سارا ژون – لقاء

لب به سخن گشوده و قند بریزد از دهان
من که خطابِ او شوم معدنِ مَملو از زَرم

خشم بگیرد دامنِ هر که رقیب من شود
روی به سوی من کند،آب به روی آذرم

روز من و هوای من از دمِ او مسیح شود
بی نفسِ مُنزه اش همچو عقاب بی پرم

باز به سوی من بیا مِحْر گره گشایِ دل
هرکه بجز تو دل بداد،دید که بی تو نافرم