مهدی ایزدی
دزد مزند خانه درویش را
دست بینداختن خویش را
پیش کسی راز دل خود مگو
عاقبت گم شدن میش را
گرگ اگر در پی بدنامی است
مار حقیری بزند نیش را
شاه اگر غافل از آن بازی است
حیف که سرباز کند کیش را
آنکه زبانش ب دلش باطل است
از سر تقلید نکند ریش را
مهر و محبت فرکانسش یکیست
عیب مکن شخص بداندیش را
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
