بـینی آن ترکی که او چون بـرزند بـر چنگ، چنگاز دل ابــدال بــگــریـزد بــه صــد فــرســنـگ، ســنـگبـگسلد بـر اسـب عشق عاشقان بـر تـنگ صبـرچون کشد بر اس…
| بـینی آن ترکی که او چون بـرزند بـر چنگ، چنگ | از دل ابــدال بــگــریـزد بــه صــد فــرســنـگ، ســنـگ |
| بـگسلد بـر اسـب عشق عاشقان بـر تـنگ صبـر | چون کشد بر اسب خویش از موی اسب او تنگ تنگ |
| چـنگ او در چـنگ او همچـون خـمیده عـاشـقـی | بــا خــروش و بــا نــفــیــر و بــا غــریــو و بــا غــرنــگ |
| عاشقی کو بـر میان خویش بـر بسته ست جان | از سـر زلـفـین معـشـوقـش کـمر بـسـتـه سـت تـنگ |
| زنـگـیی گـویی بـزد در چـنگ او در چـنگ خـویش | هـر دو دسـت خـویـش بــبــریـده بـر او مـانـنـد چـنـگ |
| وان ســر انـگـشـتــان او را بــر بــریـشـمـهـای او | جـنبـشی بـس بـلعجـب و آمد شدی بـس بـی درنگ |
| بــیـن کــه دیـبــابــاف رومــی در مـیـان کــارگــاه | دیــبـــهــی دارد بـــه کــار انــدر، بــه رنــگ بـــادرنــگ |
| بــر سـمـاع چــنـگ او بــایـد نـبــیـد خــام خــورد | مـی خـوش آید خـاصـه انـدرمـهرگـان بـر بـانـگ چـنگ |
| خـوش بـود بـر هر سـماعی می، ولیکن مهرگان | بــر سـمـاع چــنـگ خـوشـتــر بــاده روشـن چـو زنـگ |
| مهرگان جـشـن فـریدونسـت و او را حـرمتـسـت | آذری نـــو بـــایـــد و مـــی خـــوردنـــی بـــی آذرنـــگ |
| داد جــشــن مـهـرگـان اســپــهـبــد عــادل دهـد | آن کــجــا تــنـهـا بــه کــشــکــنــجــیـر بــنـدازد زرنـگ |
| آب چـون آتـش بـود بـا خشمش آتـش همچو آب | گــنــگ چــون دریـا بــود بــا جــود او دریـا چــو گــنــگ |
| نـیـک و بــددانـی هـمــی بــا نـام نـیـک جــاودان | هست نیک و نیستـش بـد، هست نام و نیست ننگ |
| ارزنـی بـاشـد بـه پـیـش حـمـلـه اش ارژنـگ دیـو | پــشـه ای بــاشـد بــه پـیـش گـرزه اش پـور پـشـنـگ |
| تـــــیــــغ او و رمــــح او و تـــــیــــر او و گــــرز او، | دســـت او و جــــام او و کـــلـــک او و پــــالـــهـــنـــگ |
| گـاه ضـرب و گـاه طـعـن و گـاه رمـی و گـاه قـیـد | گــاه جـــود و گــاه بـــزم و گــاه خـــط و گــاه جـــنــگ |
| فـرق بــر و سـیـنـه ســوز و دیـده دوز و مـغـزریـز | در بـــار و مــشــکــســای و زردچــهــر و ســرخ رنــگ |
| آفــریـن زان مــرکــب شــبــدیــز رنــگ رخــش رو | آنــکــه روز جــنــگ بــر پــشــتــش نــهـد زیـن رزنــگ |
| دســـت او و پــــای او و ســـم او و چـــشـــم او | آن شـــــیــــر و آن پـــــیــــل و آن گـــــور و آن رنـــــگ |
| بــرده ران و بـرده سـیـنـه، بـرده زانـو، بـرده نـاف | از هـــیـــون و از هـــزبــــر و از گـــوزن و از پـــلـــنـــگ |
| دشــــت را و بــــیــــشــــه را و کــــوه را و آب را | چـون گـوزن و چـون پـلـنگ و چـون شـتـرمـرغ و نهنگ |
| بــا شـدن، بــا آمـدن، بــا رفـتـن و بـرگـشـتـنـش | ابــرگـرد و بــاد کـنـد و بــرق ســســت و چــرخ لـنـگ |
| ساق چـون پـولاد و زانو چـون کمان و پـی چو زه | سم چـو الماس و دلش چون آهن و تـن همچو سنگ |
| بـیشبین چون کرکس و جولان کننده چون عقاب | راهـوار ایدون چـو کـبـک و راسـتـرو هـمـچـون کـلـنـگ |
| ای رئیـس مـهـربــان، ایـن مـهـرگــان فــرخ گــذار | فــر و فــرمـان فــریـدون را تــو کـن فـرهـنـگ و هـنـگ |
| خز بده اکنون به رزمه، می ستان اکنون به رطل | مشک ریز اکنون بـه خـرمن، عودسـوز اکنون بـه تـنگ |
| گاه سـوی روم شـو، گاهی بـه سـوی زنگ شـو | روی معـشـوق تـو رومسـت و سـیه زلـفـش چـو زنگ |
| تــا بــرآیـد لـخــت لـخــت از کـوه مـیـغ مـاغـگـون | آســـمـــان آبــــگـــون از رنـــگ او گـــردد خـــلـــنـــگ |
| تـــا بـــرآیـــد از پـــس آن مـــیـــغ بـــاد تـــنـــدرو | آســمــان چـــون رنــگ بـــزدایــد ز مــیــغ گــرد رنــگ |
| بــاد عــمـرت بــی زوال و بــاد عــزت بــی کــران | بـاد سـعدت بـی نحـوسـت، بـاد شـهدت بـی شـرنگ |
| بـخت بـی تـقصیر و محنت، روز بـی مکروه و غم | دهر بـی تـلـبـیس و تـنـبـل، چـرخ بـی نـیرنـگ و رنـگ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
