بـر صـفـحـه رخـسـار تـو آنکـس کـه نظـر کـردخــط تــو چــو اعــراب دلـش زیـر و زبــر کــردآنـرا کــه دمــی دیـده دل گــشــت گــشــادهچشم از همه در بـست…
| بـر صـفـحـه رخـسـار تـو آنکـس کـه نظـر کـرد | خــط تــو چــو اعــراب دلـش زیـر و زبــر کــرد |
| آنـرا کــه دمــی دیـده دل گــشــت گــشــاده | چشم از همه در بـست و بـروی تـو نظر کرد |
| مــا را کــمــر تـــو ز مــیــان تـــو نــشــان داد | مــا را ســخــن تــو ز دهــان تــو خــبــر کــرد |
| خـبـاز مـشـیـت نـمـک از روی تـو درخـواسـت | از بــهـر فــطــیـری کـه ازو قــرص قــمـر کـرد |
| چــون صــورت تــو مـعـنـی صــد رنـگ نـدیـدم | تــا دیـده مــعــنــیـم تــمــاشــای صــور کــرد |
| بــا یـوسـف اگـر چـنـد فـرو رفـت مـه حـسـن | خـورشـیـد شـد و سـر ز گـریـبـان تـو بـر کـرد |
| در کــوی تـــو مــا را نــبـــود جـــای اقـــامــت | وآن فــنـد نـکـردی کـه تــوانـیـم ســفــر کـرد |
| چــنــدانـکــه تــوانـم مــن گــریـان ز فــراقــت | زآن لب که بـیک خـنده جـهان پـر ز شکر کرد |
| بــوســی خــوهـم و گــر نـدهـی بــاز نـیـایـم | زیـن کـدیـه کـه کـار مـن درویـش چـو زر کـرد |
| بـا بـنده چـنان نیستـی ای دوست که بـودی | پـیداسـت که در تـو سـخـن دشـمن اثـر کرد |
| در حـسـرت وصل تـو دل سوخـتـه بـگریسـت | آبــش چـو کـم آمـد مـددش خـون جـگـر کـرد |
| زیـن کـار خـلـاصـی نـتــوان یـافـت بــتــدبــیـر | زیـن سـیـل بــکـشـتـی نـتــوانـیـم گـذر کـرد |
| در خــوابــگـه وصــل تــو یـک روز نـخــســبــد | عاشق که شبـی در غم هجـرانت سحر کرد |
| هـرگـز مـن و تـو هـر دو بـدیـن حـال نـبـودیـم | حـسـن تـو تـرا شـکـل و مرا شـیوه دگر کـرد |
| لعلش بـسخن سیف تـرا شاد بـسی داشت | طــوطـی لـبــش پــرورش تــو بــشــکـر کـرد |
| سیف این همه اشعار نه خود گفت اگر گفت | مست این همه غوغا (نه) بخود کرد اگر کرد |
| از وعـده وصـل تــو دلـم چــون نـشــود شــاد | گـویـنـد بــود مـیـوه ز شـاخـی کـه زهـر کـرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
