چـو بـرداشـت پـرده ز پـیـش آفـتـابســپــیـده بــرآمـد بــه پــالــود خــوابدو بــیـهــوده را دل بــدان کــار گــرمکـه دیـده بــشــویـنـد هـر دو ز شــر…
| چـو بـرداشـت پـرده ز پـیـش آفـتـاب | ســپــیـده بــرآمـد بــه پــالــود خــواب |
| دو بــیـهــوده را دل بــدان کــار گــرم | کـه دیـده بــشــویـنـد هـر دو ز شــرم |
| بــرفــتــنــد هــر دو گــرازان ز جــای | نــهـادنــد ســر ســوی پــرده ســرای |
| چـو از خـیـمـه ایـرج بـه ره بــنـگـریـد | پــر از مـهـر دل پــیـش ایـشــان دویـد |
| بــرفــتــنـد بــا او بــه خــیـمــه درون | سـخـن بـیشـتـر بـر چـرا رفت و چـون |
| بــدو گـفــت تــور ار تــو از مـاکــهـی | چـــرا بـــرنـــهــادی کـــلـــاه مـــهــی |
| تــرا بـــایــد ایــران و تــخــت کــیــان | مــرا بـــر در تـــرک بـــســتــه مــیــان |
| بــرادر کـه مـهـتـر بــه خـاور بـه رنـج | بــه ســر بــر تــرا افـســر و زیـر گـنـج |
| چنین بخششی کان جهانجوی کرد | هـمـه سـوی کـهـتـر پــسـر روی کـرد |
| نـه تـاج کـیان مـانـم اکـنـون نـه گـاه | نــه نــام بــزرگــی نــه ایـران ســپــاه |
| چــو از تــور بــشـنـیـد ایـرج سـخــن | یـکـی پــاکـتــر پــاســخ افــگـنـد بــن |
| بــدو گـفـت کـای مـهـتـر کـام جـوی | اگــر کــام دل خـــواهــی آرام جـــوی |
| مـن ایران نخـواهم نه خـاور نه چـین | نـه شـاهی نه گـسـتـرده روی زمـین |
| بـزرگـی کـه فـرجـام او تـیـرگـیسـت | بــرآن مـهـتـری بـر بــبــایـد گـریـسـت |
| ســپــهـر بــلـنـد ار کـشــد زیـن تــو | سـرانـجـام خـشـتــسـت بــالـیـن تــو |
| مــرا تـــخـــت ایــران اگــر بـــود زیــر | کنون گشـتـم از تـاج و از تـخـت سـیر |
| ســپــردم شــمـا را کــلـاه و نـگـیـن | بــدیــن روی بــا مــن مــداریــد کــیـن |
| مـرا بـا شـمـا نـیسـت نـنـگ و نـبـرد | روان را نــبــایــد بــریــن رنــجــه کــرد |
| زمـــانــه نـــخـــواهــم بـــه آزارتـــان | اگـــــر دورمـــــانـــــم ز دیــــدارتـــــان |
| جـز از کـهـتــری نـیـسـت آیـیـن مـن | مـبــاد آز و گــردن کــشــی دیـن مـن |
| چـو بــشـنـیـد تــور از بــرادر چـنـیـن | بــه ابــرو ز خــشــم انـدر آورد چــیـن |
| نـیـامــدش گــفــتــار ایـرج پــســنــد | نــبـــد راســتـــی نــزد او ارجـــمــنــد |
| بـه کرسی بـه خـشم اندر آورد پـای | همی گفت و برجست هزمان ز جای |
| یـکـایـک بــرآمـد ز جــای نـشـســت | گـرفـت آن گـران کـرسـی زر بـدسـت |
| بـــزد بـــر ســر خــســرو تـــاجـــدار | ازو خـواسـت ایـرج بــه جــان زیـنـهـار |
| نـیـایـدت گـفـت ایـچ بــیـم از خـدای | نه شـرم از پـدر خـود همـینسـت رای |
| مـکـش مـر مـراکـت سـرانـجــام کـار | بــپــیــچــانــد از خــون مــن کــردگــار |
| مکـن خـویشـتـن را ز مـردم کـشـان | کـزین پـس نـیابـی ز مـن خـودنـشـان |
| بـسـنده کـنم زین جـهان گوشـه ای | بـــکــوشــش فــراز آورم تـــوشــه ای |
| بــه خــون بــرادر چــه بــنـدی کـمـر | چــه ســوزی دل پــیـر گـشـتــه پــدر |
| جـهان خـواستـی یافتـی خـون مریز | مــکــن بــا جــهـانـدار یـزدان ســتــیـز |
| سـخـن را چـو بـشـنید پـاسـخ نـداد | هـمـان گـفـتـن آمـد همـان سـرد بـاد |
| یـکـی خــنـجــر آبــگـون بــرکـشــیـد | ســراپـــای او چــادر خــون کــشــیــد |
| بــدان تــیـز زهـرآبــگـون خــنـجــرش | هـمـی کـرد چـاک آن کـیـانـی بــرش |
| فــرود آمــد از پــای ســرو ســهــی | گـسـسـت آن کـمرگـاه شـاهنشـهی |
| روان خـــون از آن چـــهـــره ارغـــوان | شـــد آن نــامــور شـــهــریــار جـــوان |
| جـــهــانــا بـــپـــروردیــش در کــنــار | وز آن پــس نـدادی بــه جــان زیـنـهـار |
| نـهانی نـدانـم تـرا دوسـت کـیسـت | بــدیـن آشــکـارت بــبــایـد گـریـســت |
| ســـر تـــاجـــور ز آن تـــن پـــیــلــوار | بـه خـنجـر جـدا کـرد و بـرگـشـت کـار |
| بـیاگـند مغـزش بـه مـشـک و عـبـیر | فـرسـتــاد نـزد جــهـان بــخــش پــیـر |
| چـنـیـن گـفـت کـاینـت سـر آن نـیـاز | کــه تــاج نـیـاگــان بــدو گـشــت بــاز |
| کنون خواه تـاجـش ده و خواه تـخـت | شـد آن سـایه گـسـتـر نـیازی درخـت |
| بــرفــتــنـد بــاز آن دو بــیـداد شــوم | یکـی سـوی تـرک و یکـی سـوی روم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
