فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 5 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

چـو خـورشید تـابـان ز گنبـد بـگشتخــــریـــدار بــــازار او در گــــذشــــتدو خـواهرش رفـتـند ز ایوان بـه کویغـریـوان و بــر کـفـتــهـا بــر ســبــویب…

چـو خـورشید تـابـان ز گنبـد بـگشت خــــریـــدار بــــازار او در گــــذشــــت
دو خـواهرش رفـتـند ز ایوان بـه کوی غـریـوان و بــر کـفـتــهـا بــر ســبــوی
بــه نــزدیـک اســفــنــدیــار آمــدنــد دو دیــده تـــر و خـــاکــســار آمــدنــد
چـو اسـفـنـدیـار آن شـگـفـتـی بـدید دو رخ کـــرد از خـــواهــران نــاپـــدیــد
شـد از کـار ایـشـان دلـش پـر ز بـیم بـــپــوشــیــد رخ را بــه زیــر گــلــیــم
بــرفــتــنــد هـر دو بــه نــزدیـک اوی ز خـون بــرنـهـاده بـه رخ بــر دو جـوی
بــه خـواهـش گـرفـتـنـد بــیـچـارگـان بــــران نـــامــــور مــــرد بــــازارگــــان
بــدو گـفـت خـواهـر کـه ای سـاروان نــخــســت از کــجــا رانــدی کــاروان
که روز و شـبـان بـر تـو فـرخـنده بـاد هـمـه مـهـتـران پـیـش تـو بـنـده بــاد
ز ایران و گـشـتـاسـپ و اسـفـنـدیـار چــه آگــاهـی اســت ای گــو نـامـدار
بـدین سـان دو دخـت یـکـی پـادشـا اســـیــریــم در دســـت نـــاپـــارســـا
بــرهـنـه سـر و پـای و دوش آبـکـش پـدر شادمان روز و شب خفتـه خوش
بـــرهــنــه دوان بــر ســر انــجــمــن خــنـک آنـک پــوشـد تــنـش را کـفـن
بـگرییم چـندی بـه خـونین سـرشک تـو بــاشـی بـدیـن درد مـا را پـزشـک
گـر آگـاهـیـت هـســت از شــهـر مـا بــریــن بــوم تــریــاک شــد زهــر مــا
یـکــی بــانـگ بــرزد بــه زیـر گــلـیـم کـه لـرزان شـدنـد آن دو دخـتـر ز بـیم
کـه اسـفـنـدیـار از بــنـه خـود مـبــاد نـه آن کـس بـه گـیـتـی کـزو کـرد یـاد
ز گــشــتــاســپ آن مـرد بــیـدادگــر مــبـــیــنــاد چــون او کــلــاه و کــمــر
نــبــیــنــیــد کــایــد فــروشــنــده ام ز بــهـر خــور خــویـش کــوشــنـده ام
چــو آواز بــشــنــیــد فــرخ هــمــای بــدانـســت و آمــد دلــش بــاز جــای
چــو خــواهــر بـــدانــســت آواز اوی بــپــوشـیـد بــر خــویـشــتــن راز اوی
چــنـان داغ دل پــیـش او در بــمـانـد سـرشک از دو دیده بـه رخ بـرفشـاند
همه جامه چاک و دو پایش به خاک از ارجـاسپ جـانش پـر از بـیم و بـاک
بـــدانــســت جـــنــگــاور پـــاک رای کــه او را هــمــی بــازدانــد هــمــای
سـبــک روی بــگـشـاد و دیـده پـرآب پــر از خـون دل و چـهـره چـون آفـتـاب
ز کـار جــهـان مـانـد انـدر شــگـفــت دژم گشـت و لب را بـه دندان گـرفـت
بـدیشـان چـنین گفت کاین روز چـند بــداریــد هــر دو لــبـــان را بــه بــنــد
مــن ایـدر نـه از بــهـر جــنـگ آمــدم بــه رنــج از پــی نــام و نـنــگ آمــدم
کـسـی را کـه دخــتــر بــود آبــکـش پـسـر در غـم و بـاب در خـواب خـوش
پــدر آســمــان بــاد و مــادر زمــیــن نــخـــوانــم بـــریــن روزگـــار آفـــریــن
پـس از کـلبـه بـرخـاسـت مرد جـوان بـــه نــزدیــک ارجـــاســپ آمــد دوان
بـدو گفـت کای شـاه فـرخـنده بـاش جــهــانــدار تــا جــاودان زنــده بـــاش
یـــکـــی ژرف دریـــا دریـــن راه بـــود کـــه بـــازارگـــان زان نــه آگـــاه بـــود
ز دریـــا بـــرآمـــد یــکـــی کـــژ بـــاد کــه مـلــاح گــفــت آن نـدارم بــه یـاد
بـه کشـتـی همه زار و گریان شدیم ز جـان و تـن خـویـش بــریـان شـدیـم
پـــذیــرفــتــم از دادگــر یــک خــدای کــه گــر یــابــم از بــیـم دریــا رهــای
یـکـی بــزم سـازم بـه هـر کـشـوری کـه بــاشـد بـران کـشـور انـدر سـری
بـخـواهـنـده بـخـشـم کـم و بـیش را گـــرامـــی کـــنـــم مـــرد درویــش را
کــنـون شــاه مــا را گــرامــی کــنـد بــدیـن خــواهـش امـروز نـامـی کـنـد
ز لـشــکـر ســرافـراز گـردان کـه انـد بــه نـزدیـک شــاه جــهـان ارجــمــنـد
چـنین سـاخـتـستـم که مهمان کنم وزیـن خــواهـش آرایـش جــان کــنــم
چـو ارجـاسـپ بـشنید زان شاد شد ســـر مــرد نــادان پـــر از بـــاد شـــد
بــفـرمـود کـانـکـو گـرامـی تــرســت وزیـن لـشـکـر امـروز نـامـی تــرســت
بــه ایـوان خــراد مــهـمــان شــونــد وگـر مـی بــود پـاک مـسـتـان شـونـد
بـــدو گــفــت شــاهــا ردا بـــخـــردا جــهــانــدار و بــر مــوبـــدان مــوبـــدا
مـرا خـانـه تــنـگـسـت و کـاخ بــلـنـد بــریــن بـــاره دژ شــویــم ارجــمــنــد
در مــهــر مـــاه آمـــد آتـــش کـــنــم دل نـامـداران بــه مـی خــوش کــنـم
بــدو گـفـت زان راه روکـت هـواسـت بـه کـاخ انـدرون مـیزبـان پـادشـاسـت
بــیـامـد دمــان پــهـلــوان شــادکــام فـــراوان بـــرآورد هـــیـــزم بـــه بــــام
بـکـشـتـنـد اسـپـان و چـنـدی بـه ره کــشــیــدنــد بــر بــام دژ یــکــســره
ز هــیـزم کــه بــر بــاره دژ کــشــیـد شــــد از دود روی هـــوا نـــاپــــدیـــد
مـی آورد چـون هرچ بـد خـورده شـد گـــســـارنــده مـــی ورا بـــرده شـــد
هـمــه نــامــدارن رفــتــنـد مــســت ز مستی یکی شاخ نرگس به دست

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج