد و خـود بــارگـی بـرنـشـسـت |
| بـفـرمـود کـایـن را بـرین ریـگ گـرم | بـــداریــد تــا خــوابـــش آیــد ز شــرم |
| مـنـادیگـری گـرد لـشـکـر بـگـشـت | بـه درگـاه هـرخـیـمـه یـی بـرگـذشـت |
| کــه ای بــنـدگــان خــداونـد کــش | مــشــوریـد بــیـهـوده هـرجــای هـش |
| چـو ماهوی بـاد آنکه بـر جـان شاه | نــبــخــشــود هـرگــز مــبــیـنــاد گــاه |
| سـه پـور جـوانش بـه لشـکر بـدند | همان هر سه بـا تـخـت و افسر بـدند |
| همان جـایگه آتـشـی بـر فـروخـت | پـدر را و هـر سـه پـسـر را بـسـوخـت |
| از آن تـخـمـه کـس در زمـانه نمـاند | وگــر مــانــد هـرکــو بــدیـدش بــرانــد |
| بـزرگـان بــارن دوده نـفـریـن کـنـنـد | ســرازکـشـتــن شـاه پــرکـیـن کـنـنـد |
| کـه نـفـرین بـرو بـاد و هـرگـز مـبـاد | کـه او را نـه نـفــریـن فـرســتــد بــداد |
| کـنـون زیـن سـپـس دور عـمـر بـود | چــو دیــن آورد تــخــت مــنــبـــر بـــود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
