چـو ایـن نـامـه ا فـتــاد در دسـت مـنبـه مـاه گـراینده شـد شـسـت مننـگـه کـردم این نـظـم سـسـت آمـدمبــسـی بــیـت نـاتــنـدرسـت آمـدممـن این زان بـگـف…
| چـو ایـن نـامـه ا فـتــاد در دسـت مـن | بـه مـاه گـراینده شـد شـسـت من |
| نـگـه کـردم این نـظـم سـسـت آمـدم | بــسـی بــیـت نـاتــنـدرسـت آمـدم |
| مـن این زان بـگـفـتـم کـه تـا شـهـریار | بــدانـد ســخــن گـفــتــن نـابــکــار |
| دو گـوهـر بـد این بـا دو گـوهر فـروش | کـنـون شـاه دارد بـه گـفـتـار گـوش |
| سـخـن چـون بـدین گونه بـایدت گفت | مـگـو و مـکـن طـبـع بـا رنـج جـفـت |
| چــو بــنــد روان بــیــنــی و رنــج تــن | بـه کـانـی کـه گـوهر نـیابـی مـکـن |
| چــو طـبــعـی نـبــاشــد چــو آب روان | مـبــر سـوی ایـن نـامـه خــسـروان |
| دهـن گــر بــمــانــد ز خــوردن تــهـی | ازان بـه کـه نـاسـاز خـوانـی نـهـی |
| یـکــی نـامــه بــود از گــه بــاســتــان | سـخـنـهـای آن بــرمـنـش راسـتـان |
| چـو جـامـی گـهـر بــود و مـنـثـور بــود | طـــبـــایــع ز پـــیــونــد او دور بـــود |
| گـذشـتـه بــرو سـالـیـان شـش هـزار | گـر ایدونـک پـرسـش نمـاید شـمـار |
| نـبــردی بــه پــیـونـد او کــس گــمـان | پـر اندیشه گشت این دل شـادمان |
| گــرفــتــم بــه گــویــنــده بــر آفــریـن | کـــه پـــیــونـــد را راه داد انـــدریــن |
| اگــرچــه نــپــیــوســت جــز انــدکــی | ز رزم و ز بـــزم از هـــزاران یــکـــی |
| هـــمـــو بـــود گـــویـــنـــده را راه بـــر | کـه بـنـشـانـد شـاهـی ابـر گـاه بـر |
| هـمـی یـافـت از مـهـتـران ارج و گـنـج | ز خـوی بـد خـویـش بـودی بـه رنـج |
| ســـتـــایــنـــده شـــهــریــاران بـــدی | بــه کــاخ افــســر نـامــداران بــدی |
| به شهر اندرون گشته گشتی سخن | ازو نـــو شــــدی روزگـــار کــــهـــن |
| مـن ایـن نـامـه فـرخ گـرفـتـم بــه فـال | بـسـی رنج بـردم بـه بـسـیار سـال |
| نــدیـدم ســرافــراز بــخــشــنـده یـی | بـه گـاه کـیـان بــر درخـشـنـده یـی |
| مـرا ایـن سـخـن بــر دل آسـان نـبــود | بـجـز خـامـشـی هیچ درمـان نـبـود |
| نـشــســتــنـگـه مـردم نـیـک بــخــت | یـکـی بــاغ دیـدم سـراسـر درخــت |
| بــه جــایـی نــبــد هــیـچ پــیـدا درش | بــجـز نـام شـاهـی نـبـد افـسـرش |
| کــه گـر در خــور بــاغ بــایـســتــمـی | اگـر نـیـک بــودی بــشـایـسـتـمـی |
| سخن را چـو بـگذاشتـم سال بـیست | بـدان تـا سـزاوار این رنـج کـیـسـت |
| ابــوالــقــاســم آن شــهـریـار جــهـان | کـزو تـازه شـد تـاج شـاهنـشـاهان |
| جــهـانـدار مــحــمــود بــا فــر و جــود | کـه او را کـند مـاه و کـیوان سـجـود |
| ســر نــامــه را نــام او تـــاج گــشــت | بـه فرش دل تـیره چـون عاج گشت |
| بـه بـخـش و بـه داد و بـه رای و هـنـر | نــــبـــــد تــــاج را زو ســــزاوارتــــر |
| بــیـامـد نـشـســت از بــر تــخــت داد | جــهـانــدار چــون او نــدارد بــه یـاد |
| ز شــاهـان پــیـشـی هـمـی بــگـذرد | نفس داسـتـان را همی نشمرد(؟) |
| چـه دینـار بـر چـشـم او بـر چـه خـاک | به رزم و به بزم اندرش نیست باک |
| گـــــه بـــــزم زر و گــــه رزم تـــــیــــغ | ز خــواهــنــده هــرگــز نــدارد دریـغ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
