ريشه در خاك زد و سخت به زنجيرش كرد 
آب و نان دغدغه اي شد كه زمين گيرش كرد 
دل دريايي ما قصدسرافرازي داشت 
ناگهان جذبه ي مراداب سرازيرش كرد 
اي خوشا عشق كه اين گونه به انديشه ي تو 
افق بازتري داد ، فراگيرش كرد 
پيش خورشيد نگاهت همه ي اقيانوس
قطره اي شد، نفس گرم تو تبخيرش كرد
كوه مي خواست كه قله نشين باشد و بس!
كوه مي خواست ولي گام تو تسخيرش كرد
مادرت- سرو صبوري است- خودش مي گويد
ولي من معتقدم داغ شما پيرش كرد 

منبع : كتاب از هشت بهار سرخ/ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم