خـط نـورسـت بــر آن تــخـتـه پــیـشـانـی تــومه شـعـاعیسـت از آن چـهره نورانی تـوشبم از روی چو خورشید تو چون روشن شدماه را مطـلع اگـر نیسـت ز پـیشـانی…
| خـط نـورسـت بــر آن تــخـتـه پــیـشـانـی تــو | مه شـعـاعیسـت از آن چـهره نورانی تـو |
| شبم از روی چو خورشید تو چون روشن شد | ماه را مطـلع اگـر نیسـت ز پـیشـانی تـو |
| ای تــوانـگـر کـه چــو درویـش گـدایـی کـردنـد | پـادشـاهان همه در نوبـت سـلطانی تـو |
| جـای جـان در تـن خـود بـیـنـم اگـر یـابــد نـور | چـشـم معنی من از صـورت روحـانی تـو |
| گـر بــبــیـنـم هـمـه اجـزای جـهـانـرا یـک یـک | در دو عـالم نبـود هیچ کـسـی ثـانی تـو |
| خـوب رویـان چــو بــمـیـدان تــفـاخــر رفـتــنـد | گوی برد از همه شان ابروی چوگانی تو |
| بـا سر زلف تـو گفتـم مشو آشفته که هست | جـمـع را تـفـرقـه در دل ز پـریشـانـی تـو |
| ســر بــام فــلــکــم زیــر قــدم خــواهــد بــود | گـر مـرا دسـت دهـد پــایـه دربــانـی تـو |
| بـس کـه در گـریه بـبـینـی گـهرافـشـانی مـن | من چو در خنده بـبـینم شکرافشانی تـو |
| قـول مـطـرب نـکـنـد هـیـچ عـمـل چـون نـبـود | بـاصـولی که کـند بـنده غـزل خـوانی تـو |
| سـیـف فـرغـانـی او یـار ســبــکـروحــانـسـت | نـازنـین چـنـد کـشـد بـار گـرانـجـانی تـو |
| خـضـر روح از دم تـو خـورد (هـمـه) جـام بــقـا | آب اگر کم شود از چـشـمه حـیوانی تـو |
| تــا تــو از جــان خـبــری داری و از تــن اثــری | الــم روح بــود لــذت جــســمــانــی تــو |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
