در ایـن پــرده خــرد را نــیـســت راهـینــدارد دانــش آنــجــا دســتـــگــاهــیبــدیـن چــشــمـه کـه نـورت مـیـفــزایـدبــدیــن ایـوان کــه دورت مــیـ…
| در ایـن پــرده خــرد را نــیـســت راهـی | نــدارد دانــش آنــجــا دســتـــگــاهــی |
| بــدیـن چــشــمـه کـه نـورت مـیـفــزایـد | بــدیــن ایـوان کــه دورت مــیــنــمــایــد |
| بــه پـای جـسـم چـون شـایـد رسـیـدن | بـــه بـــال روح مـــی بـــایـــد پـــریــدن |
| طــلـســمـی ایـن چــنـیـن از دور دیـدن | کـجــا شـایـد در احــکـامـش رســیـدن |
| از او جـــز دور ســامــانــی نــبـــیــنــی | تــر آن بــه کــه خــامـوشــی گــزیـنـی |
| نــصــیــحــت گــر ز مؤبــد گــوش داریـم | هـمـان بـهـتـر کـه لـب خـامـوش داریـم |
| بــجــز تــوفـیـق یـاری نـیـســت ایـنـجــا | بـجـز تـسـلـیـم کـاری نـیـسـت ایـنـجـا |
| جـهانرا بـی ثـبـاتـی رسم و دین اسـت | هـمـیـشـه عـادت دنـیـا چـنـیـن اسـت |
| کــســـی آغــاز و انــجـــامــش نــدانــد | هـمـان بـهـتـر کـه کـس نـامـش نـدانـد |
| خــود ایـن احــوال مــا گــر گــوش داری | نــبــیـنـی روی کــس گــر هـوش داری |
| نـیـازی عـشــق و دل در کـس نـبــنـدی | دگـر چـون ابــلـهـان بــر خـود نـخـنـدی |
| عـــبـــیــد از کـــار دنـــیـــا دل بـــپـــرداز | دگــر ره بــر ســر افــســانـه شــو بــاز |
| دلـا تــا چــنـد از ایـن صـورت پــرسـتــی | قدم بـر فـرق هسـتـی زن که رسـتـی |
| غــم هــر بـــوده و نــابـــوده تـــا چــنــد | حــکـایـت گـفــتــن بــیـهـوده تــا چــنـد |
| چـو رنـدان خـیز و چـابـک دسـتـیی کـن | ز جـام نـیـسـتـی سـر مـسـتـیـی کـن |
| رهـا کــن عــقــل و رو دیـوانـه مــیـگــرد | چـو مـسـتـان بــر در مـیـخـانـه مـیـگـرد |
| کــه از مــیـخــانــه یــابــی روشــنــائی | کـــنــی بـــا پـــاکـــبـــازان آشـــنـــائی |
| دم از غـــم زن اگـــر شـــادیــت بـــایــد | خـــرابـــی جـــو گـــر آبـــادیــت بـــایــد |
| مـزن چــون نـار در خــون جــگـر جــوش | بـهی خواهی چو بـه پـشمینه میپوش |
| وگـر خــواهـی ز مـحــنـت رســتــگـاری | بــکـمـتــر زان قــنـاعــت کـن کـه داری |
| سـریـر سـلـطـنـت بـی داوری نـیـسـت | غم صاحـب کلاهی سـرسـری نیسـت |
| بــرو چــشــم هــوس را مــیـل درکــش | پــس آنـگـه خــرقــه را در نـیـل درکـش |
| طـمـع گـسـتـاخ شـد بــانـگـی بـر او زن | هـوس را نـیـز ســنـگـی در ســبــو زن |
| از آن تـرسـم کـه چـون مـیـبــایـدت مـرد | تــو آری گـرد و دیـگـر کـس کـنـد خـورد |
| اگــر روحــت ز آلــایـش ســلـیـم اســت | رسـیدن در صـراط الـمـسـتـقـیم اسـت |
| وگـر در چـاه نـفـس افـتــی بــه خـواری | تــو مــعــذوری کــه بــیــنــائی نــداری |
| در این منزل که هم راهست و هم چـاه | عـلـایق هر یکـی غـولـی اسـت بـگـریز |
| چـــو مــردان بـــاره دولــت بـــرانــگــیــز | بـه افسـون خـواندن از این غـول بـگریز |
| چــو طــاووس ســرابــســتــان جــانــی | چــــو بــــاز آشـــیـــان لـــامـــکـــانـــی |
| از ایـن بــیـغـولـه غـولـان چــه خـواهـی | نه جـغدی خـانه در ویران چـه خـواهی |
| در این کـشـتـی که نامش زندگانیسـت | نـفـس را پـیشـه در وی بـادبـانـیـسـت |
| نـشـایـد خــفـت فـارغ در شـکـر خــواب | فـتـاده کـشـتـی از سـاحـل بـه گـرداب |
| در ایـــن گــــرداب نـــتــــوان آرمـــیـــدن | بــبــایـد رخــت بــر هـامـون کـشــیـدن |
| از ایـن دریـا مـشــو یـک لـحــظـه ایـمـن | مـنـت خـود این هـمـی گـویـم ولـیـکـن |
| بـــدیــن مــلــاحـــی و ایــن نــاخــدائی | از ایـن گــرداب کــی خــواهـی رهـائی |
| بـــه بـــادی بـــشـــکــنــد بـــازار دنــیــا | بـــه کـــاری مــی نــیــایــد کــار دنــیــا |
| نـه جـای تـسـت زیـن دل گـوشـه بـردار | رهـت پـیـشـسـت رو ره تـوشـه بــردار |
| تـــرا جـــای دگــر آرامــگــاهــی اســت | وز این سـازنده تـر آب و گـیاهی اسـت |
| در آنـــجـــا بـــیــنـــوایــانـــرا بـــود کـــار | در آن کـــشـــور گــدایــانــرا بـــود کـــار |
| در او درمــان فــروشــان درد خــواهـنــد | تــنــی بــاریـک و روئی زرد خــواهــنــد |
| نـــدارد ســــرکـــشـــی آنـــجــــا روائی | بـــه کــاری نــایــد آنــجــا پـــادشــائی |
| بـر ایـن عـرصـه مـشـو کـژرو چـو فـرزین | دغـا بـاز اسـت گـردون مـهـره بـرچـیـن |
| ادای بـــد مــکـــن بـــا قـــول کـــج بـــار | کــه آرد بـــدادائی مــفــلــســـی بـــار |
| اگـر خـوش عـیشـی و گـر مـسـتـمندی | در ایـن ده روزه کـایـنـجــا پــای بــنـدی |
| چــو عــنـقــا گــوشــه عــزلـت نـگـهـدار | مــرو بـــر ســفــره مــردم مــگــس وار |
| تـــردد در مـــیـــان خـــلـــق کـــم کـــن | چــو مــردان روی بـــر دیــوار غــم کــن |
| نمی بینی کمان چون گوشه گیر است | بـــــر او آوازه زه نــــاگــــزیــــر اســــت |
| مـجــرد بــاش و بــر ریـش جـهـان خـنـد | ز مـردم بــگـسـل و بــر مـردمـان خـنـد |
| مـکــن زن هـر زمـان جــنـگـی مـیـنـدوز | ز بــهـر شــهـوتــی نـنـگــی مــیـنــدوز |
| کــه از بــی غــیــرتــی بــه پــارســائی | بــــدیـــوثــــی نـــیـــرزد کـــدخــــدائی |
| عــلــائق بـــر ســر خــاکــت نــشــانــد | مــجــرد شــو کــه تــجــریـدت رهــانــد |
| غـنیمـت مـرد را بـی آب و رنگـی اسـت | خوشی در عالم بی نام و ننگی است |
| خــــراب آبــــاد دنــــیـــا غــــم نـــیـــرزد | هـمــه ســورش بــیـک مــاتــم نــیـرزد |
| در ایـن صـحـرای بــی پـایـان چـه پـوئی | غــنـیـمــت زیـن ره ویـران چــه جــوئی |
| از ایـن مـنـزل کــه مــا در پــیـش داریـم | دلــی خــســتــه روانــی ریــش داریـم |
| بــیـابــانـی اســت کــو ســامــان نـدارد | رهـــی دارد کــــه آن پــــایـــان نـــدارد |
| بـدین ره رفـتـنت کـاری اسـت مشـکـل | نه مقصودت نه مقصـد هسـت حـاصـل |
| در ایــن ویــرانــه گــر صــد گــنــج داری | وزیــن کــاشــانــه گــر صــد رنــج داری |
| گـرت کـیـخـسـرو جــمـشـیـد نـامـسـت | ورت خـلـق جـهان یکـسـر غـلـامـسـت |
| بــه وقــت کــوچ هــمــراهــی نــیـابــی | ز کـــوهــی پـــره کـــاهــی نــیــابـــی |
| چـه خـوش میگـوید این معـنی نظـامی | بــه رغـبــت بــشـنـو ای جـان گـرامـی |
| « کـه مـال و مـلـک و فــرزنـد و زن و زور | هـمـه هـسـتـنـد بــا تـو تــا لـب گـور » |
| » رونـد ایـن هـمـرهـان چــالـاک بــا تــو | نـیـایـد هـیـچــکـس در خــاک بــا تــو » |
| کــجــا آن کــو از ایــن مــاتــم نــگــریــد | کـدامـیـن ســنـگـدل زیـن غــم نـگـریـد |
| در این بـسـتـان گل و نرگـس کـه بـوئی | همان سـرو و همان سنبـل که جـوئی |
| دلــم مـیـگــردد از گــفــتــن پــریـشــان | ولـی چـون بـنـگـری هـریـک از ایـشـان |
| رخ خـوبــی و چـشـم دلـسـتــانـیـسـت | قـد شــوخــی و زلـف نـوجــوانـیـســت |
| از ایـن مــنــزل هـرآنـکــو بــر نـشــیـنــد | کـســش دیـگـر در ایـن مـنـزل نـبــیـنـد |
| بــه وقــت خــود چــو مـردان کـار دریـاب | مـشـو غـافـل کـه ایـن گـردنـده دولـاب |
| نـــدارد کـــار جـــز نـــیـــرنـــگ ســـازی | فـغـان زیـن حــقـه و زیـن حــقـه بــازی |
| یـــکـــی از مؤبـــدی پـــرســـیـــد در راز | ز جــــور چــــرخ و از انـــجــــام و آغـــاز |
| جــــوابــــش داد از احــــوال ایـــن دیـــر | کــه دایـم مـیـکــنـد گـرد زمـیـن ســیـر |
| حــقـیـقـت کـس نـشــانـی بــاز نـدهـد | کــســـی نــیــز از فــلــک آواز نــدهــد |
| اگر چـه سسـت مهری زود سیر اسـت | چـنین در دور تـا دیده اسـت دیر اسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
