سعیدعظیمی – حیرت

دو چشمت آسمانی آفریدند

سیه زلفت بسی تیره تر از شب

‌رخِ ماهت جهانی آفریدند

کمان و بازوانت را چو آرش

ز نیرویِ جوانی آفریدند

لبت شیرین تر از شهد و عسلها

اناری سرخ، ایرانی، آفریدند

ز عطر و سرخیِ آن گونه هایت

گمانم سیبِ لبنانی، آفریدند

ز سروِ قامتت دنیا چو حیران

وجودت جاودانی آفریدند

ز مهرت در عجب ماندم که خالق

سراسر مهربانی آفریدند

گمانم خالقت شاید شما را

ز بهرِ هم زبانی آفریدند

ز بس سرشاری از حُسنِ الهی

تو را بی شک نهانی آفریدند.

#سعید عظیمی