شعله اي بودي و دريا را به آتش مي زدي
با نگاهي خسته دل ها را به آتش مي زدي
ما كه خشكيديم در اين خشكسال ناگزير 
كاش در اين تيرگي ما را به آتش مي زدي
اي اهورا مرد در تصويرت چه بود 
جذبه ي گرمي كه سرما را به آتش مي زدي 
خسته مي ديدي زمين را ، رنگي از ماندن نبود
وقتي از دنياي ما پا را به آتش مي زدي
روي دوش ابرها رفتي ، فراتراز نسيم
شعله اي بودي دريا را به آتش مي زدي 



منبع : كتاب از هشت بهار سرخ/ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم