لیلی اله یاری
رهــا گیسوی سرخ و زردِ پاییز
امان از روزهای ســردِ پاییــــز
تمامـش پلّه پلّه خاطرات است
رُخِ افسونگـــرِ پُــر دردِ پاییــز
* لیلی اله یاری *
بیـــا تا قصّه های دل بگوییـم
غـــم دیوانـه بـا عاقل بگوییـم
به گُل هایی که شادابند و مغرور
حدیث ریشه را در گِل، بگـوییم
* لیلی اله یاری *
بیـــا تا جشن دلتنگی بگیریــم
دو صد شاخه گل رنگی بگیریـم
بیـــــا تا راه نیـکی بــا دل خلق
به جای کعبه سنگی بگیـریـــم
* لیلی اله یاری *
بخش دو بیتی | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
