شـــب دراز و ره دور و غـــربـــت و احـــزانچـگـونـه مـانـد تـن یـا چـگـونـه مـانـد جـانبـسـان مردم بـی هوش گـشـتـه زار و نزاردلـم ز درد غــریـبــی تــ…
| شـــب دراز و ره دور و غـــربـــت و احـــزان | چـگـونـه مـانـد تـن یـا چـگـونـه مـانـد جـان |
| بـسـان مردم بـی هوش گـشـتـه زار و نزار | دلـم ز درد غــریـبــی تــن از غــم بــهـتــان |
| مـرا دو دیـده بــه سـیـر سـتـارگـان مـانـده | کـه کی بـرآید مه کی فـرو شـود سـرطـان |
| بـنـات نـعـش بـگـیرد ز هـفـت کـوکـب بـیم | کـه بــاشـد از سـپـری لـاجـوردگـون تـابـان |
| رهـی دراز و درو جــای جـای یـخ بــسـتــه | دریـن دو خــاک بــه کـردار را کـاهـکـشــان |
| مــرا ز ســودا دل در هــزار گــونــه هــوس | بـه کـار خـویش فـرومـانده عـاجـز و حـیران |
| ز روی گـنـبــد خـضـرا نـهـان شـده پــرویـن | مـه چــهـارده تــابــان شـده ز چــرخ کـیـان |
| چـو روی خسرو محمود سیف دولت و دین | کـه افـتـخـار زمـیـن اسـت و اخـتـیـار زمـان |
| مـظـفـری مـلـکـی خــســروی خــداونـدی | که جـاه و قدرش بـگذشتـه اسـت از کیوان |
| شهی که هند شد از فر او بـسان بهشت | چـو روی داد ز غزنین بـه سوی هندستـان |
| خــدایـگـانـا دانـی کـه بــنـده تــو چــه کـرد | بـه شـهر غـزنـین بـا شـاعـران چـیره زبـان |
| هر آن قصیده که گفتیش را شدی یک ماه | جـواب گـفـتـم زان بـر بــدیـهـه هـم بـزمـان |
| اگر نه بـیم تـو بـودی شها بـه حـق خـدای | کـه راشـدی را بـفـکـندمـی ز نـام و نشـان |
| اگـر دو تـن را جـنـگ اوفـتــادی انـدر شـعـر | ز شـعـر بـنـده بـدیشـان شـواهد و بـرهـان |
| یکی بـه دیگر گفـتـی که این درسـت نبـود | اگـر بـگـوید مـسـعـود سـعـد بـن سـلـمـان |
| چــو پــایـگـاهـم دیـدنـد نـزد شــاهـنـشــه | کـه داشـتـم بـر او جـاه و رتـبــت و امـکـان |
| بــه پـیـش شـاه نـهـادنـد مـر مـرا تـهـمـت | بـه صـد هزاران نیرنگ و حـیلـت و دسـتـان |
| مــگــر ز پــایـگــه خــود بــیـفــکــنـنـد مــرا | بـه پـیش همـه شـه سـود مـرا کـننـد زیان |
| چـو من جـریده اشـعار خـویش عرضـه کنم | نـخــســت یـابــم نــام تــو بــر ســر دیـوان |
| سـزد کـه نام مـن این نامـدار ثـبـت کـنی؟ | بـه مـلـک غـفـلـت در مـتـن دفـتـر نـیسـان |
| مـرا مـدار بـه طـبـع و هـنـر گـران و سـبـک | که من به مایه سبک نیستم به طبع گران |
| همیشه تـا بـه جـهان سالی و تـهی نبـود | جـــواهــر از اعــراض و عــنــاصــر از الــوان |
| دو حـال نیک و بـد آید همی ز سمت ملک | بـهفـت کوکب و از پـنج و حـس چـار ارکـان |
| چو سرو و لاله بناز و چو صبـح و بـاغ بـخند | چو ماه و مهر بـتاب و چو عقل و روح بـمان |
| خجسته دولت و فرخنده بـخت تو هر سال | چــو آفــتــاب مـنـیـر و چــو نـوبــهـار جــوان |
| بـــخـــر مــرا و نــکـــویــم بـــدار زیــرا مــن | بــهـر نـکــویـی حــقــم بــه هـر بــهـا ارزان |
| همـیشـه بـادی در مـلـک بـی کـرانه عـزیز | هـمـیشـه بـادی از بـخـت جـاودان شـادان |
| نـشـاط کـن مـلـکـا بـر سـمـاع نـای عـلـی | نــبــیـد رنــگــیـن خــور بــر کــنــار آب روان |
| چـنانکه چـرخ بـپـاید تـو همچو چـرخ بـپـای | چـنانکـه کـوه بـمـاند تـو همچـو کـوه بـمان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
