سلیمان حسنی
میزند سوسو نگاهم از لبِدیوارِعشق
تاشود شـاید مهیّا٬لحظهای دیدارِعشق
اوطبیبِدرد و درمـانِتمامِ غصههاست
هستجانمسالهادرحسرتوبیمارعشق
تاکِشد دستِ نوازشبر سَرم آننازنین
دستهاآویخته٬بر دامنِ ســـالارِ عشق
چونکه با چشمِخریداری تماشامیکنم
خودنماییمیکُنَد هرگـوشهیبازارِعشق
شعرمیجوشد زِمنتا یادِ رویشمیکُنم
تکیهگاهمگشتهنامشدرهمهْاشعارِعشق
حالمیدانمکهبعد از انتـظاریاینچنین
میکُند آخر عزیزِ جانِ من ٬ ایثارِ عشق
دستْگُل٬دلـدار گُُل٬دستینه و دستارْگُل
مرغِعشقممیکُند پرواز در گلزارِ عشق
تا نخواهد او ٬ نجنبد ذرهای از جایِخود
هرچهحامیگفتباشدلطفِآنمعمارِعشق
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران