ای کـه در پـیش تـخـت هیچ ملکهیچ سرکش چو تـو نبـست کمرای شـده رزق را بــه کـف ضـامـنوی شـده مـلـک را بــه حـق داورعــــدل دیــــده ز رای تــــو قــــوت…
| ای کـه در پـیش تـخـت هیچ ملک | هیچ سرکش چو تـو نبـست کمر |
| ای شـده رزق را بــه کـف ضـامـن | وی شـده مـلـک را بــه حـق داور |
| عــــدل دیــــده ز رای تــــو قــــوت | جـــور بـــرده ز عـــدل تـــو کــفــر |
| بـــزم تــو اصــل ســایــه طــوبــی | جــود تــو یـمـن چــشـمـه کـوثــر |
| کــرد جــود تــو عــدل را کــســوت | بــســت رأی تــو مــلــک را زیــور |
| طـبــع تــو بــر طـرب گـشــایـد راه | رای تـــو در شـــرف نــمـــایــد در |
| در زمـــانـــه ز ابــــر دو کـــف تــــو | نـه عـرض قـایم اسـت نـه جـوهر |
| چــاکــران تــو انـد نـعــمــت و نــاز | بــنـدگـان تــو انـد فــتــح و ظــفـر |
| کــیـنـه تــو بــه آب دریـا جــســت | از هـمـه روی او بــخـاسـت شـرر |
| دم بــه آتــش فــکـنـد مـهـرت بــاز | ز گــل ســرخ رســت نــیــلــوفــر |
| و آتــش خـشـمـت ار زبــانـه دهـد | بـــــفــــســــرد زو زبـــــانــــه آذر |
| عــزم تــو گـر نـبــرد جــویـد هـیـچ | کـنـد از حــزم جــوشـن و مـغـفـر |
| شـودش تـیـغ صـبــح در کـف تـیـغ | شــودش قــرص آفــتــاب ســپــر |
| خــیـره مـانـد از عــطــای تــو دریـا | لـنگ شـد بـا مـضـای تـو صـرصـر |
| خـاطب دولت تـو نیسـت شـگفت | گــر بــر اوج فــلــک نـهـد مــنـبــر |
| کــارســازان کــام هــای تـــو انــد | بـر خـم هفـت چـرخ هفـت اخـتـر |
| دیـــده و عــــمـــر روز را کـــیـــوان | تـیـره دارد بــه بــدسـگـال تـو بــر |
| هـر ســعـادت کـه مـشـتــری دارد | بــر تــو بــاشـد ز گـنـبــد اخــضـر |
| دسـت بــهـرام جـنـگـی خـون ریـز | زد بـه مـغـفـر عـدوت بــر خـنـجـر |
| گـشــت روشـن ز فـر طـلـعـت تــو | چـشم خـورشید روشنی گستـر |
| وز بــرای نــشــاط مــجــلــس تــو | زهـره بـر چـرخ گـشـت خـنـیـاگـر |
| گــه و بـــیــگــه عـــطـــارد جـــادو | شـده بـا نوک کـلـک تـو همـسـر |
| مــاه بــی نـور بــوده در خــلــقــت | از بــرای شــب تــو گـشــت انـور |
| ای بـه هـر هـمـتـی جـهـان افـروز | وی بــه هـر دانـشـی هـنـر پــرور |
| گـشـتـه مـدح مـن و سـخـاوت تـو | خــرم و شــادمــان ز یــکــدیــگــر |
| بـه ز من نیسـت هیچ مدحـتـگوی | بـه ز تـو نیست هیچ مدحـت خـر |
| بـر مـنـت نـعـمـت اسـت ده گـونه | وز مـنت مـدحـت اسـت ده دفـتـر |
| بـر مـن آن کـرده ای در ایـن زنـدان | کـه شـد اندر میان خـلـق سـمـر |
| مــر مــرا از عــطــای تــو ایـن جــا | هسـت هر گونه نعـمتـی بـی مر |
| تـنگ بـر تـنگ جـامـه دارم و فـرش | بــدره بــر بــدره ســیـم دارم و زر |
| لــیـکــن از درد و رنـج و بــیـمــاری | جـانـم افـتـاده در نـهـیب و خـطـر |
| بـه خـدای ار همی شـود مـمـکـن | کـه بـگـردم ز ضـعـف بــر بــسـتـر |
| دل من خـون شـده ز خـون شـکم | اشک من خون شده ز خون جگر |
| تــنـم از رنـج تــافـتــه چــو رســن | پـشـتـم از بــاد درد چـون چـنـبــر |
| گشته غرقه ز اشک چون کشتی | مـانده سـاکـن ز بـند چـون لـنگـر |
| مـــتــــردد چـــو نـــاروان خـــامـــه | مـتــحــیـر چــو بــی روان پــیـکــر |
| دل بـــریــان مــن پـــر انــدیــشــه | دیـده را بـسـتـه بـر بـلـای سـهـر |
| زان که من داشـتـم همه محـفوظ | جــز ثــنــای تــوام نـمــانـد از بــر |
| دهـن مـن طـعـم زهـر شــدســت | ونـدر او مـدح تـو بــه ذوق شـکـر |
| کــرده خــوشــبـــوی روزگــار مــرا | آتـــش دل چــو آتـــش مــجــمــر |
| این همه هسـت و تـن ز بـیمـاری | مـانـده انـدر عــقــوبــتــی مـنـکـر |
| چـون همه حـال خـود چـنین بـینم | زنـــده بـــودن نـــیـــایـــدم بــــاور |
| چـون مرا در نوشـت گـردش چـرخ | شخص من شد بـه زیر خاک اندر |
| والـلـه ار چـون مـنـی دگـر بـیـنـی | بــه هـمـه نـوع در کـمـال و هـنـر |
| شکرهای تـو در نوشـتـه بـه جـان | مـــی بــــرم پـــیـــش ایـــزد داور |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
