سایه مهر

محمدرضا (( حامد )) محمودی پور

همه شب در غم هـجران تو نجوا کردم
رخ گل را به هـــوای تـــو تماشـا کردم

در نهانـخانه جـانم گل یِــاد تــو شکفت
شعله عشق تـو را در دل خود جا کردم

هر زمان در قفس خویش گرفتار شدم
به سرانگشت تو ازدل گره را وا کردم

بیـقرار تـــو و چـشم انتـظار طلعت تـو
نـغمه درکوی تو چون بلبل شیدا کردم

این تغـزل که زاعماق دلـم می جــوشد
در هـوای تـو و بر عشق تو بر پا کردم

بـوی گـل می وزد و رایـحه عـطر نگار
جـلوه عشـق به رخسـار تــو پیدا کردم

عـاشــق روی تـــو چـهره دلـجوی تـوام
چــهره بگــشا که دلم غــرق تمنا کـردم

تا شود مهرتو چون سایه طوبی به سرم
جـان فـدای قــد آن قـامـت رعــنا کـردم

جان “حامد” که به شکرانه نثار تو شود
خاک راهیسـت که بـر پای تو معنا کردم

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران