سلیمان حسنی
دورم زِتو ای دلبرِ من حـالْ٬خراب‌است
از غصه‌یِ‌هجـرانِ‌تو این‌سینه‌کباب‌است
آرامشِ من در سخنِ گَــرمِ تو زیباست
دنیاهمه٬بی‌عشـقِ تو لبـریزِ عذاب است
در قصـــر ٬ بنــوشم عسلِ ناب ٬ بدونت
درکامِ‌من‌هرجرعه‌یِ‌آن‌سربِ‌مذاب‌است
از دوریِ تــو ٬ ای همـه یِ بـود و نبـودم
چشمم‌پُرِاَشک‌ست‌ودلم‌درتَب‌وتاب‌است
در کلبه‌یِ عشقی که مهیــا شــده بهرت
بی‌هُرمِ‌نفس‌هایِ‌تو بی‌رنگ و لعـاب‌است
پُر باشد اگر ٬ جانِ‌من از ضربه‌یِ‌صد تیغ
آن دستِ نوازشگرِ تــو مَرهمِ ناب است
گــر زَهرِ هــلاهل بدهی ٬ باز ٬ بنـــوشم
از سویِ‌تو چون میرِسَدَم‌مثلِ شراب‌است
بر گلشـنِ زیبــــا ننهم پای ٬ کــه بی تو
از منظرِ حــامی چــو بیابان و سراب‌است
عُمری بنشینم به هــوایِ تــو شب و روز
گر پیر شــوَم٬ باز دلم همچو شباب است
چون جلوه‌کُنَد رویِ‌تو در صحنه‌یِ‌چشمم
دیدارِ تو ای مونــسِ من عینِ ثواب است
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
