یـکـی نـامـور بــود نـامـش سـبــاکابــا آلــت و لـشــکــر و رای پــاککـه در شـهـر جـهـرم بــد او پـادشـاجــهـانـدیـده بــا داد و فــرمــانـروامر او را…
| یـکـی نـامـور بــود نـامـش سـبــاک | ابــا آلــت و لـشــکــر و رای پــاک |
| کـه در شـهـر جـهـرم بــد او پـادشـا | جــهـانـدیـده بــا داد و فــرمــانـروا |
| مر او را خـجـسـتـه پـسر بـود هفت | چو آگه شد از پیش بـهمن بـرفت |
| ز جــهـرم بــیـامـد ســوی اردشــیـر | ابـا لشـکـر و کـوس و بـا دار و گیر |
| چو چشمش به روی سپهبد رسید | ز بــاره درآمـد چـنـانـچـون سـزیـد |
| بــیــامــد دمــان پــای او بـــوس داد | ز سـاسـانـیـان بـیـشـتـر کـرد یـاد |
| فـراوان جــهـانـجــوی بــنـواخــتــش | بــه زود آمـدن ارج بــشـنـاخـتـش |
| پـراندیشه شـد نامجـوی از سـبـاک | دلش گشت زان پیر پر بیم و باک |
| بـــه راه انـــدرون نـــیــز آژیـــر بـــود | کـه بــا او سـپـاه جـهـانـگـیـر بـود |
| جــهــانــدیـده بــیـدار دل بــود پــیـر | بــدانـســت انــدیـشــه اردشــیـر |
| بـــیــامــد بـــیــاورد اســـتـــا و زنــد | چـنـیـن گـفـت کـز کـردگـار بـلـنـد |
| نـژنـدسـت پــرمـایـه جــان سـبــاک | اگـر دل نـدارد ســوی شـاه پــاک |
| چــو آگـاهـی آمـد ز شــاه اردشـیـر | کـه آورد لـشــکــر بــدیـن آبــگـیـر |
| چـنـان سـیر سـر گـشـتـم از اردوان | کـه از پـیـرزن گـشـت مـرد جـوان |
| مـرا نـیـک پـی مـهـربــان بـنـده دان | شــکــیــبــادل و راز دانــنــده دان |
| چـو بـشـنید زو اردشیر این سـخـن | یکـی دیگـر انـدیـشـه افـگـنـد بـن |
| مــر او را بــه جــای پــدر داشــتــی | بــران نـامـدارانـش سـر داشـتـی |
| دل شـــاه ز انــدیــشـــه آزاد شـــد | ســـــوی آذر رام خـــــراد شـــــد |
| نـیـایـش بـسـی کـرد پـیـش خـدای | که بـاشـدش بـر نیکـوی رهنمای |
| بـــه هــر کـــار پـــیــروزگـــر داردش | درخــت بــزرگــی بــه بــر داردش |
| وزان جـایـگـه شـد بـه پـرده سـرای | عـرض پـیش او رفت بـا کدخـدای |
| ســــپــــه را درم داد و آبــــاد کـــرد | ز دادار نــیـکــی دهـش یـاد کــرد |
| چـو شد لشکرش چـون دلاور پـلنگ | سوی بـهمن اردوان شد به جنگ |
| چــو گـشـتــنـد نـزدیـک بــا یـکـدگـر | بــرفــتــنـد گـردان پــرخــاشــخــر |
| سـپــاه از دو رویـه کـشـیـدنـد صـف | همـه نـیزه و تـیغ هنـدی بـه کـف |
| چـو شـیـران جـنـگـی بــرآویـخـتـنـد | چو جوی روان خون همی ریختـند |
| بـدین گونه تـا گشـت خـورشـید زرد | هـوا پــر ز گـرد و زمـیـن پـر ز مـرد |
| چـو شـد چــادر چـرخ پــیـروزه رنـگ | سپـاه سـبـاک اندر آمد بـه جـنگ |
| بـرآمـد یـکـی بـاد و گـردی چـو قـیـر | بــیـامـد ز قـلـب سـپــاه اردشـیـر |
| بــیـفـگـنـد زیـشـان فـراوان بــه گـرز | که بـا زور و دل بـود و بـا فـر و بـرز |
| گــریــزان بـــشــد بـــهــمــن اردوان | تـنـش خـسـتـه تـیـر و تـیـره روان |
| پـس اندر همی تاخت شاه اردشیر | ابـــا نــالــه بـــوق و بـــاران تــیــر |
| بـرین هم نشان تـا بـه شهر صطخر | که بـهمن بـدو داشـت آواز و فخـر |
| ز گـیـتـی چـو بـرخـاسـت آواز شـاه | ز هر سو بـپیوست بـی مر سپـاه |
| مــر او را فــراوان نــمــودنــد گــنــج | کـجـا بـهمن آگنده بـود آن بـه رنج |
| درمــهـای آگــنــده را بــرفــشــانــد | بـه نیرو شد از پارس لشکر بـراند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
